Alle inzendingen over onschuld

hang uw maagdelijkheid maar aan de wilgen tussen pril ontluikend loof bloei in bloesemvolle lente en beken de vruchten van uw schoot laat ze rijpen in zomers volle glorie kies de kleuren van de oogst er is geen sterven in de pluk zij etaleert het overweldigende herfstgeluk winters wit kleurt onschuld in de toog tot lentes nieuwe…

Bespot en beschimpt Eerst alleen met woorden, Daarna wordt ook je lichaam Door hen niet meer ontzien - Pijn lijd je, littekens In je huid en in je ziel Tot je dit niet meer wil En zelf een eind maakt aan Het leven dat je ooit Als geschenk ten deel viel - Boven word je bij aankomst Omarmd door Hem die net als jij Dood door onschuld…

de zwarte knoppen leven in rood lijnt nog hun felle pijn het prille groen gestorven omdat de jeugd er niet mocht zijn toch groeien ze naar licht en openen hun waarheid in onschuldig wit dat in de warme zomers bloeit tot in het hart het zwart vergeet en in oranjegeel weer toekomst weet…

In alle onschuld verloopt alles volgens even eeuwenoud als misdadig plan. Waar het geld vandaan komt laat zich raden. Zijn we neergestreken in de nepschaduw van nep, waar het samen zalig roken is geblazen, kunnen we niet anders dan mekaar onthalen op de pret die niet op kan.…

Wellicht baart die pen summier over de omstandigheden van toen ooit nog opzien. Uit het geschilderde dat onbekende en die natuurbeelden roodborstjes naast overtrekkende kieviten. Veel kon ik toen nog niet werkelijkheidsgetrouw opgevoed goed onder woorden in regels brengen. Zelden was er taaie sleur, alles wat ik zag sprak tot mijn verbeelding…

enkel in mijn dromen zie ik de illusie, worden die gedachtes nieuw geboren, in een vrij onschuldige... fantasie!…

Je wilt ze te snel groot hebben, zei mijn vader. Hij voelde zich meer op zijn gemak met de kleintjes, dacht ik, de peuters die niet tegenspreken, die hij kon laten lachen nog om niets. Nu denk ik dat hij uiting gaf aan zijn verdriet om afstand die er groeide, het oorlogs-mes dat snoeide in de ongedwongenheid, zijn eigen onbezorgde kindertijd…

liever zou ik eigen leven aan de dood gewonnen geven dan mijn kind, onschuldig nog dat is echte liefde, toch? Vader God, hoe kon U geven d’Allerliefste van uw leven Eigen Kind, onschuldig nog is dat echte liefde, toch? Goede Vrijdag, Gods verdriet groter liefde ken ik niet…

liever zou ik eigen leven aan de dood gewonnen geven dan mijn kind, onschuldig nog dat is echte liefde, toch? Vader God, hoe kon U geven d’Allerliefste van uw leven Eigen Kind, onschuldig nog is dat echte liefde, toch? Goede Vrijdag, Gods verdriet groter liefde ken ik niet…

liever zou ik eigen leven aan de dood gewonnen geven dan mijn kind, onschuldig nog dat is echte liefde, toch? Vader God, hoe kon U geven d’Allerliefste van uw leven Eigen Kind, onschuldig nog is dat echte liefde, toch? Goede Vrijdag, Gods verdriet groter liefde ken ik niet…

Het witte laken van sneeuwvlokken en onschuld dekt de wereld toe.…

Met diezelfde handen gewassen in onschuld wordt weer gebeden tot God...…

een witte deken van onschuld vertoont smetten dooi doet zijn intrede…

Vandaag was het een heldere dag Een dag die zomaar begon Een dag met een opgaande zon Een dag met pikzwarte rook Een dag met een hels kabaal Een dag waar het gras rood kleurt Een dag die zijn onschuld verloor Een dag die in brand staat Een dag van helse pijn Een dag die zijn onschuld verloor…

