Alle inzendingen over ontgaan

In alle rampspoed was 't ons ontgaan We weten nóg niet hoe het kon gebeuren Maar dat we deze misser zéér betreuren Daarvan kunt u wat ons betreft op aan Want hoe je ook zo'n bloedbad wendt of keert Het grootste slachtoffer is altijd Geert !…

ik verwater er klinken geen klaterende spitsvondigheden meer kleuren roepen tevergeefs om het dansante gaan ik blijf gewoon staan in het kijken kan ik nog enkel vergelijken met vroegere decors de innoverende details ontgaan mij raken niet meer aan mijn vitaliteit waar ik eerder de werkelijkheid beleefde in speelse dromen…

Mijn illusies zijn verdwenen natuur verloor z’n interesse liet me vallen, en kijkt toe hoe ver ik freewheelend kom Er gebeurt iets met de tijd of met m’n tijdwaarneming als kind zo traag als stroop nu ontgaan mij de dagen Ze gaan te snel om te lezen de week is de nieuwe ‘dag’ code van zeven witte strepen labelen m’n nieuwe baken…

jij bent anders groter in ogen liever in je lach de wereld gaat aan jou voorbij maar jij blijft blij aan kleine dingen vind jij kanten die ons vaak ontgaan in steeds herhalen probeer jij uren in leven te vertalen geluk zit als een vlinder op je handen je koestert vleugels die je nooit zal vangen…

Het kan niemand zijn ontgaan, ook Crooswijk niet, had hij nog geleefd...…

part slik slechts even als jouw ogen schouwen en je lijf schokt in een bevende smart al heb ik weet van diepe dode grachten en luchten zo zwart als roet mijn ziel kent nimmer het verstild smachten dat jou vereenzamen doet maar ik zie ook jong lente groen in alles ontstaan als een aardse zoen die jou uiteindelijk niet zal ontgaan…

Of je nu gaat twijfelen of geloven Gods schepping is uit niets ontstaan en dat kan niemand meer ontgaan Hij kon onszelf nog meer beloven… wacht tot de grote dag is aangebroken en ‘n paradijs voor jullie zal opengaan of je nu gaat twijfelen of geloven Gods schepping is uit niets ontstaan Kijk naar de sterren, zon en maan door wie worden…

Wellicht is het u, als vakantievierende liefhebbers van het snelsonnet, ontgaan, maar ook ditmaal heeft Wim Meyles ons voorzien van een vredelievend, ironisch doch klimaatneutraal, biodivers groen vers... ________________________________ Hoe zuidelijk klinkt cabo vinho verde Van Baskenland tot Andalusië En d' oceaankust van Galicië…

Slechts de verklaring is ontgaan. Ik huiver als ik denk: zelfs met de onderkruiper heb ik medelijden.…

Verkeer kan ik uitsluitend ontgaan op oversteekplaatsen, met armgezwaai, ’t gevaar in dit geval hangt samen met de weerstand van het skelet. Ik ben, kortom, een wezen dat huist in een nest van koffie, thee en tabak. Daarbuiten ben ik beklaagbaar. ---------------------------------------------- Uit: 'Overkomst dringend gewenst', 2012.…

Als een bruid in de morgen ligt de zee in al haar uitgestrektheid kalm, bijna sereen in volle schoonheid te wachten op haar prooi De golven spelen het spel der verleiding lokkend, fluisterend water haar golvende rondingen, getooid met sneeuwwit schuim wenken je naderbij De wind wakkert aan en de zee die zich haar prooi ziet ontgaan zweept…

duik maar niet in het diepe roep ik binnensmonds naar haar bewijs slechts eer aan oppervlakkigheid het is een loos gebaar dat weet ik goed immers tot meer is zij niet bereid het is haar lach die mij overdondert en zij heeft weet hoe naar lippen te praten ook de bevallige heupen die haar verschijning lijken te omhullen ontgaan mij niet…

zonneschijn zijn die mijn hart vult Met liefde die je in overvloed aan me geeft De wind blaast me van mijn voetstuk Waar ik dacht vast te staan met veel overtuiging Je zachte golven dragen mijn gevoelens ten top Waar ze diep vallen in een gemis, als je er niet bent Je nieuwe wind blaast leven In de leegte van mijn bestaan Laat me dit niet ontgaan…

als een geschrift verstoken achter woorden die wachten op morgen, ontgaan aan het nu. Verder dan de vriendschap lag onze liefde niet; Alleen geduldig dralen aan de waterput in de veranda. De grote vreugde niet gekend, het minnen nog niet gewend morgen mischien Christine...…

