Alle inzendingen over pijn OR verdriet

Angst, pijn, verdriet Het dringt naar binnen Ik kan niet huilen Het kan niet weg Ik ben bang Bang voor mijn gevoel Ik sluit het op diep van binnen Het doet me pijn Ik ben te zwak Ik sluit mijn ogen zonder traan En ga kapot in mijn hart…

in een rij Voeden zich door jouw verdriet Worden sterker met de pijn Van een lang eentonig stervend lied Je redden kan nu niet meer Ik sluit mijn oren en mijn ogen Druk je weg uit mijn geest En denk nooit terug meer aan weleer…

je trapt en vernedert je negeert en commandeert je eist en dwingt tot ieder naar jouw tevredenheid zingt hoe heeft het zo ver kunnen komen niets is er over van mijn dromen van het meisje dat ooit groeide in mij een schatje dat ik ter wereld bracht niets is er nog had ik nooit verwacht deze pijn dit verdriet maar het ergste is dat…

Waarom moest mij dit overkomen, Al mijn verdriet en pijn. Heb ik iets verkeerds gedaan Dit kan toch niet zonder reden zijn?…

Het heldere licht Schijnt kwetsbaar Op je wankele gezicht Onuitspreekbaar Is het stille verdriet Wat eronder ligt Onuitgesproken Bijna gebroken En niemand, die het ziet…

koele woorden bevielen haar wel aangezien het kwik al aardig was opgelopen de grote leegte waar ze al jaren omheen danste werd pijnlijk zichtbaar toen de brief haar onder ogen kwam haar weggeslikte tranen zo zorgvuldig verborgen welden langzaam op…

Messen krassen over zijn dijen littekens op z'n ziel daar hij z'n gevoelens niet uiten kan heeft hij 'n scherp projectiel Hiermee kerft 'ie tot bloedens toe bonst zijn hart in z'n keel Wordt hij uiteindelijk weer rustig 't was hem allemaal even te veel…

Waarom zien ze het niet, Wat het jou doet, zoveel verdriet!…

Draag mij, of begraaf mij maar laat mijn pijn niet zinloos zijn...…

ze zien het niet, ze zien het gewoon niet hoe pijn ze je doen met wat ze zeggen, met wat ze doen.…

veilig weggekropen, tegen de verwarming maak je je klein. opdat de wereld jou niet ziet mocht je eindelijk wenen vol heimelijk zielenleed dat je altijd stevig wegpoetste alsof het dan verdwijnen zou…

Misschien moet ik dankbaar zijn voor alles wat komt op mijn pad Het geluk wat nu mijn kant uitkomt al het moois wat ik eens met je had Misschien moet ik leren accepteren dat je me in de steek hebt gelaten Me gaan richten op mijn eigen leven ik heb te veel lief om te gaan haten Misschien moet ik je maar vergeven voor al je leugens en je…

Alsof je dood bent zomaar verdwenen Zonder een bericht nam jij de benen Alsof je dood bent en niet meer bestaat Jouw geur vervlogen mij hier achterlaat Alsof je dood bent mijn hart zo gekwetst Jouw leegte opvullen is al wat mij rest Alsof ik dood ben dat raakt me het meest Het lijkt nu net……… of ik er nooit ben geweest…

en daarna kon ik weggaan Je hebt nu alles wat je wil en ik ben nu opeens teveel Kijk om je heen ..kom me tegen van alles ben ik een deel Je hebt nu alles wat je wil en je vrijheid staat voorop Ik kan de hoogste boom in en gaarkoken in mijn sop Ik heb nu niets meer wat ik wil ik ben alles kwijt en ben kapot Mijn buik is een bal vol verdriet…

Klootzak stomme klootzak waarom ben je weggegaan Ik mis je iedere dag en nacht Je slaat een gat in mijn bestaan Klootzak stomme klootzak het lijkt wel of je me haat Nergens reageer je meer op alsof Car niet meer bestaat Klootzak stomme klootzak heb je mijn hele hart gegeven Drie jaar was je mijn alles en jij gooit mij zo uit je leven…

genezen van de liefde ik wil het nu echt nooit meer En ga me niet meer binden want afscheid doet zo,n zeer Je hebt m genezen van de liefde mijn hart is compleet kapot Vlinders zijn massaal gestorven voel me iedere dag in en in rot Je hebt me genezen van de liefde het is gedaan met mijn vertrouwen Tranen stromen als een waterval mijn verdriet…