Laat het toch Laat haar in onschuld Geef niet uw gruwel ervaring Ontzie, zwijg, ze is nog zo jong Zij moet het zelf ondergaan De jeugdige onschuld Het onvermoede bracht het noodlot En zij onderging de ervaring Voorgoed in alle eeuwigheid Balancerend op mijn wankele stoel Voel ik de strop der verwurging Gewraakt de wroeging mijn luisterend…

Ik hoor de echo van het dodenlied het is mijn antwoord op jouw zwijgen een omweg via de muziek die toetert naar de wolken er groeit een dorp rond jouw onschuld een kerk dicht bij jouw hart er staan koeien in de weide ik proef de nasmaak van een levenslied in iedere liter bier en in iedere druppel regen rond jouw onschuld zwemmen zwanen…

van onschuldige schepelingen werden levens gekocht de prijs was hoog onder een rechtvaardige zee eeuwig bakzeil…

in gebogen kracht weerspiegelt witte onschuld gedragen leven ieder individu is als een granieten vleugel…

vergeet mij niet ik vergeet mijzelf iets in mij is bezig mij langzaam te vergeten het is nu nog onschuldig maar nog even en ik weet niets meer laat me naar de sterren kijken…

nog altijd was ik mijn handen in onschuld of het ongewisse waarin ik achterbleef ongewild, ongewenst ontdaan van de waarheid waarvan ik dacht die altijd in mijn kielzog te hebben…

Ik leefde de onschuld, wist niet beter mijn aarde was plat en alles dichtbij de wereld lag open, zo vrolijk en vrij wat was nu een gulden of kilometer ?…

— Onschuld. — En wat’s Onschuld? — Smetloos zijn: In ziel en lichaam vrij van ingestort venijn, Met bloed en merg aan ’t kroost uit de Oudren ingevloten; Gezuiverd door de Geest uit Hoger kring ontsproten.…

tweehonderd onschuldigen vermoord gesmoord in bloed hun kreten door hen zonder geweten gestoord laten zij weten dat hun gebeden zijn verhoord.…

Onlief, met grote ogen Onschuldig maar toch stout De duivel zou jou mogen Je hebt hem laatst getrouwd Onlief en onbetrouwbaar Geen doel of levenslot Geen normen, onaanvaardbaar Toch bid je ‘s nachts tot God Onlief en zo verdorven Je fluistert naar de maan Je bent allang gestorven Je bent reeds heengegaan Onlief is slechts…

Deugd en onschuld te belaagen, Al wat heilig is te ontëeren, Is hun eenigste bedoeling. Neen, gij Schoonen! kent de Liefde! Laat een edeldenkend minnaar U, die drift der groote zielen, In heur groote kragt, doen voelen Kent de Liefde! zij is edel; Deugd en onschuld zijn haar zusters.…

In het land van gedachten Tussen het woekerkruid Bloeit een stilverliefje Zeldzaam naar verluidt In de zee van dromen Voorbij de onzinbaai Zwemmen scholen zachtstrelen En een enkele passiehaai In de rivier van verwarring Vluchtend voor een brand Zwemt een eenzame verlangnek Naar de overkant In de melodie van gevoelens Niet verkrijgbaar…

Onschuld straalt uit je ogen, soms ontzettend eigenwijs, dapper zoek je de grens, alles is onwijs! Je duikt volop in het leven, gaat er helemaal voor... Waar anderen twijfelen, ga jij vastbesloten door! Met vallen en opstaan ren jij iedereen voorbij. Niemand kan jou evenaren, zo vol vuur en energie ben jij!…

Rommelend gewichtig geluiden in hoekjes verborgen kleinigheid snuitje snuffelend stuiteren knabbelen zonder zorgen tijd Wassende handjes buiten schuld oogjes kralen spiegelbeeld vol wereld glans nieuwsgierigheid en gif dat je het leven steelt…

Wulps gehuld in het maanlicht flaneert de moeder aller kwaad Ontneemt de zon haar alzicht waar zij opnieuw ten onder gaat De voeten van Elgar schuifelen terloops in zandbakken leeg Hij dacht gisteren nog: "amkoe meer later" Nu speelt hij weer. Zijn handen op z'n buik ruikt hij aan bloemen neemt een verfrissende duik in nog niet…

Ik wacht, zonder mededogen, op het onschuldige moment.…