Alle inzendingen over pijn OR waarom OR verdriet

Waarom toch al dat verdriet, zo veel getob en pijn, Met een hele toekomst in het verschiet, waarom kan ik niet gelukkig zijn? Waarom zie ik mezelf toch zo negatief, kan ik niet lachend door het leven gaan? Een tijd geleden vond ik mezelf nog een hele pief, toen kon ik nog de hele wereld aan.…

Waarom zien ze het niet, Wat het jou doet, zoveel verdriet!…

Woorden schieten te kort bij de schoonheid van het leven, verdriet en pijn zijn die stoffen die smerige vlekken geven, op mijn jonge verliefde gezicht.…

nergens plek voor verdriet, nergens is er troost, nergens kan ik mijn verdriet uiten, waarom moet ik dit nu voelen, waarom ben je nu bij me weg, waarom naar die ander, waarom niet naar mij, ik voel verdriet veel verdriet, eenzaam zit ik op een bankje, eenzaam loop ik over de straat, langzaam voel ik de regen naar beneden komen...…

Als ze lacht en praat, zie je niet haar stille verdriet, diep in haar is een machteloos verzet. Niet begrijpend, waarom het zo moest zijn, toch zal ze vechten tot de pijn verdwenen zal zijn. .…

Wat ik voel Is de pijn Van wat niet is Maar had kunnen zijn Afstand als schuld Liefde voorbij Pijn in ruil Voor de liefde in mij…

Toch wil ik op God blijven vertrouwen Wetende dat Hij mij nabij zal zijn Ook nu, in al mijn verdriet en pijn. Want op niemand anders kan ik bouwen. De vraag “Waarom ik?” blijft bestaan Een antwoord wordt er niet gegeven O God, blijf mij met liefde omgeven Ik weet, U bent met mijn lot begaan.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Verdriet gaat verder dan pijn, Verdriet is voelbaar, verdriet doet pijn. Ik heb verdriet.…

Ook al lig je nu heel slecht Je vecht en je vecht Tegen een oneerlijke strijd Het leven raak je kwijt Waarom moet het zo zijn En dan ook nog is er die vreselijke pijn De kanker maakt je zo intens moe Je wilt wel maar je weet niet hoe Dit doet mij zo veel verdriet Als je iemand zo aan het strijden ziet.…

mij om kon iemand mij maar vertellen waarom, waarom, waarom !…

Misschien ben jij het morgen Voel je de pijn en het verdriet Maar hoe je ook schreeuwt, krijst, gilt Stoppen doen ze niet…

Vraag mij af bestaat die diepe liefde die de dood overstijgt Ik kan de ontstane leegte niet vullen Waarom is mijn verdriet nog zo groot en voel ik niet jouw liefde…

Toch wil ik op God blijven vertrouwen Wetende dat Hij mij nabij zal zijn Ook nu, in al mijn verdriet en pijn. Want op niemand anders kan ik bouwen. De vraag "Waarom ik?" blijft bestaan Een antwoord wordt er niet gegeven O God, blijf mij met liefde omgeven Ik weet, U bent met mijn lot begaan. (fictief gedicht)…

verdriet Zucht….waarom altijd ik?…

Verdriet en pijn Waarom moet dit zo zijn Is dit je lot Een verschrikkelijke ziekte maakt je kapot De diagnose is gesteld Heel voorzichtig is het verteld Chemo om iets langer te leven Maar tenslotte ga je het toch begeven Vechten tot de laatste traan En dan moet je het leven laten gaan.…

5 dagen verder Ik begrijp het nog steeds niet Ben nog steeds sprakeloos Al die doden zo nutteloos Vraag me waarom Zij hadden toch niets te maken Met die rebellen of soldaten En toch moesten zij het leven laten En zoveel dierbaren achterlaten Al die pijn en verdriet Dat is wat de wereld nu ziet…

meestal dan toch ben ik gelukkig lach ik naar iedereen die ik vinden kan als ik pijn heb of verdrietig soms ben zal jij het misschien gewoon niet horen als ik niet begrijp huil ik gemakkelijk al kan ik niet vertellen dat ik weet waarom als jij spreekt niet zeker weet ook wat je zeggen wil dan lijk ik doof…

ik heb verdriet, verdriet om jou, waarom is dit gebeurd? waarom moest je dit doen?…

Je hoofd vol, Je dagen leeg, een kreet van ongeloof, waarom? Eens in de toekomst, Als je hoofd weer leeg is, Je dagen weer voller zijn, Zal je waarom een plaats vinden in je hart, en daar tot rust komen.…

Waarom zoveel ellende waarom zoveel pijn waarom zoveel dingen die niet te begrijpen zijn?…

Waarom zijn we hier op de aarde? Waarom? Heeft het enigerlei waarde? Kijk, wat men hier vergaarde En alleen voor zichzelf bewaarde. Merk op, wat we nog steeds niet leerden Te zien wat andere mensen ontbeerden, Omdat wij alles begeerden En hun pijn en verdriet ons niet deerden. Sta op, om met anderen te delen.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Ik zie je lopen Ver weg van mij Ik weet niet waarom, maar het doet mij pijn dan komen de tranen tranen van verdriet, schuilhoudend achter mijn jas zodat jij ze niet ziet huilend draai ik mij om en loop naar de duisternis denkend dat alles wat we hadden nu verloren is…

Voel je verdriet en pijn Waar het ook van mag zijn Bedenk dat ik er voor je zal zijn…

Pijn, pijn, alsmaar pijn Nooit even zonder zijn Sterk blijven, gewoon blijven doen Maar het is nu niet als toen Feesten, lachen, plezier maken Ik wil wel, maar mijn lijf begint te staken Het gaat niet, al wil ik nog zo graag En wat ik doe gaat even traag Ik ben nu even niet als toen Ik kan eigenlijk niks doen Niet dansen want dan doet…

Pijn Waarom doet het pijn? Waarom doet het zeer? Dat vraag ik mezelf steeds weer. Pijn Waarom voel ik je toch? Waarom moet het zo zijn? En voel ik mezelf zo klein. Kon ik het leven maar dirigeren. Kon ik het maar leiden. Kon ik maar zeggen, ja of nee. Kon ik alles wat pijn deed maar mijden.…

Toen kwam er zomaar een moment dat ik weer rond ging kijken Ik zag de wereld om me heen je kon me weer bereiken toen zag ik alle nood en pijn en alle zieken die er zijn ik was ontwaakt uit mijn verdriet en toen dacht ik; waarom ik niet? Dat deed de cirkel wijken....…

Waarom we vergelijken? Waarom durven we niet te vragen, naar de bron van onze angst? Naar de reden van verdriet? Naar de oorzaak van onze pijn? Hoe kan het zijn dat we dóórgaan, met naar valse profeten luisteren? Terwijl wijsheid in de stilte wacht. Terwijl liefde naar liefde smacht. Wat of wie kunnen we verliezen?…

Het zijn tranen die weten, wat pijn is, wat verdriet. Het is een moedig mens, die het aandurft, om in een stille vijver van verdriet, een wonderlijke steen te gooien. Zie! De steen heeft onze angst verdreven. Onze ogen worden vanzelf weer droog. Onze vijver is opnieuw gaan leven!…