Alle inzendingen over ouderdom OR heimwee OR liefde

Hoe je toe ziet dat de wereld van een landschap in een woordenzeef verandert en bezinning aangetast door ouderdom maakt van de rivier een metafoor voor onvoorspelbare liefde hoe je ondergaat dat de zon zinkt in de zee wolken vreemde verhalen vertellen en de maanlach om de ochtend bedelt.…

over de liefde Over bloemen over water over mooie dingen of wat droevig is of zal ik zingen over de liefde Over tabak en vriendschap over geur en wijn over schepen zeilen meeuwen over ellende over de ouderdom over de jeugd of zal ik over de liefde zingen…

Wie de ruimte in de leegte van de ouderdom weet te ontdekken of laat ontdekken of gewoon overkomt zoals met de liefde nieuwe liefde, nieuwe verliefdheid nieuwe verbondenheid, lotsverbondenheid die heeft weer adem heeft weer lucht heeft weer levendigheid kan weer leegte vullen net zoals het vullen van een leeg fotoalbum en/of een lege…

Het overvalt je zomaar, heimwee naar wat, vraag je me, nou gewoon heimwee naar wat was! Wat was er dan dat je heimwee hebt vroeg je me daarna ik zei gewoon, nou dat? Het overvalt je bij een melodie of bij het zien van wat zag je dan, vroeg je me? Een traan biggelt over m’n wang ‘k weet ‘t niet, gewoon? ik heb heimwee naar dat!…

Je gaat met sprongen achteruit, een week, soms zelfs wel twee, daar waar je vroeger altijd kletste, druk bezig was met, ja, waarmee, kun je het nu voor elkaar krijgen helemaal niets te doen, gewoon stil om je heen kijken, wel even wat anders, dan vroeger, dan toen. Dit grote verschil is wat me zo benauwt 't is zo'n schril contrast, ik…

Zij wordt dement, beiden worden oud, om haar tóch nog bij 't gesprek te betrekken, stelt men haar een simpele vraag, waarop manlief bromt, stel haar toch niet zoveel vrágen vandaag! Hij kan 't niet verkroppen, de dementie van zijn vrouw, maar jee, wie kan dat wél? De kinderen worden ouders van hun eigen ouders, als ze teruggaan…

mijn oude opa met zijn fel rode brommer haalt hij de lente…

Het heden met een verleden Een toekomstbeeld zonder kanalen Een auteur zo belezen Bladerend door hoofdstukken zonder te verdwalen Het levensverhaal niet ingebonden Alleen het voorwoord en slot geschreven De rust gevonden Hopend dat iemand het gaat lezen…

Lopend over de naad waar schim en kille siddering samenkomen krijsen de zilvermeeuwen langs de kim pikken de echo’s van de dromen terwijl afgebladderde lokeenden en drenkelingen de zee uit worden geduwd en de laatste waarheden tevergeefs beademd worden Mompelend schopt de oude man het wrakhout voor zich uit een lege fles met een verlaten…

gakkende ganzen op de laatste weg naar huis van verre een roep!…

er zit een oude man op een bank in het park hij kijkt rond hij ziet jeugd heel veel jeugd jeugd, dat was hij eens ook hij zong, sprong en genoot van die zekere onbezorgdheid die jeugd heette maar nu… telt hij niet meer mee hij is immers oud zijn wilde haren kwijt droevig is zijn blik hij denkt: waarom wordt men eigenlijk…

Een man oud en stram, dacht dat ie nooit aan de overkant kwam. De jochies langslopend in volle draf, dachten oh god die leeftijd wat een straf. Maar oud als ie was en geen haast iets te halen, dacht de man goh wat zullen die jochies van al dat gehaast balen.…

Seizoenen die ongemerkt in elkaar overglijden wij kunnen ons niet meer voorbereiden en kopen de wollen trui als het kwik plots daalt buiten de regen in sneeuw is vertaald plots wensen wij elkaar het allerbeste en een gelukkig nieuwjaar dit alles laten wij ons ondergaan sneller als wij de ladder langer beklimmen en gefeliciteerd niet meer…

