310 resultaten.
‘In Memoriam’
poëzie
3.8 met 5 stemmen 1.283 Verdoemd!
Allen zijn klein.
Geen is er groot.
Beter weg in de dood
Dan verdoemd met het kleine te zijn.…
Een rode roos is in mijn hand
poëzie
3.6 met 27 stemmen 4.640 Een rode roos is in mijn hand
zie hoe puur
elk blad brandt,
nu is vol vuur
elk mijner ogen, mijn hoofd verbrandt.
O dof karmijn
bevroren wijn
uitslaand plots in rode vlammen
en vuurrood bloed
fonteinen gloed,
gebroken uit de hartedammen.
Ik kan staren en al uw licht vergaren,
ik kan liggen neder, 'n geblazen veder,
hijgend,…
ERGENS
poëzie
4.0 met 13 stemmen 3.393 Ergens moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen
Mijn handen zijn zo hete en droge
en het lichte water van haar stem
mijn keel is een dorre klem.
Het kan toch zo altijd niet duren
met de brandende uren
mijn stem is schor,
mijn ogen dor.
-----------------------------
uit: Verzen (1890)…
Stille witte blinkesneeuw
poëzie
3.6 met 5 stemmen 2.685 Gij zijt een stille witte blinkesneeuw,
gij zijt een blinke zee tintelzee
Gij zijt een schemerwitte leliemeid,
gij zijt een wijde vlindereluwheid.
Gij zijt een opene, het witte, ‘t willende,
het wachtend, straalvlammend, lichtlillende.…
't Is alles wenen, de storm, het huis
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.506 't Is alles wenen, de storm, het huis,
de grijze hemel om alles henen -
voor me een vrouw, hoor hoor gesuis -
ademen stil door al dat wenen.
O mijn hart klopt zo verschrikkelijk.
O mijn hart klopt zo verschrikkelijk -
zacht is haar huid, adem als bloemen zacht,
het lichte haar - verlangende ogenklacht.…
De aarde ligt in de armen van de zon
poëzie
3.9 met 15 stemmen 2.947 De aarde ligt in de armen van de zon
in stilte en weeld'. Het is gelijk dat uur,
waarin twee minnenden zich aan het duur
werk der liefde herinn'ren en de bron
van 't leven. Elk of hij niet anders kon,
staart naar de ander met een zacht getuur.
Zo ligt de aarde stil in het azuur,
en 't gouden bed waarin de zon haar won.
Zacht speelt de…
Hare buik is zo welvende en zacht
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.794 Hare buik is zo welvende en zacht
Als van de wijde zee een ronde golf,
Die een oneindige lichtglans bedolf
Binnen zijn tedere en donzen vacht.
Van uit die tedere en donkre nacht,
Waarmee zij haar schatkamer overscholf,
Zal stijgen, die zich zelf uit haar opdolf,
Tot vrijheid ene lichte gouden vracht.
Een lichte schone schaar van bloeiende…
Museum
gedicht
2.6 met 45 stemmen 17.817 Alles blijft rustig staan zoals het stond.
Het speelgoed slingert voorbeeldig rond.
Er is geen vaat, geen strijk,
nergens een natte dweil.
Geen kruimels, geen beschimmeld
brood onderaan in de doos.
En ook de suppoost
ademt voorzichtig door z'n neus.
-----------------------------
uit: 'Landlopen', 1995.…
De stille weg
poëzie
3.5 met 70 stemmen 4.734 De stille weg
de maannachtlichte weg -
de bomen
de zo stil oudgeworden bomen -
het water
het zachtbespannen tevreeë water.
En daar achter in 't ver de neergezonken hemel
met 't sterrengefemel.…
DE zon. De wereld is goud en geel
poëzie
3.7 met 23 stemmen 3.719 DE zon. De wereld is goud en geel
en alle zonnestralen komen heel
de stille lucht door als engelen.
Haar voetjes hangen te bengelen,
meisjesmondjes blazen gouden fluitjes,
gelipte mondjes lachen goudgeluidjes,
lachmuntjes kletterend op dit marmer,
ik zit en warm m' er.
Kijk ze nu lopen wendend om me heen,
't lijkt wel een herfst…
Flamingo's
gedicht
3.3 met 12 stemmen 6.689 Flamingo's op poten zo dun als de ff's
van mejuffer, of als twee sigarette-
pijpjes waaraan ze zuinig de rook
van zichzelf opzuigen: met dit soort
raffinementjes zetten ze zichzelf voortdurend
voorzichtig op stelten.
