Alle inzendingen over oogverblindend

Ik kan oogverblindend zijn. Wie naar mij kijkt denk mij te zien. Wie naar mij kijkt die ziet zichzelf. De eigen monsterlijk vervormde grimas. Wie van mij wegrent jaagt zichzelf weg. Ik ben beplakt met kleine spiegeltjes. De randen snijden in mijn eigen vlees.…

Een bonte Piet liep door de straat Ietwat verdwaasd, ietwat gehaast In kleuren van de regenboog Met oogverblindend zwart gelaat En prachtgewaad, z'n kraag heel hoog Gesloten om zijn hals en nek Een pauwenveer van amethist Met een azuren ring als oog Dat hij verdween is extra zuur Helaas, ik krijg nu rust nog duur (volgende keer beter…

mijn voeten reppen zich door zilveren regen ik dacht: ik kleur de woorden en maak een zon later op de dag zal zij komen haar hitte verschroeit me zij zal vogels verstenen in oogverblindend licht vleugels gebroken niemand is veilig als het zomert laat mij winters zijn ik ruik bloemen op ijs mijn voeten reppen zich onder de koperen…

Wandelaars ogen stoer in de opgewaaide ijskristallen, met kragen hoog en lage mutsen trotseren zij die oogverblindende adem, adem die bijt en striemend de ogen doet vertranen.…

Wandelaars ogen stoer in de opgewaaide ijskristallen, met kragen hoog en lage mutsen trotseren zij die oogverblindende adem, adem die bijt en striemend de ogen doet vertranen.…

Ik heb mezelf verhuurd aan het raam als een prostitue op de Amsterdamse wallen laat al het buitenlicht op mij vallen ik hou van de oogverblindende zon als het licht me teveel wordt draag ik een donkere zonnebril op sterkte want ik wil vooral werken, doorwerken en lekker naar buiten kijken, staren en doorleven in het levenslicht mij gegund…

Oorverdovend is de stilte Oogverblindend ’t smetloos wit Eeuwig groen de verre bossen Stralend blauw de hemelkoepel En mijn hart is vol verlangen Naar de tijd dat ik zwierf daar Over dat uitgebreide ruime veld Daar zwierend over bevroren water Van sloten, vaarten en het meer Genietend van de rust en vrijheid Van zuivere lucht en helder…

dit gedicht fluit de wereld voorbij op zoek naar wat licht- voetig geluid met een danspasje bij dit gedicht kust u oorverdovend zacht oogverblindend dicht fluistert en kust zegt wacht op mij wacht dit gedicht vindt hand, lach en blik en tastend uw gezicht weet: ik word bemind dit gedicht dat ben ik het bidt…

Groen met loofliederen beladen bomen oogverblindende oases woestijn vol ongemak rolprent van wat ik waakzaam droomde luchtig mijn grauwsluiers riool van blinde hemelwolken stilte vergalmd restanten aan dak van de wereld gehangen zo flitst het lyriek loofgeluid de bruiloftzang voorbij het was de tijd van slaap die mijn waarachtigheid beroerde…

met een lichte vleug magie de snelle ademstootjes parelden in opvliegende klanken, ze lokten het applaus het juichen en zacht janken violen speelden hartengeel tegen zwart van roffels pauken het podium verloor zijn zicht doofde langzaam uit in tegenlicht je danste rood de laatste glimp de pirouette van ingevallen stilte je gaf je oogverblindend…

zong Marilyn miss silver screen in vervlogen tijd op 't witte doek uitgemonsterd in haar wijd uitstaande oogverblindende wonderwitte mannenhart en ogen blik verslindende boven beide bovenbenen vrijelijk door een luchtstroom opwaaiende zomerjurk een bruidssluier in wittebrood vervlogen tijden lang geleden…

schoonheid in liefde om ons heen jullie tempels zijn duizendmaal gebroken, staren door alle transformatie heen muziek en creativiteit pakken het ongelofelijke verstandelijke levensgeschenk, zijn nauwlettend strenge leermeesters, dankbaar en onverschillig in hun wijze doen evenwicht in mijn geest en droombewustzijn, niet verschroeiend, niet oogverblindend…

Degene met perfectie als huid, mijn inverse schaduw in oogverblindend felle dagen.…

Schuimende golven rekken zich uit en bedekken het naakte zand Helmgras wuift onder een wolkenvlucht van oogverblindende kleuren Boven, op het zonverwarmde duin tintelingen door heel mijn lijf sta ik compleet verwonderd Ik zie de geestverruimende zee het ruige tussenland een magisch veldmozaïek Ik ruik heerlijk bedwelmd alle geuren tegelijk…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien de gele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien de gele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien strogele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