Een tegenslag een dip een dal even terug bij af. Dat gevoel Van alleen zijn en weemoed steekt de kop op. Zonder jou lijkt alles niets maar kom op ik bent iets. Meer dan dat ik ben een vrouw en heb liefgehad…

Verdriet en angsten kwellen me Diepe wonden verteren me. Pijn, pijn, pijn om onrecht Wat niet wegneemt dat ik verder vecht. Trachten te relativeren en gebruik maken van je gezond verstand Het werkt helend, sterkt,en gegarandeerd recht krijgt de bovenhand.…

De pijn viel als een natte deken zwaar en koud de ogen waren gesloten de roze bril werd zwart Tussen de lakens van het verdriet denderde de gedachte: een groot stuk van mij zal ik vaak moeten missen een schreeuw ontsnapt van binnen…

Troosteloos of ben ik boos Emoties die stromen Alleen gelaten in eenzaamheid Het einde van mijn dromen Het is zoals het is niet minder en niet meer De werkelijkheid is realiteit En doet me meer dan zeer......…

Ik zoek ik in jouw ogen want de tijd die slijt Naar de kern van je ziel in het leven dat jij leidt Ik wil je doorgronden jouw hart weer horen Je gedachten ontrafelen als nimmer te voren… Ik wil jou gelukkig zien je hand gevouwen in de mijne Dat je gaat waarvoor je staat en niet langzaam weg zal kwijnen…

Wat zou je zeggen … als je het zelf nog ziet Vanuit je rouwkoets je het leven verliet Al die mensen samen zou je ze omhelzen of wenen Nog een keer aanraken om dan afscheid te nemen Zou je stil luisteren naar het tranengefluister Of schijnen als een zon het licht zijn in het duister Zou je iedereen knuffelen verwarmen met jouw lach…

Toen straks zonder licht Je fietste en wandelde en omkeek en je toen Verstopte in het donker Toen hij snel licht Gedoofd toch vond wat hij zocht en Je zomaar sloeg en andere dingen Toen hij je pakte en ook Het licht uit je bestaan als een dief of erger Is toen altijd in het donker In je hoofd…

De aarde proeft tegelijkertijd slikt klauwt en verdrinkt je in verdriet Zwart. Om maar te zwijgen van het beest met de twee gezichten , die schijnbaar verborg welke de ware was, en zijn prooi onverwachts het moeras in sleurde ,en met zijn klauwen… haar hart in tweeën brak….…

Dus in m'N dromen reis ik,heel ver weg Naar een plek waar ik gelukkig kan zijn Waar ik blij ben met mezelf, zonder al die pijn. Maar als ik ontwaak dan ben ik altijd hier En is m'N geluk ver weg Dus ik ga maar weer slapen zodat ik weer vele kilometers afleg.…

Eenzaamheid, pijn en verdriet, maar niemand die mijn wil ziet, misschien een counselor van stichting wreed - open mijn weg - ik weet het niet.…

Wanneer pijn je leven beheerst, de ganse dag weet ik da'k toch niet klagen mag, want wat zijn die pijntjes van mij, vergeleken met het immense verdriet van de nabestaanden, van hen, die het leven lieten. Daar is mijn pijn niks bij en maakt me stil!…

Ik sta stil Zie zoveel problemen, geen die ik ervaar Ik ben veranderd, had me afgezonderd Maar jij trekt me terug naar het gevaar Want de tranen en pijn in je ogen laten me opnieuw verdriet geloven…

Weg van het verdriet, want pijn voelen wil ik niet.…

Wat was ze toch heerlijk gelukkig geweest de dag dat hij de ring aan haar vinger schoof Al meteen echter de dag na ‘t huwelijksfeest zag zij zich beschouwd geworden als sloof Zijn verliefde vlammen die doofden al direct zelfs de vonken stierven reeds geleidelijk uit Hij had in de buurt een andere dame ontdekt die dolverliefdheid overkwam ook…