Een oude man wandelt, mompelt, strompelt. Hij kijkt naar de hemel... Voelt zich onbehagelijk, maar volgt de weg die hij is ingeslagen. Zijn adem zwaarder, grauwer zijn gelaat. Zwijgzamer dan weleer, de tijd prangt en hij die eenzaam sterven zal op een dag dat hij er naar verlangt.…

Diegenen die hun genen onderhouden worden veel ouder wel 150 jaar!…

wat krom gebogen lijkt is recht gelogen zoete koffie heeft plots geen smaak wat zoute soep was is nu flauw en zo gaat de lijst door eigenlijk is alles anders dan daarvoor en zo kijk ik ook naar ons zijn we nog zo doldwaas verliefd staan we snel even op uit bed heeft de één de koffie al gezet trekt de één de ander er weer in om de liefde…

Dat ouderdom vaak met gebreken komt, Helaas kan ik dat staven met bewijzen. Wim Overweg is bezig te vergrijzen, Zijn aders slibben dicht, zijn rug verkromt. Nog weinig werkt precies zoals het moet, Het gaat dus slecht, maar verder gaat het goed.…

Ach, ouderdom heeft ook zijn voordeel wel, de vijfenzestigplusser kortingspassen voor trein en bus of kleding laten wassen. In ’t buurthuis kaartjes voor het bingo spel.…

Later, als ik zwakzinnig ben met schoothond en schrikvel houd ik een kruik warm tegen me aan en praat ik met je in mijn slaap. Als je nu kan begrijpen wat ik dan ga bedoelen, krakende dorre tak dat ik ben, ga ik me niet zo afgebroken voelen maar meer een uitgeblazen paarde- bloem. Hoor je me dazen? Daar gaan mijn parachuutjes al. -----…

Onvoltooide tijd geboortebewijzen het tegengestelde.…

Als de jaren zich aaneen gaan rijgen tot een schier oneindige reeks dan verliezen de dagen hun eigen kleur en vergrijzen tot eentonigheid. Als ook het wereldgebeuren vervaagt in de schimmigheid der dagen, dan sterft de tijd in eenzaamheid, komen herinneringen steeds meer tot leven.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Mijn oor is kleurpositief de rode rand kookt van jouw woorden, fel licht spat uit de schelp en hangt voor mijn mond voor mijn ingehouden adem mijn lippen nog niet open mijn gedachten onuitgesproken mijn blik kleurnegatief met doorbloede hersenen gekruiste armen, gloeiend van argwaan en verzet van willen aanvallen Jij zult er niet…

's Avonds zijn we er: grauwruwe muren, rillend – kleden we ons aan.…

ooit zal ik jou begrijpen en wat ik verkeerd heb gedaan dan vind ik rozen gevouwen in dromen en dat het alleen zo immers moest gaan om van liefde naar lente te komen o, ik heb heimwee naar later…

zingen over de liefde Over bloemen over water over mooie dingen of wat droevig is of zal ik zingen over de liefde Over tabak en vriendschap over geur en wijn over schepen zeilen meeuwen over ellende over de ouderdom over de jeugd of zal ik over de liefde zingen ------------------------------ uit: Gedichten (1974)…

Groter is mijn heimwee dan de angst voor pijn en rouw, naar het land dat mij beloofd werd, waar beloften nu verwaaid zijn, in het zand van 't graf geschreven. Meer nog dan mijn woede heb ik heimwee naar dat zand, over 't graf van mijn geliefde, waar de liefde nu vergaan is, die die pijn en rouw verteerden.…

Je denkt ik heb het al in handen Het grote gat onder het teken van de vraag Maar het glipt onzeker glijdend richting duisternis De toekomst wacht wijd open en vol vragen Onvoltooide brand van liefde en van wonden Ouderdom fronst gerimpeld zonder tanden Onvermijdelijke dood het einde van het aanstaande…