Alle inzendingen over oordelen OR mensen

Waar oordelen verdampen. Waar meningen verstommen. Waar dichters zwijgen, bereikt een mens het paradijs. Het paradijs, waar mensen verwonderd worden, en wijs.…

Mijn oude ogen zien wazig, ze verlossen – me van oordelen!…

Wat gaat er in die mensen om die vrouw, hond, en zichzelf vermoorden het maakt ons boos en stil tegelijk en zitten even zonder woorden Hoe ziek moet toch zo'n geest zijn die zijn kinderen tot wezen maakt al weten we de achtergronden niet dit is toch iets wat ieder raakt En mensen blijven natuurlijk speculeren het zullen wel relatieproblemen…

laat mij de idylle dromen van een wereld vol schonen als mensen zonder oordeel zijn waar ogen spreken en de lach een drempelloos ontmoeten is omdat iedereen je mag in krachten bundelen kunnen talenten groeien zal de grond in duurzaam zijn gewas en bloemen laten bloeien geef mij nog even tijd voordat de wereld in de afgrond van…

kraai op lichtmast krast en krast indringend zijn laatste oordeel…

van mening en oordeel over geleden verlies geofferd voor bevrijding van ondergaan lijden met aangedaan verdriet in mededogen en compassie vrijheid vraagt erkenning van gelijkheid van mensen bij de keuzes die wij maken in kwetsbare bereidheid tot moedige afhankelijkheid bij en in het omgaan voor, om en met elkaar…

Critici die zichzelf niet kennen, ventileren oordelen. Wie een criticus kritiseert, is een criticaster. Criticasters ziften muggen, of neuken mieren. Critici die zichzelf kennen, ontmaskeren criticasters. Teksten blijven ze schrijven. Meningen blijven ze delen. Oordelen slikken ze in. Dichters ziften hun gedichten, liever zelf.…

kijk, zonder oordeel anders zie je wat je denkt kijk, zie het verschil…

De storm is gaan liggen op de zeebodem, werkt dieper in dan op uiterlijk vertoon, vertoont geen krimp, weigert te erkennen wat een storm zijn moet. Daar beneden bruist het van beweeglijkheid. Verwondering. De spiegel is onbuigzaamheid voorbij, kou en rimpelloos lijken nu hard door kunstige cosmeticaknepen verstard. Reeds rijst haar hand…

Toen zat ik op zíjn stoel legde zout op slakken zette kruisjes in vakken gaf volop ruimte voor persoonlijke groei Met voorbeeldige gesprekstechniek stond ik eerst serieus op zijn tenen gaf toen lachend een schouderklop Ik speelde hem de bal toe (raakte net nog zijn schenen) pakte hem terug en kopte in Hij kon er mee leven, beloofde…

Je vroeg om een oordeel dat heb ik je gegeven in alle eerlijkheid mijn hart open gedaan in weten vertrouwen het kan de vriendschap aan alles mag worden gezegd omdat we elkaar verstaan het doet me nu pijn dat ik veroordeeld wordt omdat ik oordeelde met liefde en fatsoen jou veroordelen zou ik nooit doen ik blijf er voor je zijn…

zou ze zeggen hoe moet ik dat uitleggen slechts een antwoord op de vraag niet laag op laag met soms het gevoel van ook nog eens de volle laag een maag die daarvan omkeert wi heeft er van geleerd? de steller van de vraag de gever van het…

Wat mensen mensen doen je krijgt het met geen pen beschreven; we doen elkander leven of breken ook veel stuk. Wat mensen mensen doen het blijkt al door de eeuwen; we werpen voor de leeuwen of pesten met fatsoen. Wat mensen mensen doen, het is een groot mysterie, we zorgen voor miserie of bouwen elkaar op.…

Hoor mensen praten en lachen in mijn kamer Zie mensen praten en lachen vanaf mijn bank Mensen, mensen zin in een hapje en drankje uit de keuken Hoor mensen praten en lachen Zie mensen praten en lachen mensen, mensen Ik kijk en ik lach mee Eén glaasje, één handje voor de TV…

onvoorspelbare vloed in rood gedood hebben zij zich bij het laatste oordeel neergelegd op het zand dat eens het strand van vakantie was…

der rechtspraak verandert ongedwongen hun oordelen en beslissen.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Niet oordelen wil ik over een ander Maar mij spiegelen aan die mens Waardoor ik zelf positief verander. Dat is mijn allerdiepste wens.…

Stoer van buiten zacht van binnen Je kunt de buitenkant wel zien Mensen zeggen gelijk kijk die Patser uitslover stoere man Maar de binnenkant zie je niet Een goed hart te klein misschien Eerlijk en trouw vastberaden Verteld altijd de waarheid Om zijn eigen eer te bewaren Oordelen over een mens doe je pas later Dat laat je niet door het uiterlijk…

voetballen ermee en na al die jaren hebben archeologen met argusogen weloverwogen hun oordeel gegeven van dit rijke prehistorische verleden is verdomd weinig overgebleven…

De waarheid die ik aanhang, Die vind jij niet deugen, Maar maak je met dat oordeel niet Jouw waarheid tot een leugen?…

Wespennesten, slangenkuilen Oordeel, uitspraak, achterklap Heksenjacht, een foute grap Nergens schaduw om te schuilen Massa, maaiveld, grote muilen Buiten dat, behoorlijk slap Wespennesten, slangenkuilen Oordeel, uitspraak, achterklap Tal van dingen die ik schrap Vrede stichten, stap voor stap Leugens voor de waarheid ruilen Wespennesten,…

Oordelen dringen een gevoel op, van machteloze macht. Plotseling hoor ik de schoonheid, van de stilte. Ineens zie ik mijn gedachten wijken. Muren vallen geluidloos om. Een poortloze deur valt in het slot. Oordelen hoor ik machteloos bezwijken.…

slechter of beter de dobbelsteen wordt gerold door eigen ego als je bent in wat er is valt al het oordelen weg Tanka…

andere culturen je kijken lijkt op gluren een oordeel heb je al geveld je bent niet zo op ze gesteld je schrikt en moet dan slikken proeft de smaak van angst vreemd is naast je komen zitten…

Mij lijkt dit oordeel Geheel onterecht.…

Niet enkel oordelen vellen Meer gelijkwaardig openstellen, Minder verticaliseren. Maar waterpas Komt later pas.…

Meteen heb ik een oordeel klaar na één berichtje over Broch. Hoezo? Wat weet ik nou van haar of over handbal? En dan nog: ikzelf ben slechts een rijmelaar.…

De aria van het aureooltje klinkt zwaar en moedeloos Ze spreekt de taal der lichtekooien Vloeiend over de tong Een keelgeluid verklapt het einde Geen kik, maar hese windhoos…