Alle inzendingen over onuitgesproken

Bekoring opgedroogd als doornige rozenstruiken verwelkt door onopneembaar vallend vocht het fundament aangetast door zilte tranen slechts zoutkristallen vormen een geplaveide weg… Zie hoe prille zonnestralen kwenen in licht verscholen in een sluier van verduistering die het zicht ontnam van een liefde in reflectie getalmd door onuitgesproken…

Geen verwachting meer van woorden oneindig onuitgesproken ligt de fragiele grens ver weg aan de horizon waar eens mijn leven begon in pijn van eeuwige leugens daar vermengde bloed groep met groep in onzeker onzichtbaar bestaan hoe kan ik verder gaan als wind niet meer ademt in balans tussen dag en nacht regen het zilte zout niet meer…

zijn kinderogen volgen de sporen van littekens op de vaderrug littekenweefsel een mijnenveld van geweld papa, hoe kwam dat? een ongelukje lieve jongen, domme pech doet het pijn, papa? nee, ik voel niets meer soms een beetje in mijn slaap, domme pech, papa? domme, dikke pech ik doe mijn mooie hemd aan kijk, alles is weg!…

in vergeten onuitgesproken woorden ben ik bang voor de waarheid het is tijd, lief tijd om te gaan herinner mijn naam streel mijn rug als ik bang ben hou me vast als ik ga heb me lief als ik weg ben…

De monden die men ziet praten nemen de waarheid voor lief zwijgen stil, blijven gesloten, hijgen schril en voeden zich passief, onuitgesproken. Wat heeft men aan het Gesproken Woord? Ach het is bewogen lucht wat men is, wat men hoort…

De inbraakbuit bleek weinig te beslaan: De laptop die ze op hun rooftocht vonden Was enkel rijk bedeeld met pedozonden Ze gaven de bestolene dus aan Dat misdaad loont blijft vaak onuitgesproken Maar 't is toch goed dat er wordt ingebroken…

het is zoals het is hoe zou het anders zijn je bent  zoals je bent hoe zou je anders zijn ondenkbare gedachten  bevolken onleefbaar leven onuitgesproken wensen stapelen zich op in onvervuld verlangen onuitputtelijk geduld wacht op de uiteindelijke redding…

het is zoals het is hoe kan het anders zijn je bent zoals je bent hoe kan je anders zijn ondenkbare gedachten bevolken een onleefbaar leven onuitgesproken wensen stapelen zich op in onvervuld verlangen onuitputtelijk geduld wacht op de uiteindelijke redding…

In de duistere pracht van je ogen zag ik de onuitgesproken verhalen Ik dacht aan mijn verhalen die onaangeboren vernietigd zijn gegaan verwijtend kijk ik hem aan waarom liet je mij gaan? Ik wilde met jou een verhaal vormen een verhaal van ons samen…

in wat je zegt het onuitgesprokene nog verborgen het nieuwe jaar voorspel je met een gemak waarmee mijn moeder vroeger boontjes brak lekker makkelijk fluister ik zeg me liever of de dagen die ik achterlaat vrucht zullen dragen…

de diepste verlangens blijven vaak onuitgesproken. we vermoeden ze wel maar we horen ze niet. daarom zien sommigen soms overal spoken en anderen blijven , met een kluitje, verscholen in ’ t riet.…

Ik draag ze op een ademteug op de wind die leven geeft; Gedachten onuitgesproken. Luchtig in de wolken blaast de wereld van mijn denken, aan mijn gemoed ontloken. Zij dwaalt doelloos op een zucht slechts hoorbaar als de stilte door een storm gebroken.…

Liefde is ijdel, je wilt graag ieder helpen -- die lief voor je is.…

Ik nestel me graag tussen mijn dikke poezen -- de divankussens.…

gedachten ontvouwen wegen naar de kern van mijn bestaan rangschikken letterschrift tot evenbeeld van mijn gevoel en jij leest onuitgesproken taal kruipt met jouw ogen in mijn ogen ordent mij tot woorden, begrippen begrippen tot begrepen taal…