De wereld is oogverblindend en luidruchtig, Mijn wereld oogt zelfzuchtig. Flitsend gaat de wereld aan mij voorbij, Het gaat allemaal te snel voor mij. Ik zou alles willen zien en horen, Ik kan het niet en voel me verloren. Toon begrip voor mijn emotie en ongenoegen, Toon begrip voor mijn eeuwige zwoegen.…

Het moest niet mogen: oogverblindend is ze! Het mansvolk loert wat af naar gene kant. Men kan slechts gissen hoe het kwam. Gemis van een schat? Drank? Dwaasheid? Combinaties van? In ramptijd is er niets, of zij ontwijdt het. Gelijk een heidenwijf wrijft zij parmant haar borst en dijen beurs te gener zijde.…

Oogverblindend was Ans en d'r stemgeluid was oorverdovend. Z'n reactie vond Ans ongepast en ze was dan ook danig verrast. 'Waarom doet-ie zo maf?' vroeg de schoonheid zich af. Ook door haar werd in 't duister getast.…

Onmogelijk zijn aangezicht te zien Oogverblindend licht behalve aan de randen van zijn dag Zijn spiegelbeeld flonkerend in zee versplinterd, uiteen gerafeld in duizend glitterstukjes Zijn blik slechts te weerstaan getemperd door wimpers Hunkerend naar warmte, zoekend zijn bron, te fel, te wit, te veel voor mijn ogen - geloken om…

je bent mijn abrikoos ontsproten uit een boom, die in de lente uitbundig bloeit in een oogverblindende pracht.…

het groen van de bomen uitbundiger getooid fluitekruid en boterbloem sieren als een geweven kanten lint berm en waterkant wiegend in de wind vogels uit volle borst weer zingen en zonnestralen ons omringen die het groen als parels laat glanzen en het lentekleed ruisend zacht doet dansen zo is de lente met haar paradijselijk groen een oogverblindend…

wilde verhullen door haar borsten steeds maar weer te rangschikken dromen deed ik van seksbladen bij het oud papier dat naakte rondborstige vrouwen met gulzige gretigheid weerloos wegnamen Na gerecycled te zijn, droomt de lezer nieuwe borsten, met tepels die priemen in geheel wolkeloos azuur Haar heuvel, als de Toscaanse oogverblindend…

Scholen ongestookt verholen achter stoïcijnse muren van gebleekt week maché geplakt Troosteloos deprimerend in stilte bekerend deze ontering en bezetting van kristallen ketters Gevelglimmend oogverblindend verminkend de brede basten en tere sponzige wortelgestellen gillend in ongewoon kwetsende hersenpan tonen Splijten karrewielen…

Ze zag er oogverblindend uit. De man, die van verliefdheid zuchtte, zag deze schoonheid reeds als bruid en schonk de vrouw een mand met fruit. Zo gaarne wou hij haar bevruchten. Hij zei erbij: 'Ik vind je puik! M'n ganse hart staat voor je open.' Hij was bezeten van het vrouwtje.…

Hij kwam en hij was oogverblindend Hij sprak met haar, gaf haar feed-back Samen straks onder wolkendek Totaal het mens zijn ondervindend Lukte vast beter met zijn tweeën Ze raakten elkaar kwijt helaas Zij werd voor eeuwen onderdrukt En hij bevoer de wereldzeeën Kreeg macht, was iedereen de baas Herneem wat aan je werd ontrukt Sprak toen…

Op ééntje na die ontdaan van de aanslag van de tijd oogverblindend staat te blinken in de voorjaarszon: alleen kinderen of kleinkinderen kunnen het zijn geweest die gewapend met schoonmaakmiddel en schuurspons helemaal uit Rusland zijn gekomen om dit zinloze wonder te verrichten, maar waarom toch en waarom alleen zij?…

jij hebt geen schulden te verhullen toe te dekken met het mooiste gaas en kant of schone schijn van edelstenen te sluieren omdat zij oogverblindend zijn haute coiffure maakt af waar de schepper met een lach ooit begonnen was in dit uiterlijk vertoon vibreert jouw grote droom van de volmaakte minnares ooit zullen wij in het…

Het dak van de oecumene opende zich en oogverblindend licht zoog ons naar de grenzen van het universum tastend op zoek naar het pad van de waarheid die zich als een luchtspiegeling openbaarde en in een trage symfonie langs trok hoger en hoger zagen de bergen en zeeën onder ons kleiner en kleiner worden verdwijnen in het niets en achter…