Alle inzendingen over parel OR liefdeszee OR fee

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Dus, sleur ik een fee tegen mijn gilee dan krijgt de danstent Unesco-poet.…

De zeven zussen hadden ook een broertje Een broertje dood aan het onschuldig ventje Dat speelde in z’n indianententje en in die wigwam liet hij vaak een boertje dat lachte daar hij erge kiespijn had Met zeven zussen is het altijd wat…

eerst een korrel zand nu laag voor laag opgebouwd de oester vormde de irritatie voor hem tot mooi in onze ogen…

Ik moést ze zien de glazen parels en de dauwranden op de notenbladeren allen kaal aan krachteloze takken hangend. Deze novembermaand glinstert onverwacht het wakke, zware wegen uit grauwe en wachtende tuinen en zelfs eindeloos schitteren nog de brandende pompoenen. Zo wil ik het ook wel: doodgaan met frêle, zere parels op de rug.…

Graag zei ik, en het ijs was gebroken het voelde daar zo veilig en vertrouwd twee weken later lag er een rouwkaart met de tekst : Een parel in Gods hand.…

dans dans voor mij hier op de grens van het getij je bent mijn ebbe en vloed de schelp die op het strand zich vlijt het parelmoer waarin ik naar je kijk als je voor de eeuwigheid met mij vrijt…

omsloten spoelde jij mij aan in ruisende stilte herkende ik jou zag ik golven in je ogen indrukwekkend jouw lieve glimlach hart werd zonneklaar een lied bezongen in woorden van diepzinnigheid met wuivende zwarte haren en door de poriën van je zwoele lichaam druppelde je mij naar binnen zeilend op de bovenstroom liet je me blozen toen je parels…

Je hemelsblauwe parels keken dwars door me heen Een kostbaar wit kraaltje smolt in mijn champagneglas Ik proefde begeerte in je vreugdedans Woordloos dreven wij in een luchtige bloemenzee…

jij veilig, groeiend diep in warme waterstromen als een parel in een oesterschelp samen één mijn armen omhelzen je kloppend hartje gehuld in water wiegend, troostend praat ik tegen jou en zeg zachtjes jouw naam schelp gaat open daar ben je, parel, zo zuiver mooi nu wieg ik jou in mijn schoot mijn parel, en fluister nog steeds…

Als een zilveren parel gloeit de zon nog even na met haar roodgouden licht dat glanst over een kalme zee Nog even en haar taak is volbracht dan verdwijnt ze en neemt haar glans mee achter de horizon in het donker van de nacht…

Ik weet nog steeds niet of er juiste woorden bestaan die de geur van je huid kunnen vangen, of beelden van jouw golvend haar in het levendig licht van je ogen, en mij in vervoering raakt mijn obsessie vanuit de vingertoppen, een strelende gebaar van verwachting, parelend op beide lippen Als ik hiervoor een gevoel kon vinden…

Het “Meisje met de parel” schrok zich rot Vol op de mond wou deze Belg haar pakken Maar in zijn poging bleef hij voortijds plakken Een blik tomatensoep was toen zijn lot Voor hem staat altijd het klimaat voorop Al heeft hij wel een glasplaat voor zijn kop…

Grijpgraag betranen parelende dauwdruppels haar huid. Kussend sussend glijden ze over haar zijdeachtige bedradingen. Gele vingers zonnestralen 100 den kleuren reflecterende regenbogen in haar levensweb. De dageraad die eindeloos verzuchtend haar adem inhoudt omhelst beginnend ochtendleven.…

ik zei je al 'dag' voor ik je kende een groet voor ik wist wie je was waar het hart vol van is vindt een mond soms geen woorden maar vandaag heb ik je voor het eerst ontmoet zoekend naar verborgen schatten dansen wij als katten om de hete brij ziende blind zijn wij en tasten in het duister naar die ene parel in het knarsend grind…

