Alle inzendingen over open deur

ja, ik ben nog teruggegaan maar je geur was reeds vervlogen wat een open deur al niet kan doen ons bed bleef onbeslapen voor mij de bank tot 's morgens vroeg daarna een lange, geselwarme douche pijn en water door het putje tot de spiegel er van besloeg daar was jouw smiley weer, met traan ik heb hem met mijn vinger nog één keer overgedaan…

inchecken uitchecken bevestiging middels gepiep het gesprek over gebakken lucht gaat onverstoorbaar verder terwijl zij haltes verraadt tikken of getikt worden cijfers of letters boek met blauwe kaft intrigeert, houdt haar gefocust beltoon neemt telefoon op in vreemde taal deuren piepen open deuren sluiten en verder hobbelt hij maar…

Ik droom de dag vol mooie geuren Draag verlangens door open deuren Ik open mijn hart voel en heb zo lief Koester de liefde zwevend soms naïef Ik bloei en ik groei vang zonnestralen Glinster als zilverlicht wil in warmte dwalen Ik ben zwak en sterk wil krijgen zal geven Een ziel vol emoties vervuld van......leven…

ik zit opgesloten als in een gevangenis met open deur ik kan gewoon opstaan en weglopen en voor morgen maar het beste hopen maar ik kan het niet ik zit opgesloten vast geketend aan de muur met ketens zonder sloten want zelfs die zijn hier te duur maar ik kan het niet ik zit opgesloten als een vogel in een kooi van de tijd hier heb…

als ik een vlinder leven laat door slechts haar vleugels uit te vouwen in pastel dan schijnt geluk door ramen en mijn open deur laat lichte uren binnen daar dan teken ik een ziel in broze schetsen tot de glimlach van de tijd ons bij elkaar brengt in de dromen van vandaag och wat zie ik graag een zomerbloem in wintermaanden…

Op het lage bordes voor de open deur in de lege straat zit een man met de armen over elkaar zijn lippen getuit om een sigaar -- dikke lippen, nooit mogen ze me kussen Hij loert omhoog naar mijn buik -- een stiekemerd in onkreukbare werkkleren vrij van openlijke verdenkingen maar nooit kijkt er iemand om Hij wordt beleefd gemeden…

er zat een merel op een tak van een boom en ik wenste dat hij de duizend stemmen in woorden en aan het dichtersglas naar mij zou kunnen brengen zodat ik de bloemen kon horen in iedere letterademhaling en in iedere stap naar een open deur -het plukken van rozen en witte zwanen- en op dat moment verdween de boom en de merel in…

Droomkleurig als ze waren verwachtingen doordrenkt van rozengeur vol open deuren naar de toekomst met de schone schijn van als en dan maar het was een sprong naast het gat in de lucht recht in de geslepen messen van wat het noodlot leek maar eigenlijk gewoon de realiteit die zich niet weg liet dromen rest de repeterende vraag: hoe desillusie…

een storm van feitenrelaas, die van roerend mee eens de kraters van acne, open deur, zonnevlekken maskeren, Men Moet.…

Het hiaat in de communicatie blijft zich moedeloos herhalen in deze woordloze gebaren in broze kalmte broeit stilte op nieuwe geheimzinnigheid om open deuren te sluiten nieuwe wegen te vinden er groeit een pril verlangen door diepe rust gevonden om de stilte te verfraaien uit eigenzinnige bron nieuwe sereniteit in de nacht.…

Vaag drijft door de open deur De bleke avondwind Een bitter kille geur - Alsof de herfst begint. Vaag, als een vallend blad, Daalt door mijn lege geest Herinnering aan wat Wel eenmaal is geweest. 't Is of mijn hart verstomt En of ik stil verga, 't Is of de herfst al komt - Hij komt weldra - weldra!…

Open harten, open deuren, ooit valt alles in zijn slot. Blikken die mij openscheuren, stapelgek, van liefde zot.…

Met de snelheid van licht overdonderd slaat hij in een zwarte dag Maar ik open deur en van violengeuren En achter een ieder Een zonnelach Dus beklim ik mijn berg verscholen Achter nevelige mist En stort me in pieken en dalen Als een ware alpinist dan wordt ik wakker verwarmd Door het morgenrood In staat van euforie Overspoeld door geluk…

het was een verboden touché van twee in een lokaal een op een bij open deur bleek alles mogelijk zelfs gordijnen wapperden zijden in wellustige geur het hoogpotig protest kwam van een verwaand nest dat haar zin niet kreeg ook al deed hij zo zijn best de school protocollen zijn flink doorgeschoten in relationele sfeer alleen…

de stille taal van wenkende ogen, de mondhoek opengebroken in een glimlach, dwars door sleur een open deur, zo lijkt het tanden prijken wit wimpers waaieren de vaste snit van zwart omlijnde blikken en het schikken van haar lange been dat hooggehakt de zet bepaalt verlangen lijkt op slag verdwaald in openstaande boezems…

waarom als ik omkijk zie ik geen open deur of is het een spiegel die niet is maar lijkt op elk beeld dat jij graag ziet jij die ik lief mijn hart verscheurd door een hand die alles biedt in al het verdriet dat jij verstoort is dus toch die spiegel daarnet gebroken weer mijn hart met ijs doorboord…

