Alle inzendingen over pleten

Nee, pletten zal ik je niet Niet te hard zal ik op je rijen Niet alleen uit liefde, maar ook omdat ik anders nooit meer met je zal kunnen vrijen…

Snik, Snik, Drup, Een verdwaalde traan Over mijn wang Laat maar gaan Het laat een spoor achter Maar ik ben niet bang Drup, Drup, Snik Ik kijk naar buiten Het regent Tik, tik, tik Op de ruiten Een kille wind Plets, plets Ik schrik: een silhouet van een mensenkind Angstig, gekwetst en omringd door haar schreeuwende kornuiten…

als een wit paard dat rollend op zijn rug vervuld van zonnepret in een pas uitgekomen wei de eerste madeliefjes plet…

Tot grootmoeder stierf en te rusten lag, Zo stil in haar planken huis; Toen wezen de kindren op 't hart; dáár zag Men 't weergevonden kruis. -------------------------------------------------------- pleten - van pleet (met edelmetaal bewerkt metaal) gemaakt…

nachtgedachten eens zit ik hier niet meer lichtzinnige prikkels vinden hersendood tussendoor plet ik een motje op een wit scherm, licht trekt klaarblijkelijk aan hoever kun je gaan…

kleef woorden in een web zuig ze uit klinker huid en plet de zinnen het losse vel verwaait de zijden onbeschreven het web herstelt de honger is gebleven…

Twijfels komen soms op als een onverwachte golf niet bij machte je te verzetten of gewoon met daadkracht die onzekerheid te pletten. Ze kunnen ook werken als een zon niet zomaar een misschien maar om gewoon iets in een ander licht te zien.…

en wanneer snags ek my hartseer verdiep dit plet soos bruinbrood- verkoekdeeg wonder ek alleen o univers o opper- hoger- smarter self Hoor U my?…

heb de ijzers in het vuur dat blauwwit loeit een aambeeld om het gloeiend rood in vonken te gaan pletten ze te schroeien aan je hoeven die het vuur uit keien zullen ketsen ooit gaan ze stuk en worden veelgevraagde wapens van geluk…

De beste spotprent van het vorig jaar toont Bleker die zo knoestig bloemen plet met klomp en onverzettelijk portret De sluwe boer, de boze baas, barbaar De knuffelram der christen-democraten zal strakjes al zijn schaapjes laten blaten…

Een mugje hier een vliegje daar pas op..hier komt de moordenaar De vliegenklap ferm in de hand is die er niet de ochtendkrant Ik ben op jacht van hot naar haar pas op..hier komt de moordenaar Daar is er een die plet ik snel plaveid `m de weg naar de vliegenhel Want muggenziften helpt niet...waar?!…

Amerika komt dolgraag binnenwaaien In and’re landen, dan zijn er raketten Die heel precies hun doel weten te pletten Zo’n land gaat dan in no time naar de haaien Maar thuis wat water en wat voedsel droppen Dat kan niet één van al die knappe koppen…

Totdat een koe een poot verzette en zo de torrenwoning plette. Het hele huisje uit het lood. De kleine tor, nog net niet dood, bewoont nu ietwat uit zijn hum een parallellepipedum. ---------------------------------------------- uit: 'Wis- en natuurkundelyriek', 2000.…

de eerste strijkwas is gedaan de tweede, die komt later ik pleer wat hier ik pleer wat daar plet weer alle kreukels ach, kon ik bij politici harrewar wegstrijken dan hachelde ik de bout op al die strakke snoeten steeds zie ik dode kinderen verpakt in witte lakens…

vandaag was ik alleen neen, niet alleen, maar met mijn gedachten ik was op weg naar beelden in het verwachten dichtbij een einder die ook best nog veraf kan zijn, dat is aan de machten ik volgde de hoop in haar facetten zij voedt de aderen kan de geest verdraaien de toekomst achteruitzetten met de wind meewaaien de adem pletten maar…

klotskledders klusklauwen kluitkloppen kleefklappen klaagklieren kloetklemmen kladklooien staafstommen steekstallen stinkstoepen stookstippen stuiksterren stulpstoffen stijgstieren stuurstuiten prijsprakken praalpriemen proefproffen prikpreken pruilprijzen pretprullen gnoe gniffelt gnuift gnoom zwerkzware zwets plets…

