Netgedichten

netgedicht (nr. 34.709):

Hebban olla vogala

Ik zit zo knus te kniezen in een Engels klooster
een Vlaamse monnik te veel mijlen af van huis
ik ben gehoorzaam, zielig arm en karig kuis
maar kijk als ’t even kan naar een Mariaposter

waarop de Maagd mij als een ziekentrooster
aanblikt, schenkend volle kracht naar kruis
en rondom klinkt ’t treurig monnikengedruis
op vaste tijden volgens ’t opgehangen rooster

Het Engels eten is voornamelijk een mooie geste
van goede wil: de broodpap grijs, de bieren lauw
en tijdens het kapittelen denk ik aan jou, aan jou

en alle vogels zijn begonnen met hun nesten
behalve jij en ik, ik kan alleen maar dromen:
In de librije vrijen, wel mag het ons bekomen