Nu de bladeren zich uiten In de kou van de natuur Komt mijn verjaardag In verse en schrale kuur En waarom ben ik het Die in deze tijden Moet liggen op mijn bed Waarin ik lang lig uit te zieken Voor een ijzige open deur Waarin ik mij ontfutsel Met pijn en veel gezeur Over hoofdpijn en kou Die mijn controverse vormt Bij de dagen die ik…

in een vaas met bloemen Zijn dwaaltocht begonnen aan een open deur In haar vaart en capriolen door mij niet te stuiten Hier onwennig de weg -in kleuren- echt niet weten Waren het de kleuren? de geuren? van bloemen juist van de markt meegenomen?…

‘Een open deur’ Zei de oude kunstenaar.…

Een open deur met een blij gezicht. Die glimlach niet verborgen. Een zonnetje dat straalt in het volle licht. Iedere morgen brengt iets nieuws en wil goed doen aan iedere mens. Goede morgen aan wie wij die wensen. Een blij gemoed kent geen enkele grens.…

er heeft een storm gewoed zonder dat ik iets kon doen op de weg ligt een els uitgestrekt mannen als wandelende takken zwoegen hun vermoeide lijven naar open haarden, vastberaden knettert het vuur vrouwen staan voor open deuren vegen bladeren aan de kant naar waar de wind gegaan is kinderen smijten stekelbollen in vijvers - die…

de zomerklanken zijn verstomd soms geurt een open deur een vlaag herinnering aan hoe het leven ging een lach die alles overstijgt nooit wijkt voor wolken en wat regen de hele lange dag een zegen blijft de losheid van het buiten schemeringen zonder muren die in schoonheid vele uren duren nu pakt sneeuw en kou de mensen…

o, oeverloze dagen zonder warme harteklop getart zonder erbarmen een levenloze pop spotvogels hinken om beurten twee keer op het linker en het rechterbeen opgetild uit het stof der aarde rondom witte wolken het blauw van zangvogels een grenzenloos erbarmen: de open deur waar kinderen in en uit lopen de ziel wordt getroost…

Open deuren en ramen koelen onze warme posities. Ieder stukje huid wil graag delen met wat mondeling wordt overeengekomen. Tranen verschijnen als liefdessappen, ogen spreken over een gave, brandende tongen zijn niet te blussen. Het genot is oorverdovend.…

Ik had je willen bouwen van het harde hout met balken die wat dragen konden in steen die het blauw van staal omsloot maar mijn handen beefden even ik zag dezelfde architecturale fouten die ik in mijn hoofd vergeten wou spiegelde me in de vensters van je huis waar ik mijn eigen dromen ontmoette die ik ooit verloor maar een open deur…

nu nog in het vage later kabbelt water zachtjes naar de kant het boerenland belooft weer groen met rijpe boterbloemen als bijen vrij de lucht bevolken krijgt mijn zomerdag weer kleur mijn neus bevat de geur van roze zomerwolken en de open deur tot alles wat we warmer noemen ik voel me thans de emailleur die al het goud slechts mag…

ik open deuren maar wind breekt uit jaagt schaduwen na door het gebarsten licht wankelend scherft realiteit uit eigen spiegelbeeld het is weer mooi geweest in vervlakking eist de top beloning hun zwepen hebben lang genoeg geslagen striemen tekenen de huid als aanklacht in de kleine letters van het leven zij zijn volledig uitgebuit…

ik kom van ver: een open deur ons huisje draagt een zoete geur de stille warmte koestert elk vertrek mijn leren jasje hang ik bij je jack mijn schoenen zet ik vlak naast die van jou ik kruip je aan, ik ben je vrouw je zachte armen stevig om me heen hier zijn we samen en hier zijn we één hier is mijn hart, jouw lichaam is mijn huis waar…

Vriendschap is een open deur een huis om in te schuilen en als het soms eens moeilijk is een schouder om op uit te huilen vriendschap is aandachtig zijn en steeds opnieuw luisteren naar verdriet, weemoed, angst en pijn en tussendoor een bemoedigend woord fluisteren vriendschap is verbonden zijn in angst, verdriet en lijden en als de ander…

Dat zijn feiten als dichte open deuren. Ondertussen nemen mensen elkaar de maat, alsof ze onsterfelijk verder mogen leven. Angst regeert als wortel van ons kwaad. Poëzie lezen en gedichten schrijven. Zo geven dichters hun leven zin. Waarom hier? Waarom nu? Onverwacht leveren we later ons leven in.…