21265 resultaten.
De jacht
poëzie
2.0 met 3 stemmen 1.604 Ik heb haar lief, die grazige eenzaamheid,
Waar ik de zachte hartslag van de tijd
Nog kalmer dan het eigen bloed voel kloppen,
En, schaduw werpend langs de heuveltoppen,
Gods zegen in een wolk mij tegenglijdt.
Maar soms, wanneer ik bij mijn kudde wacht
Op hem, die straks mij aflost, op de nacht,
Komt eensklaps een geschal de stilte storen.…
Zwart
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 582 Zwart, een traan en dood?
Ik wil er niet aan denken,
Maar, het gebeurt toch.
Die ene traan, huilt omdat de dood graag bij zwart is...
Zwart huilt omdat de traan dood is...
Dood is die huilende zwarte traan...…
Perpetuum
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 182 Net als het tijd voelt
oude tranen te begraven
brengt het leven nieuwe
waardoor ook de eerdere
zich alsnog verversen
de kloof weer doorleefd
opnieuw doorworsteld
de dood valt niet te stoppen
eist telkens weer zijn tranen
gewennen doet het nooit…
Scheurend schort mijn leven op
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.326 Scheurend schort mijn leven op
Pijn brandt voort door mijn nacht
Ik ween, en wacht, en wacht
Alleen de dood komt dichterbij.
Dit is niet wat ik wil
Ik zoek de zon en het paradijs
Vooral de roes van jou
Geen dood, o neen, geen dood.
--------------------------------------------
Een ode aan deze dichter en vriend.…
TRANEN: ze; ik en jullie!
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 302 Als ik wegloop om mijn tranen
loop ik weg met mijn tranen
persoonlijk vocht door eigen verdriet
Dus tranen van en voor mij
en niet van en voor anderen
Ze zouden niet weten, waar ze aan toe zijn
als ze ook nog zouden dienen voor jullie
En troosten dempt vooral de put
die veel dieper reikt dan dieper
Dus laat je eigen tranen komen
snik…
Vreugde- en verdriet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 Vlak naast elkander liggen ze
vreugde- naast verdriet
de traan die biggelt
verraadt het antwoord niet.
Of je verdriet, verlost
door een traan te laten vloeien
of een lachbui die hetzelfde kost
vlak naast elkander
't Is de emotie die 't 'm doet.…
DE BOUWMEESTER
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.954 Zomerse bloei van fier gekruind planten,
Zozeeer heb ik uw gratie liefgehad,
Dat ik met U, het aan uw vorm verwante,
De straat en 't plein versierd heb van mijn stad.
In 't fries der tempels zocht ik u te benaadren
Wat van Uw volheid woekerde in mijn droom,
Het kapiteel kroonden acanthusblaadren…
Het middagmaal
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.649 Wanneer ik 's middags op 't kantoor
Mijn dagtaak heb volbracht,
Dan weet ik, als ik huiswaarts keer,
Welk schouwspel mij daar wacht:
Mijn vrouwtje vliegt mij te gemoet,
De kind'ren jub'len aan mijn voet.
Dan zetten wij ons aan de dis
Met schotels volgelaân,
En wachtten rustig tot de meid
De soep heeft opgedaan,
En bidden…
Atheisten
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.168 Wat wil het reuk'loos vloekgespan
Dat U ontkent, o Heer?
O, komt de nood eens aan de man...
Zij buigen voor u neer.
Uw macht en Goedertierenheid -
Driest schenden zij haar aan,
En 't sterkste voor Uw goedheid pleit,
Dat Gij hen liet bestaan.
Hoe groot is Uw genade niet,
Dat gij dat galgenrot
Uw hoge Naam beschimpen liet,
In…
Voorspel
poëzie
4.0 met 6 stemmen 238 Verse Lauwerblaadjes
om de hoofden van Neêrlands dichterhelden
-
Is men met ontroerde schreden
In der muzen hof getreden,
Vol van wijding, zoals ik -
In dat heilig ogenblik,
Dan is zeker de eerste plicht,
Die ons vol gemoed verlicht,
Hen, die daar in glorie tronen,
Lang erkende muzenzonen,
Uitgelezen dichterschaar,
Zeet'lend om het…
O tempora!
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.419 Helmers dood!
En Poot niet groot!
Is 't niet om bij te huilen?
Dit jong geslacht zou, als het kon,
De blanken, marm'ren pantalon
Van Tollens zelf bevuilen!
