Alle inzendingen over onmacht OR journaal

Kolderiek periodiek (nr. 39 uit een reeks van 100) Een oom zit met zijn neefje naar het journaal te kijken. Zegt het neefje: "De natuur is mooi hè, behalve als je in een Tsunami zit...!"…

Haar presentatie vond ik in de roos Zo ook haar stem en - ik beken het maar - Haar donkere, rebelse korte haar Haar zwangerschapsverlof leek eindeloos Maar nu brengt Annechien in klare taal Weer als vanouds haar 20.00 uur-journaal…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Als Beatrix in verre koninkrijken Ontvangen wordt met alle pracht en praal Bekijk ik alle dagen het journaal Alsof ik naar een sprookje zit te kijken. Maar gaat ze bij de buren op bezoek Dan past dat in geen enkel sprookjesboek.…

Ineens een extra nos journaal Het tourverslag wordt zomaar onderbroken Een ramp of is die Takki opgedoken Dionne stralend: ‘Lieve allemaal We gaan er op termijn aan onderdoor Maar dit is een fantastisch nieuw record!’…

Ik hoorde van de week in het journaal Het LAKS wil dat we voortaan in de klassen Ons taalgebruik ingrijpend aan gaan passen Meer positief en meer genderneutraal Zo’n richtlijn moeten wij toch honoreren Ik zal vandaag op een terras doubleren…

Kunnen stenen voelen, planten dromen of is dat alles beeldspraak en niet waar? Toch maakt een nieuw blad van een plant me blij en doet begrijpen dat ze leeft. Soms menen mensen dat de dieren hun eigen taal verstaan en dingen dromen, maar kunnen dit nu ook de bomen of is daar eigenlijk maar niets van aan? Ik weet het niet, zoals ik veel niet…

Er wordt ons elke dag op het journaal Bericht hoe wereldwijd de voedselprijzen In arme landen snel de pan uitrijzen - En dat nog wel tijdens ons avondmaal: Wij krijgen, met ons volle bord op schoot, Het laatste nieuws over de hongersnood.…

hoe ik water naar de zee draag blind zo gedreven hoe mijn lijf in droogte bezwijkt verhit naar water tast het stromend tij gewillig keert…

met veel rouge camoufleer ik het lijk ze schijnt al dood maar nog niet begraven wat nog leeft zijn ogen vol vragen een blik in de spiegel ach, ontzie me hoe langer ze kijkt hoe waziger het beeld tot haar oogleden dalen en zelfs rouge verbleekt…

- Kon ik maar - Ach als ik toch kon vliegen Alle mensen kon bereiken Helpen waar het nodig was Dan zou de wereld beter lijken Ach als ik toch ter plekke kon zijn Ieder persoon kon bemoedigen Omarmen en omhelzen kon Het geluk wat kon bespoedigen Ach wat zou de wereld juichen Lachen en gelukkig zijn Wat zou veel leed verholpen worden…

jij bent niet hier vanbinnen niets meer een omhulsel ben ik slechts een krot voor afbraak in de steek gelaten leeggehaald tot op het bot lamgeslagen, zwaar gehavend voelt mijn hart, mijn lichaam aan wankel zoek ik naar een houvast struikelend over kruiend ijs maar de toekomst ligt in duister voor mijn ogen doemt het grijs waar is onze…

woorden die ik aarzel neer te schrijven omdat ik nu nog over leven zoek dat jonge takken buigzaam zijn en veiligheid van hogerhand dàt liever dan mijn onmacht geen blad verbied ik dat het valt móet aanzien hoe de tijd zich rijpt huiver duikt mij dieper in mijn kraag…

rechtstreeks aan met waterige tongen tot mijn hart mijn snelle overweging wordt verward het leek zo logisch maar heeft afgedaan gewoon verstand, in velen toch het hoofd begrijpt zo weinig van gesloten taal mijn ogen zien de druppels niet verbaal zo wordt droge praat van zijn kracht ontroofd wat kan ik nog beweren, wat nog doen ik wil je onmacht…

