Alle inzendingen over opgehangen

Tuidraden van de brug onder de bruggen spannen zich dwars door mijn verblijf heen lijkt het illusies eraan opgehangen. Met wolkenflarden voor 't raam een waas voor mijn ontgoochelde ogen raak ik vanuit een waanzinnig perspectief bijna in gesprek met 't Opperwezen.…

Hallo, ween maar niet Zielige Zwarte Piet Uitgezwaaid door Sint die je niks meer vindt Discriminatie ten top De wereld op jouw kop Door regenboog vervangen Aan schoorsteen opgehangen Je tranen van zwarte peper en roet Biggelen hard van je olijke snoet Neder op ons kaashoofd vol drop speculaas met hagelslag erop Kinderen vinden dit…

zit zo knus te kniezen in een Engels klooster een Vlaamse monnik te veel mijlen af van huis ik ben gehoorzaam, zielig arm en karig kuis maar kijk als ’t even kan naar een Mariaposter waarop de Maagd mij als een ziekentrooster aanblikt, schenkend volle kracht naar kruis en rondom klinkt ’t treurig monnikengedruis op vaste tijden volgens ’t opgehangen…

van plusminus 12 cent dat door de veelkantigheid en equilibrium permanent tot in de eeuwigheid wordt aangedreven, maar toch aan elke honderdste seconde z'n momentum toekent Vooral die 12 cent stond de dames & heren tegen; als charlatannetjes armlastig werden we bejegend en in hun bekakte bakstenen ivoren torentje van onze post ontheven, opgehangen…

neem een wiel in gedachten zonder spaken of een as in laag struikgewas niet tot rollen bij machte weefsel van droge draden breed uitgesponnen in cirkels gemaakt uit eigen rag spinsels die uitgerekt aan enkele lijntjes opgehangen met kleffe bedrading overdekt om liefst sprinkhaan te vangen zie je acht poten met bruine ringen op scherp…

je hebt je blouse uitgedaan en opgehangen aan de deur, de deurknop kijkt je dreigend aan, je wil weg hier, weg, hier vandaan maar je weet niet waar naartoe, waar zou je heen kunnen gaan?…

Lieve Zahra, ze hebben mij met jou opgehangen!…

O dat voorjaar: het is wakker worden je ogen uitwrijven het gordijn openen de laatste slaap verdrijven de zon zien glimlachen en hopen en dan zeker weten het wordt een stralende dag het leven overrompelt met een gulle lach de oer energie pleegt natuurlijk overal z’n te verwachten overval knoppen barsten open zet m’n deur op wagenwijd…

Dat deze jeneververslaafde dominee zichzelf met een beddekoord heeft opgehangen, is een druppel van mijn leed. In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, amen. Hoe krankzinnig kun je zijn!…

De afgang die het wordt als je niet wint: “Voor ons In Brabant is er één ding zeker, Ons PSV wint zo meteen de beker”, Aandoenlijk en naïef als van een kind. De schade die daardoor wordt aangericht: De stad verliest nu ook nog haar gezicht.…

Bladeren schrapen radeloos aan de wind- stilte, hangen opgehangen in hetzelfde schuitje uitgeperste vuurcocktail. Barbestelling valt verenzwevig in een diepe zwijm, als het ware menu de zware kost tentoonspreidt.…

Een zwoele windvlaag wappert door de pas opgehangen witte lakens aan de lijn. Het gezoem van bijen, schijnbaar wanhopig, zoekend naar de laatste kelken met zoete honing versterkt de nazomerse rust en stilte… ik lig achterover in mijn luie stoel, ik lees niet echt, want afgeleid door de natuur.…

Swipe jezelf maar terug in de tijd, de geschiedenis wordt vanzelf met je meegedragen… Het leven, als een pendel opgehangen aan herinneringen, met een vleugje onbestemdheid dat lekker voelt, maar ook wel een beetje ongemakkelijk is.…

Of is alles reeds gewogen en opgehangen aan de dubbele ringen van onzekerheid, broos en sterk gemixt door gewichtloosheid in een maatbeker van het collectief geheugen waaruit we allen drinken,ooit verschenen in onafgemaakte dromen? De nacht is een reiziger, die zijn mantel over de aarde sleept om zijn sporen uit te wissen.…

uitgelicht in het spoor van hen die in het lot zijn uitgetreden, verwaaid door de geest en zwaard, begeleid door de gilden van de straten hun adem stokt uit de mond van de gulle gaper, z’n ironische lach verwerkt tot verbazing waaruit de verste herinneringen zijn opgeschort, een voortschrijdend gevoel, opgehangen aan de macht gevangen…

