Alle inzendingen over over het onvoltooide

Schubert op zijn mooist Ook al heet ze onvoltooid Laatst nog eens gehoord ?…

Niet dat de grens is overschreden Van het onvoltooid verleden Maar ik werd erop geattendeerd door hen. Ben je ooit jezelf kwijt Zoek in je onvoltooid verleden toekomende tijd.…

Onvoltooide tijd geboortebewijzen het tegengestelde.…

Reizen en zwerven Elke keer weer onvoltooid Mooiheid van een droom.…

Beschaamd om de onvoltooide dromen ben ik het kind dat geen schuld kent alleen de warmte van een hart…

Schubert, hoe teder vol verwachting, een iets melancholiek klonk zijn onvoltooide door de kamer Ik zei nog tegen je laat de liefde tussen ons nooit voltooid zijn want dat is het einde…

Een meesterlijk plan onvoltooid. Kramp van het lachen naar bushokjesdames. Even was er een interactie voorbij.…

Gister is nu, vandaag is nu, morgen is nu slechts onderbroken door korte verhaaltjes uit een onvoltooid maar lang verleden tijd die zich blijven herhalen in het absolute nu als krassen op een oude langspeelplaat de bladzijden die ik nog graag met haar zou willen lezen zijn vastgeplakt en opgesloten in haar onvoltooide levensboek ik heb…

Verzet tegen een onvoltooid verleden. Weerzin tegen wat nog komt. De lat die steeds maar hoger ligt. Doelen die verdwijnen in de mist. Wachten op verwachtingen. Onvoltooide dromen. Zie! Een duif vliegt door de straat. Luister! Wind suist door de hoge bomen, als muziek die dove oren streelt.…

Verstoord verlangen Veloren gegane dromen Verdronken in verdriet Onvoltooide toekomst Stil gezet En in eeuwigheid gevangen…

In de zomer van de laatste rozen zonk jij weg in de tijd loste op in sterrenstof voorgoed als een onaf hoofdstuk in een nog onvoltooid boek.…

nooit zal ik je diep genoeg kunnen begraven omdat ik je als onvoltooid zie jij voor immer in mijn leven hoort nimmer verloren geurend treurt midden doods…

toen jij kwam ontwaakte ik en met mij tijd en plaats je plaatste me terug in de wondere wereld van toen en daar overstelpte me met verhalen je keek door de ogen van de onvoltooide verleden tijd ik kwam dichterbij tot leven…

onze lichamen gehoorzaamden aan een ritme zonder zin en maakten nog de hoffelijke gebaren van een voorgoed onvoltooide affaire....…

deze lente is een winterslaap waaruit ik niet ontwaken kan onvoltooide trage zinnen vallen in stukken uiteen met vertraagde hartslag houden wij de nachtzwaluw en ik een winterslaap het hartritme neemt de tijd…

leemte is de vijand van de dichter een lege bladzijde moet worden beschreven met dat wat zoal aan hem voorbijtrekt en wat hangen blijft in de zeef van het geheugen de dichter is een zoeker die zich wel moet schikken in 't lot van het onvoltooide…

Misschien is het slechts voelbaar dicht onder je huid zoals een dans in een warme lente regen of is het een ragfijn geweven droom van het zuiverste zijden in mijn hoofd blijft het bestaan dit onvoltooide einde…

Wat was dat is, en gaat niet weg het blijft hoe vaak ik toch zeg ga toch weg, laat mij alleen laat mij de tijd veel belangrijker om mij heen dan dit, maar toch het blijft totdat het slijt nog even en ook dit is onvoltooid verleden tijd…

Alsjeblieft droom, in mijn droom leef in mijn hart, in dieper voelen en blijf bij me, door de nacht met onvoltooide dromen en vragen is het een gevoel, diep in onszelf waarmee we samen waarheid baren.…

Hoe ik roer in koud zweet en weet dat ik geen druppels weg veeg als mijn hoofd hangt ik buig beschrijf het witte vel dat dagen wacht op onvoltooide woorden buitenzinnen lees ik wat er staat ...…

ik peins een dag en een dag met rode verf voltooi ik jouw onvoltooide roep ...dat het mij geen pijn meer doet…

Zo zien mijn arendsogen alles in vogelvlucht en dwaal ik door een tunnel van dramagolven zwevend over het berglandschap van dit nog onvoltooide perkament. Zo beklim ik de horizon en duik in een hemelstorm, spiralend beschrijf ik een ervaringsboog tot waar ik eindig en weer begin…

Dus hij, die in Iran de boel verklooide Heeft nu als beul zijn eigen onvoltooide.…

Het oorlogschip De Delft blijft onvoltooid De bouw ervan is amper opgeschoten Zodat na vijftien jaren is besloten Dat men spreekwoordelijk de handdoek gooit Maar ach, er wordt wel vaker iets gestaakt Zo is dit snelsonnet niet afg…

ik kwam daar bij de hemelpoort raakte het volmaakte maar was nog lang niet klaar met al het aardse meewarig kerfde petrus mijn stok zag de onvoltooide sneden hij lachte wat zei met warme stem jouw geluk wacht nog beneden…

zijn leugen was haar waarheid zijn lachen haar verdriet een onvoltooide liefde meer vroegen zij ook niet haar lichaam zijn genieten haar passie zijn gevaar een onderhuidse hartstocht dreef ze naar elkaar hoe blind zij zich ook staarde hoe weinig hij ook zag zij voelden zich gelukkig al was het maar één dag…

Angst of de impuls, nu of nooit, geen kwestie van kiezen, het gevoel onvoltooid...…

Ik dacht jouw kleuren vervagen in het licht van de zon maar jij blijft een regenboog aan de horizon ik heb de hoop al laten varen het anker gelicht dobber stuurloos richting haven dit onvoltooide schip maakt water…

weten dat het bijna voorbij is een ander perspectief onvoltooid achterlaten dat leven een nieuwe einder eindigheid is afscheid nemen en verder gaan over de drempel van het onbekende waarover niemand iets weet blind binnengaan een éénrichtingsweg naar het ongewisse…

Jammer toch, dat blijkbaar het werkwoord PESTEN niet tot ONVOLTOOID VERLEDEN, kan worden berekend, EXCLUSIEF BTW. Want de prijs, is altijd te hoog!…