Haal je hoofd uit de slaapkamer en vertel me dan wat het is dat jij hebt gedaan waardoor de bedorven zin het leven opvoerde en wist te baren gekromd de rug door een paar uit het lood geslagen schouders genageld aan de paal van een staande ovatie ik hoef niet meer te klappen wanneer na iedere seconde de liefde al kreunend wordt…

de duistere nacht verlaat mijn kamers en ik ontwaak wenkbrauwen vol rijm rillerig van bezwete dromen huiver voor de naakte dag het bevroren winterveld mijn thuis als onbeschreven blad zie de roerloze reiger zoekt vergeefs zijn prooi in dichtgeslibde vijvers onmachtig met lamgeslagen vleugels kijk ik verbaasd en leeg naar de vlucht…

Onmacht, boosheid, pijn en verdriet, Hoelang nog? Dat weten we niet. Wachten op wat komen gaat, niet weten doet zo zeer, Wat moeten we verwachten? Ik weet het niet meer.…

al zou je willen, lief, de liefde is toch niet te dwingen de warme deken trok je met gemak over ons hoofd maar met de barst in beider ego's hoe spijtig de ontdekking werd juist ons falen weer ontbloot…

ik geef je te eten toch blijf je vol honger te drinken maar dorstig zoek je aldoor in diepe putten als de ziel en het lijf naakt zijn geschuurd doet iedere bevruchting zeer het spiegelt de liefde als onhaalbaar maar is ook vaak vertekend door verwachting alleen zijn wil zeggen: ik ben de brug naar buiten kent dan…

bij nacht kan ik niet flirten met mijn verdekte onmacht die overkomt me juist in dromen als ik voor het spel van flinke vrouw steeds lijk te laat te komen dan breekt de opgebouwde grip nog vóór mijn handen af loopt alles in het honderd bij dag kan ik nog koketteren scharrel wat rond met schone schijn pronk met verschoten veren maar…

de kans om snaar bij snaar te voegen misschien is het werkelijk schrijnende zo denkt hij soms dat het gemis en de onmacht al waren beklonken bij mijn geboorte…

de kans om snaar bij snaar te voegen misschien is het werkelijk schrijnende dat het gemis en de onmacht bij mijn geboorte al waren beklonken zo denkt hij soms…

bewonderaars genieten van haar kleuren het is de onmacht die plukt…

De Rabobank betreurt diep het schandaal Dat Rasmussen de zaak heeft willen foppen, Zo meldt de krant met vette koeienkoppen En zo begint ook elk tv-journaal. Maar stiekem zegt men deze renner dank Voor zoveel naamsbekendheid van de bank.…

Wanneer op prinsjesdag op het Journaal de beelden komen die op hoedjes letten, blijkt dat de kijkers hun kanaal verzetten. De omroep deed dat voor de laatste maal. Dus zap massaal bij Wilders, elke keer, dan krijgt hij van het nieuws geen aandacht meer.…

goed Onmacht voel ik Hoop dat je snel je rust vind Lieve groet Het ga je goed…

De gezanten van Athene in hun comfortabele rijtuigen demokratisch ontdaan van opsmuk zijn voornaam van onvermogen om een besluit te nemen, verdeeld door al de nuances van het verstand Ze zullen moeten wachten want we hebben nog geen nieuws van onze informanten We besprenkelen de geit met lauw water, ze bibbert niet dus de god zal niet…

Opeens toen niemand er op leek te wachten kwam ABN als winnaar uit de strijd en was het halve NOS-journaal gewijd aan ons bancair succes, tot ver na achten. Maar toch, al juicht de financiële club een doorsnee mens kijkt liever naar de cup.…

Je voelt het bij het beeld op elk journaal: Zo'n aula of zo'n gymzaal vol scholieren Die zenuwen die ongetwijfeld gieren Die droge stoffigheid van zo'n lokaal En straks, na duizenden gestorven doden Weemoedig afscheid van een periode…