Ik doe mijn best
Net als de rest
Van stichtende poëten,
Ik dichtte met mijn hartebloed,
En nu durft mij dat addrenbroed
Een grappenmaker heten!…
De avond
poëzie
3.0 met 2 stemmen 676 Ik heb mijn kleedren uitgetogen
Bij 't dwarlen van de lampeschijn ;
Nu balsemt duisternis mij de ogen,
Ik voel dat wij gescheiden zijn,
Ik en de dag, dat kind, die jongen,
Die vogel met gebroken wiek,
Dat hijgend hert der watersprongen,
Die speelman en zijn fluitmuziek.
Hoe heeft hij mij gelokt, belogen,
Hoe achter wolken week zijn grens…
Uren
poëzie
3.0 met 5 stemmen 484 Dit is Uw aard, o uren van 't verleden,
Steeds als gij wordt gewenkt, bereid te staan,
Om uit Uw rijk van schemering te treden
In zonglans of het glinstren van de maan.
Een glimlach is genoeg, een diep verzuchten,
En ijlings snelt gij, uit de slaap gewekt,
Elk met een korfje aan, vol geurge vruchten,
Door vochtig mos of een bruin blad bedekt…
ZONNESTRALEN
poëzie
3.0 met 2 stemmen 512 Ach, gaarden, akkerland en weiden,
Gij, voor een milder kus bereiden,
Hoe lekt de felle augustusgloed
De vochten van Uw wekkend bloed,
En geeft de hemel U te lijden !
Dit is de tijd voor 't vorstlijk koren;
Wat toevertrouwd werd aan de voren,
De wolk van uitgeworpen zaad,
De zomer heeft tot nieuwe…
Bij muziek
poëzie
2.0 met 7 stemmen 1.057 Muziek, waarbij ik dromend luister,
Hoe voert naar vroeger gij terug,
En welft U over 't duister
Tot koene bogen van een broze brug...
Maar werden dan voorheen mijn jaren
Alleen geteld
Naar saamgebonden korenaren,
De schoven op het veld,
Naar blozend ooft,
Dat door een mild seizoen verguld,
En daaglijks overvloediger beloofd,
De korven…
De herdersstaf
poëzie
3.0 met 6 stemmen 833 Ik was nog blond en jong van jaren
Toen ik een sterke, rechte tak
Zag wuiven met zijn vlag van blaren,
En tot hem opklom en hem brak.
Ik boog mij zingend tot hem over,
Dien kloeke telg van de oude es,
En ras verloor hij schors en lover
Onder het knarsen van mijn mes.
Dan heb ik half in droom gesproken:
"Ook míj, Heer, bid ik, breek mij…
HEMELVAART
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.018 Als ik beklim de zilvren treden,
Langzaam, en de aarde diep beneden,
Een klein insect in avondglans,
De vonk doet spranklen van zijn dans,
Laat mij dan in mijn armen dragen
De zacht gepelsde, die behagen
Zelfs in de schim zijns meesters vindt,
Warm aan zijn borst zich vleit, en spint;
En dat de hond, wild als een jongen,
Over de heemlen…
DE WERELD
poëzie
4.0 met 4 stemmen 609 Hij hield de handen voor 't gezicht,
Hij dacht door tranen te verstaan,
En in dit duister, diep en dicht,
Zag hij de bonte wereld aan;
Hoe blonk het goud, hoe rees de stad
Gehorend opwaarts voor het blauw;
Wie ooit gezocht had en bezat,
Hoe maakte rook zijn vensters grauw.…
De taak
poëzie
4.0 met 5 stemmen 830 O, zeg mij wat ik doen moet, zie
De volheid van mijn kracht ontbloeid,
Betast mijn spieren, buig mijn knie,
Voel hoe mijn wang van aandrift gloeit,
Zegen mijn morgen met een taak,
Gun mij een denkbeeld, geef mij stof,
Dat ik mijn kamer klinkend maak
Van zang en arbeid tot Gods lof.
Misschien dat later in een oord,
Dat soms een schone droom…
DE VOGELAAR
poëzie
4.0 met 2 stemmen 722 Van de appels 't bloesemsnoer,
En langs de groene vloer
Der velden knoop en klit,
Goudgeel, zacht paars, en wit,
De mazen van de zon,
De draad, die 't lommer spon,
Dit is het blinkend net,
Dit is het blinkend net,
Hier heimlijk uitgezet.