Jouw denkbeelden verscholen achter de gordijnen van onuitgesproken woorden maken mijn lijf krachteloos Op het groene bed van mos daal ik neer Kom naast me liggen laten we samen naar de maan huilen…

wanneer stilte spreekt wind de woorden draagt weet ik dat het breekt jij me zal vergeten ook al ben ik jouw nog niet geboren kind onuitgesproken ben ik bij je in meer dan warme lichaamstaal maar zal nooit buiten kunnen spelen als jij dat stille niet snel uit me haalt…

Onuitgesproken, verstopt de wereld zich in woorden op lippen. Als de dromenkar krakend voorbij komt rijden, leeft mijn hartendief. Als nieuwjaarswens beschrijft hij de hemelen, zespuntige kerkvlok. Sneeuwklok dwarrelt over de spiegels van de tijd niet één staat gelijk.…

De ziel Van de mens Is het onuitgesprokene Het onaantastbare Het niet weten De ziel Draagt de wetten van de kosmos De ziel brengt levensvreugde en verdriet Voor de ziel heb ik eerbied De ziel staat in contact met de wetten der natuur Zonder wetten geen bescherming van het heilige vuur…

Zolang we leven, leven we in de toekomst -- bij elke keuze.…

roodbruine bladeren dwarrelend voor betraande ogen de kracht van de herfstzon zal ze niet kunnen drogen verwarrende gedachten en onuitgesproken woorden zoveel verlangens tranen die alles smoorden gekwetste gevoelens door gevlochten verhalen in eigen emoties steeds weer verdwalen…

Alle onuitgesproken woorden in dat ruisen nog hoorbaar voor ze de golven raken. ------------------------------------ uit: Tirade, 1996.…

onuitgesproken gedachten aan een toekomst samen als de zon die landschap maakt tot schilderij beantwoord door verzwegen waarheid van een lang vervlogen liefde als gesloten ogen van de ziel bedrogen in hun zoektocht naar geluk de perfecte utopie verworden tot een eenzaam samenzijn…

Jij neemt bijna niets, en blijft almaar geven Laat me hijgend oneindig genot beleven Zachtjes schokkend tot ongekende hoogten zweven Onuitgesproken woorden blijven op m'n lippen kleven Maar jij hoort ze toch ...…

Ik ben vandaag gestruikeld over onuitgesproken woorden die ik je nog had willen zeggen steeds smaller werd de weg bleef achter op een vlakte door kou bevangen achter het duister van m'n gesloten ogen voel ik dat alleen de zon -nog jouw lippen kust-…

In mijn Kamer, van woordeloze stilte komt een onuitgesproken vraag naar boven: ‘wie ben ik’. Het antwoord komt ochtends met de zonneschijn die alles een schoonheid geeft die ik nog nooit eerder zag. Daarna blijf ik een poos in de wow toestand aan de voet van de ochtend met de taal van mijn hart.…

er viel geen woord maar de stilte was geladen met onuitgesproken daden zonder bewegen zocht lichaamstaal een baan om de confrontatie aan te gaan tot ineens de spanning brak door een onverwachte lach de cirkel was doorbroken hysterie net op tijd geaard misverstanden zijn geen ruzie waard…

De baskische muren luisterden nederig, bezadigd geworden door veel klanken Ze zwoegden, bedekt met mantel der hoop en onuitgesproken verlangen Hun onrust ontwaakte twee duivinnen Ze knepen de wilde bessen uit en delicieus vocht kleurde onbereikbare velden rood…

Het verschil toen die nacht bestond echt uit een brij aan onuitgesproken woorden, daar wij slechts de taal der liefde machtig waren Jouw ogen die spraken terwijl jouw borsten communiceerden tijdens ons gesprek in de oprecht ware taal van slechts hartstocht…

Ik slaap op deze bank want thuis gaat het even niet je kent dat wel Mijn vrienden doen wat ze kunnen ze helpen me Niet zozeer om mij te helpen maar als antwoord op mijn onuitgesproken vraag Het is vanzelfsprekend dat het kan verkeren en…