Alle inzendingen over ontluistering

toebrengen maar zo zou ik uit je mond ademen en je lendenen drinken me legen in je rivier van azuurblauw en er in uitmonden om te vergeten de kwellingen van de duistere nacht in je te gieten mijn bloed te laten razen als zand in veel te nauwe buizen om 's anderendaags te ontwaken als de nooit bewuste genoeglijk strekkend in de ontluistering…

en onzichtbaar wordt, zijn we misschien al uitschreven uit archieven van de taal en alle zin - of onzin, een liederlijkheid waardoor ons de hemel wordt ontzegd, in onvermogen verder te dromen, als reeds fataal, de mooiste lopers werden uitgelegd in alles waarvoor we zijn gezwicht, soms kortstondig maar levensecht naakt geboren in ontluisterend…

manier beschreven, uit het brein van de hemel van Brusselslof composities uit een evoluerende letterbak verzameling van stof waaruit we zijn gemaakt elke korrel zand herbergt een eigen verliefd verhaal in de beeldspraak van ieders hand herontdekking uit het krijt schept het een bijzondere band van een nieuwe taal die is bereid wat ontluisterend…

Nee - we moesten niet meer praten over tomeloze dingen woorden waren opgebrand en buiten zinnen van venijn Het schootsveld kwam steeds dichterbij voor een dozijn ontluisteringen houten stokken op de tafel om een dwingeland te dwingen niemand ging meer naar de hemel die hij zelf had geklaard of de eens verdoemde hel die hij zo zelf had gebaard…

Innemend ontluisterend vergiffenis verdervend zoekt zijn gedachten af langs hoofdpijn om puzzelcontracten die nooit komen eeuwig vragende stukken die passen zoals een steen het gladde water ontmaagd het toch weer zonder rimpel laat de tijd als was het soms de zijne slaat in stukken op de muur waar de klok nog steeds de dienst uitmaakt tot…

Lief, lief tantetje vijf dagen heb je daar gezeten samen met de doodse dood die stille tijd gesleten waarom ontluistering jouw deel?…

Staccato steun voor zijn taal Gaf live apert apart verhaal Het einde van een jazzlatijn Genereert menig nieuw refrein Thema's opnemen en doorgeven Samen boppen is samen zoeken Het ontluisterend oorlogsinferno Schept jazzdichters met veel gusto Speed en gin strak in pak verpakt Best man op trouw van ernst en scherts Getuige in een haven…

lang slank sex chic in mini stuk dynamiek plank gas haar boemels haar bordeaux rode roos alles show stoere vrouw grote klas' hangend en leder in dromen heeft zij fout d’afslag genomen sidder in ’t tegenliggend peloton gespleten door hevig haar claxon chauffeurs gingen in fluistering aanzwellend tot stroomstoot ‘gevaarlijk onze ontluistering…

God schiep de mens naar zijn beeld in kennis gerechtigheid en heiligheid informatie ware kennis wetenschap groeit immer nog benadert oneindigheid gerechtigheid is in het algemeen absent dit deel van God heeft afgehaakt in de mens en heiligheid is meestal ontluisterend schijn nader bekeken heb ik het beeld van God ontkend voor al die soorten…

& laat je van je hoge tonen niet ontluisteren die als druiven langs het metselwerk afduikelen tot ze aan de snaren van de basgitaren blijven hangen Zoals zal blijken zitten we gevangen , zolang we in dezelfde richting blijven kijken De permutator*) stookt zijn snelheid op (Waar de feërieksten lagen in fine fleur vergaderen nu schelle heksen…

De ontluistering geschiedde; mijn nekvel spatte open in een bulderend geroffel op mijn trommelvliezen. Ik klapte mijn opgevouwde botten weer staande met een innige deelneming; 'Dankjewel voor de openbaring van vandaag!'...Dageraad. Deze keer hoorde ik de regen Strauss' 'Also sprach Zarathustra' fluiten.…

ik voel het, maar jij, zo passief, je wijkt opnieuw ik zou jou uit willen schelden, ja goddeloos vervloeken, ik zou je huid willen schuren, je willen slaan, omdat je zo stil, zo passief, zonder mening of heftig protest dit verborgen ontluisterend, geluidloos leven leeft ik haat je, om jouw onmacht, ik heb je lief, om je onmacht, ik pijnig…

Het leven dat aait je en het lokt je en zuigt je vast, zoals kleding die je aantrekt en die uitstekend past, zolang als het zegeviert, totdat het struikelt en verzwakt en bij de eindstreep ontluisterend ineen zakt want wij omhelzen wat ons bindt en ons hart raakt, waarvan, ach, uiteindelijk onze greep wordt losgemaakt Elk mens verliest, alleen…

Het is geen kwestie meer van tranen drogen, knietjes wassen, pleisters plakken en luisteren, het is NU een kwestie van opzij gaan staan en ontluisteren!…

Even leek er iets te horen Altijd midden in de nacht Ogenschijnlijk wat verloren Of een wisseling van de wacht En gewacht werd er slechts even Er is zelfs bij stil gestaan Tot ook deze paradox van ’t leven Verder lijkt te zijn gegaan Die dag stap je plomp aan boord Van je eigen boot Ontluisterend en ongehoord Maar je houdt je groot…