Leegte heeft geen vaste plek Ze roert zich als een blinde vlek Net als goede satire soms niet Vacuüm verpakt in loze woorden Een verdorde dodelijke geest Uit eenzaam kwaad gefreesd Is nergens niemand ontgaan Laat iedereen achter ontdaan Die kop kan niet meer in het zand Maar hup, zand erover, in de krant Verstand op nul gevuld met angst…

liet John Lennon zich vertwijfeld ontvallen Terwijl zijn handen zich onzeker over de pianotoetsen bewogen En hij voor zijn vrienden voor het eerst het magische nummer Imagine zong Er trok een collectieve siddering door zijn toehoorders geraakt door de onmiskenbare diamant die niemand kon ontgaan Omdat John zo lang dichtbij zijn…

storm in met vlagen hyperactief bewegen ik kwam je tegen tussen de buien door gelukkig geen regen jij voer uit tegen mij zonder een bekende reden ik liet je razen trachtte een evaluatie te maken van jouw averij pas later in rustiger vaarwater kwamen de tranen het mooi weer spelen is gedaan donkere wolken kunnen je niet meer ontgaan…

altijd weer gooi ik de netten uit zoek naar antwoorden op vele levensvragen de zee lijkt groot genoeg om alle opstekers in hun markante kleur te dragen vaak rest een schamele buit als ik de vangsten binnen haal hun filosofische waarde bepaal spartelend aan het oppervlak is alle diepgang ze ontgaan in het speelse van een gemakkelijk…

heeft alleen iets met het jaargetij En met tegen de eeuwigheid aan schurken Of soepel als een peuter op zijn hurken De tijdstroom zien met al zijn muiterij Zijn dokken, loodsen en relatiescheepjes Logboeken met van liefhebben de kneepjes Opvarenden, zij ziet hen met miljoenen In sloepen en op tankers en galjoenen Trekschuit en Cheopsboot ontgaan…

de wedstrijd was verloren de zege mij ontgaan hoe maakt’ ik onvernederd deez’ afgang ongedaan? ik zei: ‘hier blijven slapen lijkt mij geen goed idee jouw fiets kan niet op slot straks nemen ze hem mee.’…

geen mens te zien onder het groene loof van de platanen een deur staat aan ik zie het leven gaan en treed naar binnen zet me neer als gast ik werd verwacht de maaltijd gaat beginnen stilte lijkt de spijs naast brood en vis gebroken door gefluister de gastheer kijkt me bij het afscheid aan het aura rond zijn hoofd is me niet ontgaan…

Scheen 't heiligschennis, buitenshuis-ook te gewagen Van liefde's teerste, van haar innigste bestaan, Aan hoorders dacht zo min mijn roemen als mijn klagen, Maar dichter is hij niet, die hoorders tracht te ontgaan; Een toevlucht, ongezocht, heeft soms zijn hart te danken Aan 't door zijn woord gestemd, aan 't diep verwant gemoed; De menigte…

Wat ooit bestond tussen zon en maan, en wisseling der jaargetijden, de natuur stond ons terzijde, is dat alles ons ontgaan? Wij worden nu nog slechts door tijd, en domheid van een ramp gescheiden, wie staat ons aan het eind terzijde, als we de laatste grenzen overschrijden. We hebben al teveel genomen, uit welke verten we ook komen.…

altijd van genoten En las de juf een keertje voor Dan was de klas een en al oor En werd de dag fijn afgesloten Één iemand kon een schaduw leggen Over de dag op weg naar huis Hij joeg mij grijnzend angsten aan Ik durfde niets ervan te zeggen Bennie hing aan een klimrekbuis Zo rood als een kalkoense haan Zijn smoor zijn is mij toen ontgaan…

Dat kan toch niemand zijn ontgaan, heeft dan in ‘t heetste van ‘t gevecht niemand naar jou gekeken? Getekend zoek je naar een teken dat je slechts even denkt te zien, je wilt, je hebt toch echt het recht.…

Maar hoor, wanneer de blauwe velden der nacht begroeid van sterren staan, wat aarde, zee en wind niet telden en laat geen fluist'ring u ontgaan.…

ik dacht de wereld groter dan mijn handen ze werkten streelden zacht hielden jouw vertrouwen vast ik wilde kracht toen ik mijn warmte had verloren van jou had ik iets meer verwacht je hebt mijn lied gehoord alleen de klank is blijven hangen woorden heb je wel verstaan maar de betekenis is je ontgaan ik wil je zoveel zeggen maar…

Dat wat ontstaat ontstaat, omdat het moet schijnbaar blijkbaar Ooit zullen antwoorden komen zegt een oude wijze man die als wacht de rivier laat stromen Als een kern is ontgaan langs het oog van de mensen zal dit nieuwe ruimte slaan en kan men blijven zoeken naar zelfontwikkeling en nieuwe grenzen Totdat een reis ophoudt en de…

vervliegen in de wildste geuren eenmalig springt het zaad voor even het seizoen ontstegen een korte sluimering dan kiemt het volgend leven ik loop de cirkel aan de binnenkant maar zij spiraalt omdat ineens de ronding faalt ik nader wat mij is gegeven ben de lange weg gegaan een doel is me niet bijgebleven de opdracht is me dus ontgaan…

Als we niets meer om elkaar geven en leed en armoe ons ontgaan, als ons hart niet meer kan spreken en we enkel voor onszelf leven, als liefde en meelij niet meer bestaan, dan..., pas dan zal de wereld vergaan!…