Alle inzendingen over pleten

kon ik de lichtjes plukken van het hemelse gordijn de glimpjes strooien in jouw nachtelijke brein zo, dat jij gaandeweg weer de stappen zet het pad vol keien tot stuifzand plet kon ik op de mistdeken wat aanknopingspunten stikken wat kleurige versiersels als houvast strikken zo, dat jij weer gelooft dat de zon in kale bomen elk…

ik vouw schaduwen tot zwarte vogels die ik oplaat zonder hoop ze zweven mijn cel hun snavels pikken gaten in mijn aderen transformeren me tot hel de horse gaat steigeren en de sneeuw verbrandt ik huiver van genot zo maakt de hemel me kapot ik schilder muren met het koppig bloed dat schimmen plet tegen de stenen ze ogen…

Ik ben een poëtisch hoge berg massief met silhouet onwrikbaar toren ik, verhevenheid gewaar, elke minaret tot dwerg Ik laat schallen tegen hen keren als ze wijken van mijn wetten ‘k zal ze met lawine`s pletten `t is mijn natuur om te verweren Hoor mijn loeiend holle klanken zie de pioniers bevriezen die ik hinder te beginnen Klim niet…

ik zag een zonnestraal de kiezels raken die ik plette op mijn pad het stof leek iets te hebben van goud stil geluk wikkelde zich rond mijn hart ik vond in de regenwolkenhemel de boog die de hoop voorspelt er ontstond weer de verknochtheid het ongekende levenslustige verlangen naar de leeuwerik, haar verenkuifje het vertrouwde riedeltje…

Er woont hier ook een mens - die af en toe wat plet. --------------------------------- uit: 'Hoogste zomer', 2015.…

weg van bomen die steeds dikker worden bladeren die het blauw groenwaaien in de lucht van wortels waarvoor stenen zijn gevlucht jarenlange traagheid die ze plet in grondverzet van dichte ramen met hun blinde ogen in beton dat rotter wordt door oxiderend leven van dagen die als zand hun levens slijten in woestijnen van de…

weg van bomen die steeds dikker worden bladeren die het blauw groenwaaien in de lucht van wortels waarvoor stenen zijn gevlucht jarenlange traagheid die ze plet in hun verzet van dichte ramen met hun blinde ogen in beton dat rotter wordt door oxiderend leven van dagen die als zand hun levens slijten in woestijnen van de tijd…

onder de appelboom Eva drukt zich op en leest een boek schudt haar vroegwijs hoofd los moet even aan Newton denken ze wordt boos en draait het op zijn plek met een routineus gebaar geleerd van haar grootmamma het ook al van geen vreemde had haar rib doet zeer, zij denkt aan de eerste letter van het alfabet haar krijgt men niet klein zij plet…

Wat zijn helse tocht, Gruwlijks samenwrocht, Tot zijn naastens smarte, - 't Plet zijn eigen kop - God doorzag zijn harte, En stond wrekend op!…

Vaak plet ik er zilvervisjes, kakkerlakken en verdwaalde wolfsspinnen. Maar mijn telepathie met Yvonne slaat alles.…

Het leven op de aardbol wordt onzichtbaar onderhouden opgebouwd of vernietigd door een regering die leger mag heten geheel onzichtbaar is alom tegenwoordig de strijders daarvan verspreiden zich ongehinderd verdringen elkaar in de nauwste schuilhoekjes zijn makkelijk te verslaan winnen dan toch weer ze kunnen zowel rotsen pletten als…

Eén instrument kan hem niet echt bekoren bij het geluid van blokfluit pletten zich de oren zijn ogen staan verstoord hij poogt er mauwend bovenuit te komen. een sprong beëindigt hoge tonen. Stil ligt de fluit op het velours, de kat, zijn naam is Händel, hervat zijn slaapje op de zonverwarmde vloer.…

zoals mensen paadjes maken nam ook de olifant de kortste weg toen wild als varkens hij zag komen op ivoren jacht een mensentroep niets ontziend de massa vluchtend met daarin kostbaar opgebaard het porselein dat werd gespaard plette hij de kast tot gruizelement alsof hij zich excuseren wilde nog trompetterde hij luid voor beleefdheid…

eenzaamheid de video verstilde tot mijn spijt een DVD zou alle wonden helen een Xbox waar ik dagen mee kan spelen al kom ik nooit als winnaar uit de strijd de magnetron ontdooit het hardste ijs in tram en trein kan niemand mij beletten mobiel de zinnen danig te verzetten m’n woning is een digitaal paleis doch als een zware nacht mij dreigt te pletten…

