Alle inzendingen over onopvallend

ik heb keien gezien op de paden die mijn leven kruisten imposante brokken rots van basalt of graniet in hun schaduw was je er niet zocht onopvallende stenen met een handzaam gewicht bij toeval rakend belicht kleur en vorm bepaalden of ik ze zou rapen om mijn bestaan completer te maken zij spraken de talen van plaats en tijd door…

hij zit er mooi, de kraai op het gras in een tuin die niet de zijne is een schaduwveeg later vliegt hij op, dropt zijn ballast in de luid tjilpende heg en gaat vervolgens vastberaden pikken in het vuil van andere vogels achter zijn borstkas kruipt onopvallend een modderbruine tuinfluiter het lijdt geen twijfel van alles blijft iets…

je prachtig grijs in vele tinten zo onopvallend maar zo mooi je zwerft de hele wereld rond zo grenzeloos in vrolijkheid verstrooid je neemt wat brood van mijn terrasje je van geen kwaad bewust vrij van elk dilemma want je doet het voor de kost lief klein wezentje wat ben je mooi jou grijsheid is een trotse sluier diep vanbinnen ongekooid…

Naar buiten wil ik gaan In de massa opgaan, tussen de mensen staan Nu sta ik in de menigte Mijn persoon doet er niet meer toe Onzichtbaar lijk ik even nu Onopvallend wat doet het er toe.…

Ontsproten uit wellust Organisch doch nog onbevangen Een blik, onbewust veracht door hen Zij, ooit bewust levenslustig Nu verdwaald in alle lessen Die tastbaar houvast boden Patronen vormden het labyrint Die velen cyclisch delen Bedachtzaam streven zij Ontwetend vergeten zijn Het voortschrijdend natuurlijk gift Dat nu zo onopvallend…

ik heb ijsvogels zien broeden op industrieterrein en de vetbollen in de tuin voedden massa’s mussen, die vorig jaar nog zeldzaam zouden zijn bij zwaar weer, met windkracht 10 zag ik langs de vloedlijn de drieteenstrandloper voedsel zoeken, onopvallend, klein ik heb ijsvogels zien broeden op industrieterrein natuurbeschermers konden…

nog eenmaal kijk ik om en zie mezelf daar staan onopvallend gelijk ieder ander zichtbaar in gedachten opgegaan denk ik daar wel gaat nu door me heen sluit daar wel de ogen hoor enkel geluiden van een vroege vogel maar mijn rug is gebogen alsof een boom mij verzwaart denk ik daar wel of wordt mijn lijf in het verleden bewaard…

een enkele roos in werelds leegte onopvallend geurend in pure jeugd eindeloos verfrissend van aard temidden van verblindende kleurloosheid van stoffige welvaart. Skopje 2003…

Drukte in de gangen Klassen overvol Gesprekken over het weekend Over uitgaan Over lol Zij kijkt toe van een afstand Maar niemand die haar ziet Onopvallend in haar eenzaamheid Het hoofd gebogen Veel dieper dan verdriet Nooit gevraagd voor feestjes Regelmatig vergeten Nooit onderwerp van gesprek Slechts een enkeling kent haar naam De…

trouwboekje geen beroering meer voelt aan de andere kant van ons bed waar ik al jaren niet meer kom je mij plichtmatig welterusten wenst verval ik in het stilzwijgen van ons huwelijk onder de noemer “houden van” tot een obligate kus bij gelegenheden was ik de vlekken uit je onderbroeken stel ik louter retorische vragen en serveer onopvallend…

Uren later, dagen zet ik nu pas hier weer een pen op deze bladzij papier de tijd daartussen was een stuk tijd wat onopvallend is doorgelopen een stukje verder tussentijds niets gebeurd geen moed, zin iets te laten gebeuren ook geen dingen die moeten gebeuren niets doodlopende tijd traag oneindig langzaam lijdzaam wachtend voorbijgaande…

moeizame gang van werk en bed de uitgekauwde dagen de fantasie van een bord bruine bonen die deden mij de okerkleurige vloeistof beminnen spiedende ogen zien mij het sleuteltje van de globbebar hanteren, het stilzwijgen die karaf en glas doen rinkelen als dan net voor de slok een bitter ‘proost’ klinkt zo werd ik een cafebezoeker onopvallend…

koude stenen dekens staan in eindeloze rijen onder warme woorden rusten geliefden zacht verblindend geuren blanke bloemen in de zinderende zon een witte vlinder fladdert bijna onopvallend naar een volgende toch heerst hier voelbaar verdriet van veel herinneringen in treurige berken die eeuwig lijken mee te wenen zwijgt bedrukt…

het dichtersfeest was in volle gang een waaier aan dranken klokte door de kelen de stemmen werden met de minuut luidruchtiger er hing die avond zoals dat heet beslist iets in de lucht B. ging aanvankelijk mee in de flow verzorgde onopvallend zijn aandeel in de roes maar toen de broeierigheid overkookte en een onnoembare spleen de poëten…

trakteert je hel Denk niet Dat hij is veranderd Het licht gezien heeft Zijn weg gevonden Op het rechte pad Hij pretendeert iets nobels Geeft je vertrouwen Uiteindelijk is het toch een rat Het is niet erg Om te ervaren Dat mensen als hij Ook blijven bestaan Het gaat erom Hem te herkennen Paraat te zijn Zodat hij jou niet snel kan slaan Hem onopvallend…

jij waart door gebieden raakt aan vrijheden met de status ongezien of nog niet vertoond waant jezelf los van alles wat met aarde bindt alleen nog ik maar wij zijn elkaar goed gezind het zijn vreemde transfers zo zonder materie alleen de gedachte is al snel genoeg om onopvallend meteen ter plaatse te zijn als een geur de wereld…