En hoe ze op één been staan, het andere
in hun veren opgeplooid als een handtas
onder de arm, deftige dames, wachtend op de…
Biljart
gedicht
3.1 met 71 stemmen 27.780 God speelt drieband. Hij houdt van
het droge tikken van de ballen
in de lege gelagzaal.
Hij gebruikt mij om jou te treffen.
Ik bots tegen de rand en door die ander
te kussen bereik ik jouw kant.
Wij naderen elkaar volgens een wetmatig verband.
God glundert als ik bij jou stilval
grijpt naar het krijt ondertussen.
---------------------…
Mei (Boek I)
poëzie
4.2 met 54 stemmen 7.332 Mei
Een nieuwe lente en een nieuw geluid:
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit,
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht,
In een oud stadje, langs de watergracht --
In huis was 't donker, maar de stille straat
Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat
Nog licht, er viel een gouden blanke schijn
Over de gevels van mijn raamkozijn.
Dan…
Het onvergetelijke
gedicht
3.4 met 95 stemmen 28.904 Ik heb nog nooit op ski's gestaan,
ik heb nog nooit tien mille bezeten,
ik heb nog nooit konijn gegeten
ik heb nog nooit mahjong gedaan.
Ik heb geen theekist-bas bespeeld,
ik heb nog nimmer Vlaams gesproken,
ik heb geen rijstwijn ooit geroken,
ik heb geen kropje sla geteeld.
Als ik die dingen zo eens tel,
heb ik meer niet gedaan dan wel…
De bomen waren stil
poëzie
3.7 met 38 stemmen 5.214 De bomen waren stil,
de lucht was grijs,
de heuvelen zonder wil
lagen op vreemde wijs.
De mannen werkten wat
rondom in de aard,
als groeven ze een schat,
maar kalm en bedaard.
Over de aarde was
waarschijnlijk alles zo,
de wereld, en 't mensgewas
ze leven nauw.
Ik liep het aan te zien
bang en tevreden,
mijn voeten als goede liên…
Wolken drijven
gedicht
2.4 met 36 stemmen 11.145 wolken drijven
doeken voor het bloeden van de zon
zegt mijn naamgenoot, de dichter
onverschillig
onder herinneringen
valt
sneeuw
uit de vogels
fluit
bos
je ruikt alleen
kleur
er balkt een ezel
hij weet het niet
ze hangt haar was te drogen
over een rol prikkeldraad
--------------------------------------
uit: Sommige gedichten…
De gonsregen
poëzie
3.8 met 15 stemmen 3.258 De gonsregen, regen -
het òpbewegen
van bladen als water valt,
de regen valt valt valt.
Zo in me zelf gedoken te zitten
in 't glanzige niet meer witte
licht - en nooit te beginnen
beweging en niet te bezinnen.
De regen maakt grauwe strepen
in de gladgrauw geslepen
lucht - de gordijnen hangen…
TOEN zag ik je —
poëzie
3.3 met 20 stemmen 4.776 Er was toen veel licht,
de kamer was een bloem die dicht
in eens open uit gaat schijnen,
het licht vloog rond in lijnen.
Ik was heel stil en ik dacht niet veel,
ge hebt gekeken en heel
mijn hoofd is wijd opengewaaid,
zoals 's zomers opengelaaid
boven op een wijd, wijd land,
in een wijd werelds open land -
zo was ik eens in die kamer…
Soundtrack
gedicht
2.0 met 57 stemmen 18.653 We zien een postkoets
door een Noord-Amerikaans landschap
denderen.
Achtervolgd door een dozijn cowboys
die op hun beurt
achterna gezeten worden
door 25 brullende geverfde roodhuiden.
In hun slipstream
een cameraman
op een witte schimmel.
Naast een parallel galopperende mustang
waarop een geluidsman met een microhengel.
Daarachter zien wij…
Het gras heeft de nacht al begonnen
poëzie
3.8 met 6 stemmen 3.165 Het gras heeft de nacht al begonnen,
de tuin is stil bezonnen.
De hemel is onbezonnen,
licht nog zo ongeschonden.
Bomen wit als boekweit
hangen neer stil in schoonheid,
maar de losse kastanjebladen
zijn schichtig en overladen
van wind.…
Ik kom om 't groene hout
poëzie
3.9 met 12 stemmen 2.624 Ik kom om 't groene hout. Daar is de vrede
voor me, in malingen de bochtpenseelde
lucht en de zon de hoge ongesteelde
bloem en der hoogste bladen lucht'ge schreden.
