Alle inzendingen over onnavolgbaar OR ogenblik OR vastleggen

Ik heb deze ochtend in jouw armen gelegd verwonderd over zoveel schoonheid lachen ogen spontaan geluk achter glas tracht ik weemoed te vangen doch het vlies te dun om zelfs maar broos te zijn laat zich net niet vastleggen…

Gelukkig is De Jonge fris van geest En schrapt de vijf-minutenregistratie Me dunkt, daarvoor verdient hij een ovatie Werk vastleggen is in de zorg misplaced Stel dát in bij het Europarlement Waar anders werkt men zó inefficiënt?!…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Nog voor ik een woord heb gehoord meneer Youp van ´t van Heck wil ik toch schrijven en dit vastleggen De MH 17 ramp als onderwerp hoort niet thuis in een conference maar uitsluitend in een condoleance U gaat toch niet over lijken daar u sinds kort ook uw kinderen publiekelijk "prostitueert"??…

oogt zo fragiel toch tors je met gazen vleugels en bepoederd lijf een leven naar de zon in onnavolgbare vlucht jij prachtvol naar de zijden draad van je kinderen want zij hebben geen schuld…

voor wat het waard is de waard en zijn gasten, niet op hun waarde geschat eens doolde een geest, onnavolgbaar in woord en gebaar, vrouwen, drank en gezang, eens hebben we het gehad er waart niets meer, we zijn er geweest…

in mijn zomertuin wordt tijd vertraagd daar heradem ik ik hoor grasjes groeien bloemen vouwen open in hun onnavolgbaar ritme een zonnelach streelt planten en bomen alle kleuren trillen…

Ik kijk over mijn schouder en zie haar afwachtend staan wat spelendraaiend met d’r rokken mond op mokken, grote ogen die ze weigert neer te slaan ik staar en voel mezelf even later moeizaam slikken want in haar wezen staat te lezen hoe volwassenen het vertrouwen schonden en ‘t pure ruw verwondden voor ze haar in eenzaamheid en schaamte…

Je huid fluweelt als abrikozen door druppels parelend gestreeld terwijl je ogen argelozen ik zie je met een frêle gebaar de regen van je wangen vegen waar koude vlagen rozig fleuren mijn adem stokt terwijl ik staar naar het blozen van de rozen die zich gelijk je lippen kleuren ik glimlach als ik je passeer omdat jouw zon me raken kon…

Nu de kat na de nacht vol van lust en jacht het lichaam bolt bij de eerste stralen de nagels slijpt aan een tak over de muren van de buren springt en weggaat in het voorzichtig innuendo van een merel de vogel laag wegvliegt volgen de slaperige ogen van de kat: de dag is er…

Het ogenblik: waarin miljoenen stralen Zich verenigen en breken vaneen. De Eeuwigheid kan zich zelve nooit herhalen Alles wisselt, maar 't blijft wisselend één.…

ik zag het eerst je bruine ogen in het bos waarin ik liep het was zeer vroeg in de ochtend dus ik denk dat ik nog sliep opeens stonden we te kijken heel stil naar elkaar ik dacht dat ik je kende lange benen kort bruin haar daarom vroeg ik loop je mee maar jij sprong soepeltjes het bos in want je was tenslot een ree.…

Je gelooft in mij, ik lees het in je ogen geniet maar mijn kind, geniet van dit moment en van mijn oprechtheid wat ik je kan bieden is pure echtheid maar dat is voer voor morgen.…

blikken elkaar gemagnetiseerd aantrokken passie tastbaar werd handen elkaar aanvulden lippen alles verwarmden lichamen zich verstrengelden Nu lig je ontspannen naast me ik proef het zout van de kleine zweetpareltjes die ik kus als mijn tong hartjes tekent op je nog verhitte huid We zijn gelukkig voor het moment ik koester mijn ogenblikken…

Op het ogenblik dat ik de gordijnen wegschuif en me in laat palmen door het uitzicht op luchtige wolken boven met meeuwen bespikkelde geveltoppen in de ochtendzon zet een leger zich in beweging, vliegen huizen in brand, wordt er tegen wil en dank gestorven en geboren.…

Vriendschap in een blik hoort thuis in een ogenblik het weerspiegelt het narcisme, beloftes kunnen mijn glimlach verslaan het heeft de waarheid al vermoord en is in het verleden gebleven had alles met tederheid gegeven bij jou vond ik geborgenheid of was het toeval dat wij in elkaars verlangen zijn geraakt…

'k Heb mijn oor tegen zoveel stemklokken geleend, mijn mond is door zoveel winden gegaan, ik heb toch zoveel lachen meegemeend, bij toch zo heel veel dingen heb ik stilgestaan - tot ik bij u kwam, o mijn schitterlief, mijn edelsteenhand, u mijn oogelief, mijn vonkend rad, mijn vogel vliegend vuur, mijn schitterlief van altijddoore…

Wat is het stil En goed en zacht De zon die wil In mijn gedacht. De zon die strooit Mijn ogen vol, Mijn hart dat dooit Mijn hart is hol. Ik weet niet meer Of 't lente is, Of dat het weer Het najaar is. 'k Weet niemendal Of 'k jongen ben, Of dat ik al Een oude ben. Ik kijk maar in Dat mooie licht, En stil bemin…

In een ommezien kon ik nog omzien om toch net te zien dat jouw ogen in een oogwenk keken in de mijne maar nu laten ze me niet meer los tot ik ze weer zie al is het slechts een ogenblik…

De vergeten plaats verlicht in heldere nacht elegant naast zij.…

Elke ogenblik raast de tijd buiten zinnen telt elk ogenblik…

geen eeuwigheidsland meer iets voorlopig en ach het houdt zolang stand…

Zo nu en dan Omarm ik de stilte Gevangen tussen muren Laat minuten eeuwen duren Soms, zoals vandaag Raak ik mezelf even kwijt In een doolhof van ontastbaarheid in een paar seconden tijd…

op het natte asfalt een foto in zakformaat de vrouw houdt het kind vast achter haar de man met een jongen aan zijn hand gestolde ernst in een zwart-wit ogenblik handreiking aan een verwaterd verleden…

kijkt je aan het zijn mijn ogen die de blik verstaan kan zijn dat ik word aangezogen door de afstand die mij leert te gedogen als mijn liefde geen weg vindt mij eigenlijk nagelt aan de grond mij aan het onherroepelijke bindt wijl de ziel blijft zoeken, ook als de avond verstilt het diepste ontmoet je soms plots in de ander die in een ogenblik…

Licht, het ogenblik is daar.…

zoals de dochter van de dichter haar vaders kijken heeft georven maakt ze een foto 'het vergezicht van de rivier' in wazig tegenlicht over 't water en noemt het haar gedicht zó eenvoudig soms kunnen dingen gaan door tederweg te zien en te beschrijven als een fraaie vorm van het vastleggen van iets voor later…

even de tijd vasthouden in een momentopname de kleurenpracht van vergankelijkheid is thans op z'n best konden wij dit maar vastleggen zoals bij het nemen van een foto doch ginds pakken de wolken samen en ligt de wind al op de loer nog één keer zal het bloesem sneeuwen tot het voorbij gaat…