Alle inzendingen over ooglid

Het water stijgt mijn hand op jouw lijf met haar nat gezicht slaat zij op drift. Immens zicht de horizon verlicht haar huid omlijst in haar paradijs. Het water stijgt mijn hand van haar lijf mijn laatste traan die het raam beslaan. Een verwaterd zicht op jou gericht de herinnering schijnt door jouw paradijs.…

In mijn vingers voel ik de zachtheid van jouw ooglid en de liefde waarmee ik die sloot Alsof je sliep en ik je weer wakker kon maken Geef me de zachtheid van je ogen terug zodat ik ophoud met huilen…

je ooglid vleit dromen om te rijpen vol uithoudingsvermogen op rustige wegen onder die van het seizoen zonder te hoeven worstelen met het lot van pijn deze bohemien, dit is je alles wees wijs in het plezier van het voorjaar met je eigen wil en dromen alles begint en alles eindigt elders…

balancerend op het randje van haar ooglid rolt de vraag naar beneden zomaar uit het niets alhoewel, het onderbuik- gevoel haar al had wakker gehouden nimmer wilde zij geloven dan dat wat in liefde samen was gekomen gebaseerd kon zijn op een flinterdun web als 't zijne…

je slaapt in mijn hand te groot om je te nestelen je benen schommelen door mijn adem rust komt zacht als het kijken naar wimpers, moe vlij ik me onder je ooglid morgen lig je in mijn huidplooi zo telkens, zo genegen tot wij de tijd wakker kussen. jaren heen en weer.…

laat ons iets drinken zei je ik zou zo graag ik zal je zacht ontvoeren zei ik wat wou je graag ik hoorde in je keel de koele afdronk teer ontvonken als een lach en op je ooglid viel een geur van roosmarijn ik word wat moe zei je ik zou zo graag ik zal je zacht ontvoeren zei ik ik wieg je graag…

Ogen dichtgeplakt Met korrels slaap, Ooglid dat nog Van geen wijken Weten wil - Na veel inspanning En ongewoon veel tijd Begint het licht Voorzichtig te gloren, Niet veel, maar toch - Door een waas van Verlies en verlangen Kijk ik bij onszelf Naar binnen, en zie Het huisgezin waarin De vader ontbreekt, Waarin hij althans…

We delen dezelfde glimlach, Voelen dezelfde traan Die maar niet komen wil, Die zich onzichtbaar voor anderen Verbergt achter het ooglid Dat niet van wijken weten wil - Door bloedbanden aan ons Verbonden blijf je ten diepste Ons kind, in alle vezels voelbare Verbondenheid die met ons mee zal gaan Tot in alle eeuwigheid…

mystificatie en verheldering samen ooglid in hand een licht conflict en over het witte blad gaat de witte mier de ware jacob met een zucht van vermoeidheid heet geen Jacques bal van energie met scrotale compressie voor jonge vrouwen de koe in de kerststal laat zich de eerste tijd gewillig lijden…

Kunstmatig word ik In coma gehouden Nadat ik door het leven Gewelddadig ben aangevallen En ik overal op en in mijn Lijf verwondingen heb die Levensbedreigend kunnen blijken - Als ik na dagen, misschien maanden Van sluimeren dreig te ontwaken En het mij lukt één ooglid op te Tillen en ik de oude wereld herken Die ik van mijn…

rode raamluiken schemeren door de nog kale bomen een hond blaft achter de deur door de hoge ramen valt het licht op twee rode uien en wat roestige spijkers geleefd stilleven met een mesje krabt hij een dun laagje van de aangebrachte verf weg de poes tilt traag een ooglid op hij struint wat door de tuin kijkt naar de gevel, de lucht…

Vermomd op een drukbezocht zomerterras Zag ik levendig de slaap in alle ogen Ieder vermaakte zich ongelogen En viel samen met wat was Bestuurbaar leek ons lot Met tijd om te verdromen Stilte verwoord om mee te komen De cirkel ongecompliceerd als slot Mijn ooglid knipperde even Zo samenzijn werd afgetekend Ons gesmoes bleef ongehoord…

De uil sloeg eerst zijn linker ooglid neer. En toen de raaf hem ten tweede maal met zijn vraag confronteerde, sloot de uil zijn rechter ooglid dit keer.…

Met lange nagels kras ik zigzag over de lakens en een ooglid trilt. Er is een ogenblik. De man ontwaakt. Hoe val ik in het licht? Je draait me in de leegte van een bed. Terwijl: binnen de randen van een ronde handspiegel zoek ik de meest gunstige uitsnede van mijn met vlees gewatteerde, droge huid.…

geslonken tot een slanke maansikkel transparant cellofaan waarin ik de uren wikkel Zo ijl en flinterdun de overgangen de laatste stralen kussen al het schemerlicht van de volgende morgen en het verse vergezicht het duister is te kort voor hartstocht en verlangen De zomernacht waarin de dag verstilt sluimert slechts onbewegelijk totdat haar ooglid…

