Alle inzendingen over oud OR grijs

Schrijf lief praat met de pen schrijf dat wat nooit gezegd kan worden doet praten nog immer pijn lief schreeuw zwart op papier lees mijn lijnen lief van grijs naar oud in huize avondrood lees ik ooit die van jou…

Herinneringen (grijs maar goud) vermalen wat vandaag gebeurt. Mijn god, ben ik al echt zo oud? Maar kom toch, jongen, niet getreurd om dinkytoy en meisjesvlecht. Drink bier, wees braaf en –ja, hoor- flirt. Maar iets is in mijn hart gelegd, waartegen ik weemoedig vecht.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

- Nu moet me komen de oude drentel-tred, nu moet me 't oude vreê-beeldje gaan komen, mijn grijs goed troost-moedertje om 't diepe bed waar zich de warme koorts een licht dierf dromen, en 't wegend wee in lede tranen berst... ...…

er nog even niet zijn als ons lief geheim dat meekeek in de blikken van onze ogen lachte in samen plezier de tijd heel vaak met ons deelde ook al was die helaas niet van hier waar gedachten afstand en tijd overbrugden stond ons paradijs waarheen wij altijd konden vluchten als de wereld ons overweldigde met veel te veel grijs…

De dagen zijn niet te beschrijven kleurloos, grijs, ja bijna zwart angstaanjagend zijn de uren die bezit hebben genomen van mijn hart. De wereld is zo klein geworden het zicht wordt kleiner dan klein opgesloten in treurige herinneringen het hart dat huilt van doorstane pijn.…

Begin februari begonnen met een lach een pril zonnetje een zonnige dag Maar plotseling alles vervaagd een mistige blik die om lente vraagt Het leek zo mooi een nieuwe tijd nu alleen een grijze massa die alle vreugde mijdt…

Dagen lengen Nachten korten Het zwarte van de nacht Maakt plaats voor het licht Mensen dorsten Want de grijsheid van de winterdagen Wordt door stralen uitgelicht Ineens lijkt het weer te kloppen Zo is ons leven bedoeld In de stralen van de zon Warm Niet onderkoeld…

Soms komt het voor Je ligt daar zo Lekker op het gras En je ziet ineens grijs Het is een teken Van regen, Maar ook van somberheid Waarbij mensen diep zinken Het maakt je ongelukkig En bent minder actief, Want je wilt geen grijs In het rode leven Rood maakt je blij Grijs maakt je verdrietig Maar er is een vergelijking Bij alle twee…

ook al stribbelde het licht tegen zocht de kilte angstvallig een weg naar buiten omplooien lange lokken haar ovale gelaat dat grijs aftekent tegen het vale behang dringt zich een ijzige stilte op die langzaam omhoog krult waardoor haar adem zichtbaar wegsterft…

weer alweer sneeuwt het wit gedachten dwarrelen zwart van mijn hoofd naar mijn hart…

Grijze wolken drijven traag voorbij de kroeg aan de kade is mijn haven tussen mistbanken varen schepen zonder mij en zie ik meeuwen aan voor raven.…

negatief en optimistisch realist en ongelukkig groot verlangen veel gedroomd en met de pet gegooid, gevangen. bitterzoet, zout en zurig zonder moed, koud en vurig in het licht gedanst, gedronken van de nacht. een kus gegeven en gekregen en gedood ik hou me groot dit is mijn leven…

[Haiku] donker en dreigend drijven de wolken voorbij zwanger van regen…

eind november met zijn trage uren sleept zich moeizaam doorheen dichte nevels blauwe luchten zijn tijdelijk verdwenen nachten zijn weer lang nu heerst grijze kou nornen weven zilverdraden in takken van de levensboom…

wetend dat alles anders wordt aan het einde voor een nieuw begin denkend dat veel verloren gaat uit de verzameling tussen ons in wachtend op een nieuwe liefde in het witte schijnsel van verlangen die het zwart van onverlichte passie in een grijze kleur laat behangen de neerslachtigheid beklemt de lust van hartstocht ontwent toch zal de…

Als de kleuren vervagen En ik zie alleen grijze tint Als de kleuren het licht niet meer verdragen En als de pijn zich uit in grijze tint Als ik om me heen kijk en voel de grijze leegte Het wordt grijs…

Statig ritme, grijze mist Waar dromen worden uitgewist Waar we gevangen, met zijn allen Tevreden van ons voetstuk vallen Terwijl we sputterend toegeven Dat dit het is, dit is het leven.…

ik kon niet anders meer mijzelf gedwongen zien doch dan vanuit haar ogen de pijn bekroop mij zeer in kille nachten bovendien ondergaan door mededogen emoties ondervinden is zoiets van medeleven in het duister tranen zijn er niet voor niets…

Ik vang jouw grijsheid op in 'n bal en rol deze langzaam van me weg en trek 'm weer dichter om 'm vervolgens heel hoog op te gooien om te zien hoe hij danst in de zon.…

Het is weer eens grijs weer in het verzorgingstehuis de man tegen over mij zegt deze keer het is toch anders dan thuis het eten schreeuwt luider dan de oude melkboer van toen je weet je kan het allemaal niet nog eens doen het toetje moet bedorven zijn waarom anders heb ik buikpijn voordat ik ook maar één hap genomen heb het huis heet…

Weg zijn de gedrochten met hun verstikkende felle kleuren alles is vergrijsd in zalige onwetendheid kun je rustig slapen wat loop je dan te zeuren…

grijs heeft wit-zwarte ogen ziet alleen macht grijs heeft lange armen regelt ook nacht grijs heeft wit en zwart nog nooit gemogen grijs wacht liever af en zal gedogen kies maar wit of zwart voordat je grijs met goed verwart…

de kleur ging heen, de klank verdween: grijs is het land. grijs is het land. de hand grijpt haren samen in een dot. het richt de lippen en het lijf wordt zot. het breekt het open, duwt, en strandt: grijs is het land. grijs is het land.…

Geef mij Nescio en Tsjechov, oude boeken. Geef mij na mijn zoveelste kale reis iemand die mij twee haren uittrekt en glimlachend zegt: je wordt grijs. Geef mij alles en zeg: het is niets. Geef mij niets en zeg: dat is alles. Geef mij mezelf, geef mij jou. Ik heb gezocht naar wist ik maar wat. Geef mij nu eindelijk wat ik altijd al had.…

Als jonge meiden over oude heren praten dan sijpelt uit hun ogen het groene licht van oude wijven, die hun kinderen missen en daarbij een echte man Alles speelt zich in hun woorden af misschien zoals vlinders in hun buik en hoe men slank en grijs vertaalt in blijvende zekerheid en trouw In hun blikken houden zij vast aan het glinsteren…

laat je in de steek ook al zijn de artsen nog zo goed als het op is, is het op accepteren is wat moet Oud en wijs wat eigenwijs nogal grijs maar wereldwijs…

Bont en grijs kleuren zij de geschiedenis van Oud Amsterdam. Boven Amsterdam vliegen duiven. Zij vertegenwoordigen met hun komen en gaan, de wortels onder het stadse bestaan. Een hoop uit ieder's droom; niet ongrijpbaar en zonder zin, maar gericht op een toekomst; de vredestak van een nieuw begin.…

Je haren zitten niet goed Je begint grijs en kaal te worden Je weet niet meer wat je doet Dan denk je nog eens terug aan de groene dagen Toen als nog anders was Veel ben je vergeten Dan denk je nog eens aan de groene dagen En word je oud en rimpelt je huid En voordat je ogen sluit Kijk je terug op de groene dagen…