Een knijper die de was niet op laat hangen Zodat de wasser weet: de regen komt! Techniek is soms nog iets wat ons verstomt En naar hogere bestemming doet verlangen Zoals een auto die niet wil gaan rijden En zo een ongeluk dat komt weet te vermijden…

liefde het was een lange tijd maar ook hieraan kwam een einde altijd brandde ik een kaars wist zeker, dat je terug zou komen kijk om je heen en proef het leven heel veel jaren worden ons nog gegeven afstanden vervagen, jaren verdwijnen zachte muziek, laat ons erop meedeinen hereniging, dat was mijn verlangen ik had een intens gedicht opgehangen…

Ga eerst naar huis, bezie het Uwe. Vindt ge daar dan geen gebreken, kunt ge vrij van het mijne spreken.…

Onze oude eikenboom zit in de nesten Mochten in grijs verleden kinderen hem pesten Beklimmen en langs tere takken aan de buitenkant Pijlsnel afdalen uit de top en landen in het zand En aan de sterkste zijtak onderaan had men onbevangen een schommel voor hem pijnlijk opgehangen Als kind deed ik die oude eik ook menigmaal zo zeer Met mijn…

Ik had de zilverballen voorzichtig uit 't vloeipapier gepakt, de engeltjes aan haakjes aan de takken opgehangen, hun haar in plukken in de boom gekwakt. De lampjes werden vloekend uit de knoop gehaald, de stekker in het stopcontact gestoken. Vol spanning wachtten wij de lichtjes af, maar er kwam niets, alleen mijn vader kreeg een klap.…

Een standbeeld moet er gaan komen voor de archeoloog. Die weigerde om .IS. juist te informeren. Waar Palmyra’s kunstschatten thans verkeren. Maar daarentegen zijn ontvoerders met woorden bedroog. Gaf niet toe tijdens martelingen en het wreedste verhoor Wist natuurlijk dat hij toch na ondervraging zijn hoofd verloor.…

Gelukkig heb ik op tijd opgehangen, (hoewel: die nummerherkenning?) Ik merk dat ik jullie regelmatig bel, En hoor creatieve voicemail-verhalen Ik kan mijn muziek die bij dit gevoel hoort, makkelijk vinden Maar vind zo moeilijk jullie, de vrienden en vriendinnen Zijn die muziekjes zo oud of het gevoel zo te vertrouwd?…

Toen hij met enorme vertragingen door o.m. de krediet-crisis uiteindelijk zijn restaurant aan de Maas opende heb ik geen moment gewacht met dichten en op de eerste officieuze openingsavond 1 mei 2010 het volgende gedicht voorgedragen, dat hij ingelijst heeft opgehangen op zijn kantoor.…

vandaag onze vrijheid is iedereen wel zo vrij als wij denken dat ze zijn het antwoord is nee niet voor hen die iemand van hun eigen sekse lieven jongeren worden het huis uitgeschopt omdat zoiets in hun gezin niet voorkomt, zij zwerven in grote getale over straat alsof op wie je verliefd wordt, een keuze is mensen worden hier voor gemarteld, opgehangen…

En ik, in de vesting van mijn huis de lichtjes opgehangen in mijn struik het plastiek boompje, zou ik dat weer, de glinsterende ballen voor sfeer? Mijn hart, hoe is het daar zoekend naar gezelligheid en zin om deze tijd van 't jaar?…

De tuin wordt opgeschoond voor de winter komt de beuk en buxushaag nog even wat bijgeknipt de laatste herfstrozen geschikt in een wit-roze boeket alleen de stekelige hulst mag niet worden in geknot de vuurrode bessen moeten de winterkransen kleuren tussen sparrentakken, rozenbottels, klimop en marjolein die met rode strikken worden opgehangen…

meta Op zoek naar een doorbraak alternatief voor retro-trend schreef hij het epos van de zeven dode dichters opgehangen op ogenschijnlijk een tijdstip van toeval maar digitaal weergegeven symmetrisch deden zij het om die ene voelden zij zich zielsalleen stille hunkering naar diegene verdwaald in een lemen grot.…

Het zweet gutste me van de kale kop Mijn T-shirt was boven de buik gekropen Ik liep naar binnen om wat bier te kopen De supermarktbeheerder zei toen: ‘Stop’ ‘Meneer...hier kunnen we niet aan beginnen Uw ware schoonheid zit te diep van binnen’…

.' van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties Na zijn aftreden liet hij zich jaren niet zien op het Stadhuis maar door Opstelten glunderde hij bij zijn opgehangen schilderij Hij hield van volksschrijver Gerard Reve met name zijn proza Dat deelde ik met liefde maar al te graag met Bram Peper Hij was een ‘alcohollust’, maar kickte af Hij…

roestvrij staal en waterslangen zie ze daar de mensen die mij mijn eigen melk te drinken gaven alsof ze van me hielden ze zetten straks een mes in mijn zachte huid mijn warme zachte buik terwijl mijn blauwzwarte ogen breken in het neonlicht en mijn hart mijn laatste bloed pompt in de goot ze onteren mijn zachte buik aan het mes geregen en opgehangen…