Het liggend blauwe met zijn vrouwenzeden
strekt zich en lacht met de uitdove weelde
verflauwend tot het niet veel meer verscheelde
van warmte en wolken die het maken heden.…
De zon is op en 't is hier stil
poëzie
3.7 met 26 stemmen 4.152 De zon is op en 't is hier stil.
Alles is fijn als een schil
van iets. -…
Ik lag te slapen op mijn bed
poëzie
3.4 met 41 stemmen 3.698 Ik lag te slapen op mijn bed
leliebebloemd en met
mijn witte vingeren dood doodstil.
Het was daar stil stil stil -
Ruisen van waskaarsen,
't knappen van vlamamandelen,
de lucht gouden as — schaarse
leli'n lagen op mijn sprei te wandelen.
Ik ben geboren als een bloem
brekende in de bleke lucht
als 't guldene lente is in de lucht…
EEN LERARES DIE IK LIEFHAD
gedicht
3.8 met 166 stemmen 55.043 Zij droeg een jurk, lang uit de mode,
en was zo mager als een lat,
een rare stokvis,
maar ze had zo'n zeldzaam mooie lesmethode,
voor die tijd eigenlijk verboden:
het scheen, ze praatte zomaar wat,
alsof je in haar kamer zat
te kletsen om de tijd te doden.
Het leek gezellig en verkeerd,
maar was, dat blijkt, geraffineerd:
ik ben…
De dag gaat open ...
poëzie
3.7 met 36 stemmen 4.992 De dag gaat open als een gouden roos;
ik sta aan 't raam en zend mijn adem uit,
het veld is stil, en nauwlijks één geluid
breekt naar het koepelblauw bij tussenpoos.
En in mijn kamer, als een donkre doos,
waarvoor de parels hangen aan de ruit,
ga 'k heen en weer, tot waar mijn wandling stuit,
en ik bij donkre wand diep peinzend poos.
Ik…
Ik kom om 't groene hout
poëzie
3.8 met 8 stemmen 2.429 Ik kom om 't groene hout. Daar is de vrede
voor me, in malingen de bochtpenseelde
lucht en de zon de hoge ongesteelde
bloem en der hoogste bladen lucht'ge schreden.
Het liggend blauwe met zijn vrouwenzeden
strekt zich en lacht met de uitdove weelde
verflauwend tot het niet veel meer verscheelde
van warmte en wolken die het maken heden.…
Blauw (vlamt de lucht)
poëzie
3.2 met 22 stemmen 3.712 1]
Blauw vlamt de lucht,
groen bloeit veld en boom,
zonder verlangen's zucht
spiegelt het, diepe stroom.
2]
Blauw vlamt de lucht,
groen bloeit veld en boom,
diep van verlangen zucht
spiegelend wit de stroom.
---------------------------
uit: Verzen (1928)…
IK zat toen heel stil te werken
poëzie
4.1 met 18 stemmen 4.189 IK zat toen heel stil te werken,
de boeken waren als zerken
voor me, ik wist wel wat
elk graf in zich had.
Mijn lijf zat daar in een kamer,
boomtakken voor het raam er
heenkropen en weer, vervelend,
met groene bladen al geelend.
Mijn oogen zagen verwonderd
naar 't buitenlicht, maar zonder 't
zelf te weten wat of
hun licht oppervlak…
Stijl
gedicht
2.6 met 12 stemmen 9.625 De vaas bleef bewaard
sierlijk en versierd, honderden jaren,
niet voor de bloemen of het water.
De kast niet voor het hout noch voor de inhoud.
De schaal niet voor het fruit
en het kasteel niet om in te wonen.
Evenmin als er van jou iets
overblijft in deze woorden.
----------------------------
uit: 'Speelgoed', 2000.…
Ouwe fiets
netgedicht
1.5 met 2 stemmen 63 Hij zet zich met z'n gore praat
te kakken
Als een van die verknipte doedelzakken
Hij wil als Vieze Man alleen maar vozen
En oefent om z'n semina te lozen
Op uit de gracht geviste fietsenwrakken
't Wordt tijd dat wij hem in de pan gaan hakken...
...Wacht u voor de smeerpraatolie
van de ouwe vieze man
Hij denkt dat hij op netgedichten…