Voor een vermelding In ' s werelds bekendste Recordlijst worden vaak Kosten noch moeite gespaard - Maar jou lukt Het zonder gedoe, Zonder de minste Moeite - onopvallende Surveillancewagen Die op gepaste afstand Achter je rijdt Stelt vast dat je Onafgebroken elf kilometer Lang ongestoord op de Linkerrijstrook van de A7…

Het is echt opvallend het gemis van die meest onopvallende alledaagse vogeltjes onze mussen ……..…

De Sint vaart onopvallend op de Maas en strijkt zijn witte geborduurde rokken. Hij eet een boterham met pindakaas. Straks gaat hij met de Pieten lekker wokken en daarna mag die lieve ouwe dwaas nog even spelen met zijn nieuwe blokken.…

leven als een onopvallende spijker in een kast geslagen, of als een kleerhanger die jaren leeg hangt in die kast, zo ver- loopt tot nu toe mijn leven, het is een flop kan ik rustig zeggen en altijd stoot ik m'n kop.…

Mijn jeugdjaren, kort, een aaneenschakeling van onopvallend leven. Nu een hapering in dit schijnbare rimpelloze bestaan. Hoor jij de vogels fluiten?…

Zo lang als ik kon zat ik onder de dekens verborgen Ik sta uiteindelijk op en drink mijn koffie op deze donkere morgen met stille hoop een beetje meer energie voor vandaag gekregen te hebben ik doe mijn best de rest van deze dag nog te redden nog maar kort geleden keek ik nog in jouw vertrouwde ogen nu doe ik zo mijn best om onopvallend mijn…

Dat zijn de dagen met een gouden randje, ‘k geloof dan bijna in de Lieve Heer en zie de schoonheid van het kleinste plantje, hoe onopvallend het ook is en teer. ‘t Is of ik me met de natuur vervlecht. En aan de krulwilg kleeft een bonte specht.…

Volgens de bovenmeester was ik een mulo-kandidaat voorbeeld van grijze middelmaat, onopvallend verlegen, tot niet bijster veel in staat Toen mijn vader verhaal kwam halen keek meester peinzend voor zich uit zat zo'n jongen werkelijk in zijn klas?…

Zij lacht ietwat verlegen en antwoordt onopvallend: 'Je weet toch dat 'k dat doe'. Kerkdeuren zwaaien open voor bruidegom en bruid. Kwistig wordt er rondgestrooid met wensen en met rijst. De bruidsmars weerklinkt luid. Zij ondersteunt zijn arm, 'Doe jij maar rustig aan'.…

Wat wij kunnen: meeneuriën, nors voor ons uitkijken, energiek of juist bedremmeld protesteren - maar achter alles zingt de zinloosheid haar kalme, onopvallende lied, dat elke stilte die we laten vallen onverdraaglijk maakt. Niet mooi is die muziek! Maar zo groot onze hang naar de schoonheid: willoos laten we ons grijpen.…

laat mij maar een druppel zijn in een regenbui onopvallend vallend uit de lucht zo’n kleine grijze muis je ziet hem over ’t hoofd toch geloof me hij zit misschien ook in jouw huis een van die onnavolgbare spreeuwen in zo’n mysterieuze spreeuwenzwerm of vlucht of gewoon een inwoner van een of ander nooit gekend onbekend gehucht…

Orange Grove een woedende menigte doodt de plukkers hier is het bloed dat jullie dorst lest Een jongen van de Cariben sinaasappelplukker in Florida onzichtbaar verborgen in een greppel boven hem buldert de kolkende zon Een behoedzame vader steeds speurend naar veiligheid: pas op jongen voorzichtig blijf bij me in de buurt Gedraag je onopvallend…

Ik huil als ik lach en ik lach als ik huil Ik zie dit als kwaliteiten waarachter ik me verschuil Bang noch boos noch bedroeft noch blij Ik ben zelf niet langer ook maar een onderdeel van mij Het enige solide in mijn leven is gevaar Ik ben opvallend onopvallend en zichtbaar onzichtbaar Een lichaam als een huis dat aftakelt van villa naar krot…

mooier dan eerst Door die ene persoon Springt je verlangen uit elkaar Nooit meer zal zijn wat is geweest Het verlangen blijft onaangeraakt Nooit zal iemand Het bereiken, vangen Als je te dicht bij komt Is verlies je het uit je oog En vervaagt het Slechts weinig Zien de kleine Die uiteindelijk nog Het langste blijven Maar helaas zo onopvallend…