Gij, die vervolgt en jaagt,
Loerend wat vlucht belaagt,
0 heilig-groot…
DE SEIZOENEN
poëzie
4.0 met 2 stemmen 735 Najaar, vluchtend langs de wegen,
Bijna hebt gij afgelegd
't Rode kleed, dat losgeregen
Enkel aan één gesp nog hecht.
Langs de zoom der bruine heide
Zweef zo ijlings niet voorbij,
Zet Uw ben met fruit terzijde,
En tot afscheid zegen mij.
Ook Uw beide zusters duldden
Bij het afgaan van dit pad,
Dat mijn gul gebrachte hulde
Om een gunst…
HEIMWEE
poëzie
4.0 met 1 stemmen 460 Mijn tranen
Hebben de storm bedaard;
Vaak is 't, of door de lanen
Een geur van rozen waart.
Ik hoop weer. Als de weiden
Fonklen van morgenschijn,
Denk ik in vroom verbeiden:
Hier zal mijn zomer zijn.…
NA EEN ZOMERFEEST
poëzie
4.0 met 2 stemmen 408 Zij keren huiswaarts van het feest,
Hoor, buiten, hoe de stemmen zoemen;
Hun dag is Licht, is goed geweest,
Een dag, om zich, getooid met bloemen,
In blij gezang op te beroemen.
Zijn zij niet warm van dartle lust
In danspas door 't gewoel geschoven?
Wie werd niet op de mond gekust?
En is de vuurpijl, 't volk te boven,
Tot sterren niet uiteengestoven…
DE DICHTER
poëzie
3.0 met 3 stemmen 349 Toen ik nog daar was, twistten om mijn ziel,
En voerden, met het zwaard gewapend, strijd,
Twee machten, die ik in de handen vie!,
De worm zo noemde ik ze en de oneindigheid.
Maar zie nu naast mijn grafstee opgericht,
Tezaam gebeiteld uit het kuis albast,
En warm besprenkeld door het weemlend licht,
De beide knapen bij hun kus verrast.…
Te Heet Onder De Voeten
snelsonnet
3.0 met 11 stemmen 575 Bij Moskou denk je vaak aan sneeuw en ijs
en aan die koele Slavische gezichten,
maar volgens de recentste weerberichten
is deze stad een tropisch paradijs.
De dode Russen vallen van de daken,
maar met de hitte heeft dat niets te maken.…
Pasen in zicht!
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 367 Verrezen uit de dood
ging Hij de Zijnen voor op reis
door de verlaten Hof
naar ‘t Hemels paradijs!…
Als je eens...
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 1.099 want veel te jong
vond jij de dood...
Zonder afscheid,
zonder woorden
zonder angst
ging je op reis
naar je eeuwige
bestemming
naar je eeuwig
paradijs...
Pa, als je nog
op kon kijken
en je nageslacht
zou zien
zou je het werkelijk
niet geloven...
want je hebt maar
één kleinkind gezien..…
DOOD, LEUK
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 604 De oplossing is
de dood van de ellende,
die stap naar de rust.
Noem het maar hemel,
paradijs of verlichting,
de finishing touch.
Dood is voltooiing,
totale vervolmaking,
genezing, geluk.
Gelukkig komen
we allen in die hemel
van de vervulling.
Dat is dus wel glimlachen
naar alle stervelingen.…
Het zoet geheim
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.372 Mijn vrouwtje roept me:
" O echtvriend, hoor!"
En fluistert zachtkens
Mij iets in 't oor.
Een zoet geheimpje
Lispt zacht haar mond,
Het doet haar blozen
Als de ochtendstond.
Zij stamelt weiflend,
En durft het nauw*,
Van dokter, baker
En wiegetouw*.
Het zoet verhaaltje
Doortrilt mijn ziel,
Of er een straaltje
Der zon op viel.…
Ontevredenen
poëzie
2.0 met 8 stemmen 3.194 "Het bulder vrij op 't woeste meer
Ik kijk eens buiten naar 't weer
En ga dan thuis wat slapen "
Tollens 'Tevredenheid'
Ach! waartoe dat eeuwig klagen,
Ontevreden, onvernoegd;
God geeft niemand meer te dragen,
Dan juist voor zijn krachten voegt.
Wangunst zie 'k elks hart verteren,
Woekrend als een fel venijn…