Wat ik weet hoef ik niet te vergeten, je hals, je hand met het vismes, je zilveren oksel of je gekreukte ooglid, je korrelige oogwit. Ik zie de richting alsof ik een draad door een naald steek. Knipt de weg zich in tweeën, loop ik door op geenbeen. ------------------------- uit: 'Kluwen', 2011.…

rode raamluiken schemeren door de kale bomen een hond blaft achter de deur door de hoge ramen valt het licht op twee rode uien en een kruik met een mesje krabt hij een laagje van de verf weg de poes op een keukenstoel tilt traag één ooglid op hij struint wat door de tuin en kijkt naar een boom, de gevel, de lucht de zintuigen geopend…

Ik tilde toen één ooglid op en zag de wekker op half tien. De tand des tijds heeft mij gevonden. Rimpels en los vel alom, dat zag ik later in het spiegelbeeld. De knapste tijd was blijkbaar om. Maar toen bedacht ik, hoe mooi het is, dat ik dit nu nog mag zien. Want iedere dag is gekregen, kan een feest zijn bovendien.…

Aan de schandpaal genageld Met vet en eigeel op haar kleed Slaapt zij met versteende lippen Het ooglid valt lodderig dicht Zij was iets waarnaar ik gis Een vermoeden dat me ontglipt Nu haak ik met lege klauwen naar lucht Een tamme wolf met een heilige honger Haar wangen, een wassen zon Haar huid, een belofte Ik lik het pril zout van de dij…

wildgroei Het lege huis spiegelt verveling Herkenbaar en genant In dunne gelijke lagen aangebracht De mens afgezonderd in een hotelkamer Niet meer dan een ding in de ruimte Met het gezicht nuchter naar de zon gekeerd Want hun tong moet ontdooien De lichtbron wijd en fijn vertakt Spoelt om een zijgevel De schaduw slaat hard neer Zij ooglid…

oude Boerderijtje te Wachten tot ik Bij je kom Om je zoals Elke dag te Verzorgen en Je even dag Te zeggen - 'k Schrik als Ik je zie huilen Dikke tranen druipen Uit je rechteroog Ik raak van slag En haal mijn vader Erbij die niet Kan ontdekken wat Er aan de hand is - De dierenarts brengt Uitkomst - achter je Ooglid…

Mijn gezicht is bleek, er is geen licht in deze stad, ik steek mijn haar op met een ivoren kam, ivoor is het ooglid van mijn kind en het halsje, ivoor is de sneeuw in de parken ze worden gemeden behalve door dichters, mijn gezicht is bleek van heimwee, er is geen licht in deze stad geen ster te zien, verguld of bestreken met ivoor, geen…

Ik was op weg, blind als een Zenuw die onder een ooglid klopt, doel- Treffend als een pees die is gespannen op.…

Dan nip ik van haar glas Strijk mascara over de bovenlip Stift het ooglid, schik de das Met blote tanden in de spiegel De geur van munt Zomer broeit in de gordijnplooien Straks zwaait de deur terug open En ik voor schut.…

geen kruimel brood van het leven buiten hoor ik slechts af en toe wat flarden het leven hier vindt ook zijn weg de stank is niet te harden muizen knagen aan de vloeren luizen bijten in mijn kop ik zie de ratten stiekem naar me loeren want de poes is bijna op mijn haren reiken tot het kleed mijn nagels groeien door mijn schoenen heen een ooglid…

Zie d’aarde de benevelde blauwe pupil het getroebleerde hemelsoog zij draagt haar bril voor ons bestwil, breekt het hardste licht in het glas tot een regenboog af en toe trekt ze haar vochtige ooglid dicht met vertoornd hart de overvloedige tranennevel wit en grijs soms crêmezwart, tot haar bloedvaten klaren de iris in blauwwitte levenskoralen…

de onzin stapelt zich op, mijn ooglid trilt bij het lezen ervan, ik val haast ten prooi aan Forest Whitacker-eye toch verven kwasten niet zoals vroeger toen alles eens vanzelf ging en zeker geen uitleg behoefde krullen zinnen nog altijd anders dan hoe ik ze eerder opzette Nostalgie en melancholie zijn slavenmeesters ze likken, bewieroken…

Blauwe vlekken gonzen onder het ooglid. Al jaren oefen ik voor dit Spel. Soms blijf ik aan kop Smalend van de aandacht Vandaag lik ik de wenende wonde schoon.…

Trek je ooglid dicht met een zweem van bezwering, tot de tranennevel; wit en grijs soms crèmezwart zich vergist en het donkerste leed van de klaarste irissen zich met het blauwste wit van levend koraal vermengd.…

. --------------------------------------- scheel: verouderde uitdrukking voor ooglid…