Ik weet nog goed dat eerste moment Dat onze blikken elkaar diep raakten We beneveld werden door een roze wolk Bijna ademloos een liefdeszucht slaakten Ik weet het nog goed die mooie dag Jij nam mijn hand en voerde me mee Naar plekken waar het prachtig was Dompelde me onder in je liefdeszee Ik weet nog goed de laatste keer samen Verslingerd…

Dat dwaalt ontzet door deez' bezitting, vrouw of fee, met slappe tred. Vermoedlijk vrouw: een fee heeft andre mooglijkheden. Een fee is vrolijker, en zonder eigendom drukkend op haar. Zo'n park, waarin een kom ièts schoner water, houdt een rustig mens tevreden.…

Je had een gouden stem Fee van de liefde komt Zij komt straks…

En zo kreeg de fee een kleine bébé. De rijkste mag een claim verwachten.…

Hoe vertaal je al je parels tot het dienen van ons mens, zonder te vervallen in een grootsheid? Vanuit bescheidenheid de diepte van je bron. Ieder leven, iedere parel is zo kostbaar, dat je het benutten wilt. Deze parels draag je in je. Wetende dat ieder wezen zulke parels bezit.…

Alaila kom, de bloemen bloeien hun geuren drijven door de nacht mystiek en zoet als de stille kracht die jij in je aderen voelt vloeien Alaila hoor, de liefdeszee golft ruisend haar gezangen in een branding van verlangen voor jou, mijn zwarte orchidee Alaila lach, onze verbintenis breekt al de geheimen open die je sluimerend beslopen…

Naast iedere wieg een fee. Moeder wringt. Vader knarst. De fee zegt: ‘Nou ja, we zien wel. Ik wil mijn voorspelling later graag preciezer formuleren.’ Aan de lianen die het licht ons toewerpt, zwaaien wezentjes van wezenlijk onbegrepen aard: wild, vrolijk, angstaanjagend ook.…

haar nest was in het zomerwoud waar andere vogels huisden een prins kwam daar gereden zijn naam was HARTVANGOUD door zijn blik werd zij prinses de fee heeft hen getrouwd IJZERHARD werd toen verjaagd de liefde overwon een kind werd hen geboren gedoopt als GOEDERTROUW…

.~ Fee Greetje zwaaide met haar toverstaf en vrouwtje Jans stond van verbazing paf, de appels van het type goudrenet die bleken plots in puur goud omgezet. De tweede wens had Jans heel snel bedacht: ze koos voor jonge meid in volle pracht. Fee Greetje zei: ~het komt dik voor elkaar, Pilatus-pas . . .…

gesloten als een oester deed zij niet van zich spreken wachtend op de visser smachtend naar een teken opdat haar hart, een parel, juist zou worden bezeten bang te worden beschadigd bang te worden vergeten (met dank aan “lizzy” voor haar “oester”)…

De zeldzame parel die alles beter maakt laat zich niet zomaar vinden Je moet naakt in de regen hebben gestaan, ziende zijn in een wereld vol blinden Je moet geluisterd hebben naar de stilte Berusting tonen in je verdriet Je moet geleefd hebben in de stilte voor je ware schoonheid ziet…

Nooit kwam ik een parel tegen. Gevonden is nu de diamant. Ik vond hem in eigen land. Ik trad mijn eigen lichaam binnen. Daar kon ik aan schoonheid winnen. Op wegen van verdriet en smart. Vond ik de parel diep in mijn hart. Ik draag die grote schat nu mee. Geluk is er: zo groot als de zee.…

buiten kijk je meer dan levensgroot naar binnenhof en ridderzaal denk je in de verte misschien wel delft waar je kleuren en mysterie zacht gloeien tegen de duistere achtergrond van je tijd waar de onschuld van je jeugd vecht tegen ontluikende gevoelens een eeuwige parel schittert in den haag springlevend in stille tijdloze schemer…