Maar het viel op de grond en een grote bulldozer plette de rozen. Niets onderscheidde de bos nog van het asfalt: alles was met de grond gelijk gemaakt. - En hoog uit de lucht viel een nieuwe bos. ------------------------------------------------ * Motto: 'De hemel geeft, wie vangt die heeft' Fedor den Hertog…

ik plet niet wat mij ongevallig is maar smeed liefdevol het rond de smidse is het atelier waar ik met balg en vuur mijn passie vond met lederen voorschoot hamers en mijn tangen een volle waterbak waarin de ijzers sissend hangen mijn kunst kan alle tijd trotseren oud roest is de perfecte laag tegen verder oxideren…

Onstuimig ongeduld Plette het onderliggend gras, Sprieten bogen voor zoveel Passie deemoedig het hoofd - Nu het vuur gedoofd is En jij verdwenen bent, In zijn rook bent opgegaan, Groeit nieuw gras op de plaats Waar onze hartstocht tot bloei kwam, Liefde die haar eigen plaats niet meer kent…

noemde haar Antoinette liet mij dromen in mijn droom waarin ik zonder schroom haar borsten kussend plette door haar rondingen van Rubens maar desondanks zeer sierlijk ontstond slechts die ene wens die maakte me zo dierlijk omdat zij in mijn ogen heel beroemd zou kunnen zijn verlangde ik haar handtekening terwijl zij vurig kuste en…

De tweede is jouw lege kop; die plet ik op het tafelkleed.…

hé, grote grijze ik voel me leeg vandaag het groenvoer met slakken ligt nog steeds onder de haag en jij, jij krijgt om de haverklap de volle laag gescheiden, ’t doet me wat ik krijg kramp in m’n maag ach groentje, wees blij jij krijgt het bruidsboeket ik de razernij van een stamper die mijn schedel plet…

Onder de mat na de voordeur legt hij het luik naar de kruipruimte op zijn plaats De vloer dreunt boven mijn hoofd Ik volg zijn voetstappen naar het gat dat zij geboord heeft Langs de plint is slordig Tussen tuner en speaker moet snoer onzichtbaar zijn Het zand is nat en koud Mijn hand plet een zwam Ik vang rag vol verpopte spinnen…

je bent mijn tegenpool en zoekt in kleuren van een bloem de wesp je wind draagt horzels aan en laat de muggen steken in warmte van de zon laat jij het minderen van kou slechts weten je tilt het licht om schaduwen wat zwaarder aan te zetten je draait het groen om op de achterkant de rups te pletten mijn vlinder is vermoord…

jij smeedt je eigen leven blaasbalgt lucht door antraciet tot ijzer witheet kleur kan geven hamert op het soepele metaal plet wat rond en zo onbuigzaam was koelt met water weer de vorm vast je handen maken goud zelfs ijzer wordt weer staal jij chroomt in meerdere dimensies jouw levenskunst heeft schoonheid als pretentie…

ik schilder je plet je op het doek mijn mes snijdt borsten tepels rijzen onverhoeds ik vorm en modelleer je in het raken, leg mijn ziel in je als ogen die je meer dan levend maken verf droogt in eigen lijnen en legt zachte emoties bloot ik penseel vooral de mijne je bent niet klaar nog lang niet opgedoekt het drogen duurt…

enthousiast te rollen van minuscuul naar groter en groter en groter 112 miljoen over de breedte vrucht van veler inspanning met glimmend gelaat kijkt bekend/onbekend Nederland naar het geweldige resultaat ieder gluurt nog eens goed naar de immense sneeuwbal die abrupt door onzichtbare handen geduwd de euforie en zelfgenoegzaamheid plet…

overdonderende zonnestralen in de manke morgen roterend in lokkende cirkels mijn manchetknopen glinsteren bij mijn net nieuw gekochte wit-rose gestreepte overhemd onder het genot van de eerste koffie en mijn volkskrantje salueer ik voor de dageraad mijn morsig brein ontwaakt en dichtersdorst staat paraat ik plet…

Grijs denken aan het water en wilgen treuren geel De verre wind vangt hoge toppen Voeten pletten eikenfruit Het lage licht grijpt met tentakels spinnemaaksels vast Het dorre notenbomenblad kwispelt en overstemt steeds meer de mijmeringen in m’n hoofd van zomeravond- zijn De herfst zit in de lucht en loutert zwoel…

nam hij steevast na het laatste stukje brood zijn valse tanden uit zijn mond al waren het twee castagnetten die hij klepperde voor haar met scheve blik die werd ontbloot tijdens zijn ochtendoperette die hij spelend zo genoot Maar zij verzuchtte elke morgen liever was zij alvast dood als hij weer over tafel klom om een beschuitje er te pletten…