Ze glijdt van zijn buik langs draden zonder knoop, over vlees en volle darmen, plet breeduit zijn krampen. Ze strijkt zijn schouders achter de ellebogen -zijn gekreukte imago glad- en hangt hem in de kast.…

zinsverukkend staan de bomen te bloesemen vol pracht en praal knallen geuren en kleuren je als het ware verkwikkend tegemoet speelt de lauwe zonnewind een schaduwspel van zichzelf door swingende bomen fluitend en welgezind hoor je heel wat vogelvertier in gevleugelde kracht een oase van rust komt opnieuw tot leven voeten pletten…

Ineens was zij weer op til toen ik haar achter mij hoorde bij oom Donald waar onze kleinkinderen naar de tekenfilm Bambi keken herkende dat beeld en het roepen van roekoe roekoe naar de bediening wat ik eigenlijk niet wilde was toch op de grond kijken zij liet iets vallen: plets lieve rode duif gaf een kopje waar de kleintjes naar…

gingen zijn borsten groeien helmpje mijn helm vraag het mijn handpop helmpje mijn helm de dood ook mooi die slaat hen met graagte - wat heet - die slaat hen met zwaarte voor de spiegel in huzarenkostuum: wij zijn helemaal geen watjes wij laten ons niet pletten af en toe een hand naar het schaaltje pistachenootjes voor de spiegel…

terwijl de kramp zich door de kuit vertakt plet ik naakte zolen tegen pedalen de fiets in slalom tussen emmers afval tussen bakens van gekreukt blik zo blijf ik in de waan dat ik op een motor zit mijn enkel aan het chroom verbrandt trappen is gas geven een gat in de dag heb ik nodig om het prut uit de ooghoek te wrijven om de koorts…

Als ik je niet met voeten stamp en plet tot in de perskuip barst je gladde huid en 't sappig vlees uit buiken opentuit dan word je nooit in wijnsap omgezet. Als ik je korrels in de molentred niet ongenadig maal tot meel waaruit de bakker brood en koeken bakt dan sluit je leven uit en sterf je onverlet.…

Z'n oog valt op een kever in het gras en weet de oude wagen zelfs te pletten. Hij hoeft geen grote ogen op te zetten: die heeft-ie al. Z'n rechter is van glas. Door lange armen hoeft-ie niet naar buiten om aan te bellen bij z'n overbuur. De kerel heeft van wege zijn postuur een beddenlaken om z'n neus te snuiten.…

De zingende fietser, een lint in het haar plet dromerig de schelpen. De populieren wiegen het ritme van haar lied. Bij het “verlangt mijn ziel naar U” mindert ze vaart.…

Menige handdoek gaat als een woeste stier naar de griezel, plet zonder enig beraad het tere lijfje. Een helper vergaat, woning schoon maken zou dat schepsel hier. Het gehate beest houdt voortdurend jacht op mug, vlieg en wants, die ongewenst zijn, is in elk vertrek een vlijtige wacht.…

Klotsende golven slaan stuk op het strand Woelige baren verkoelen mijn hand Zeewatersop schuimend er op vallen uiteen op het zand Mijn voetafdruk plet zich diep in het zand Een kolkende golf laat er niets van over Sporen gewist...…

We betten niets, we laten zijn, we stillen en we weven; we strikken de lijnen, we pletten de groeven. Een diepe zucht besluit de litanie van zorgen; we verdampen de kou die ons zo lang scheidde.…

Knisperend kraken zolen ik plet de slakken dood die groene onderkruipels moeten subiet vermorzeld. Het adellijk loof kaalgevreten door het vunzig ongedierte van horden rups en bladluis in walgelijk wuft gewemel. De tengels kringelen omhoog als bloedbestorven slagaderen snakkend naar het uitspansel van onbedoezeld zuurstofrijk.…

vandaag was ik alleen neen, niet alleen, maar met mijn gedachten ik was op weg naar beelden in het verwachten dichtbij een einder die ook best nog veraf kan zijn, dat is aan de machten ik volgde de hoop in haar facetten zij voedt de aderen kan de geest verdraaien de toekomst achteruitzetten met de wind meewaaien de adem pletten maar…

is het al, trompettert er een ja ha ha ha, stampvoeten de anderen oma Fant blaast mijn haren door de war blijf niet zo hangen in je vragen zegt ze, kom liever mee Ze slurft me tussen haar oren kletsend over fanten en mensen met hun eigenaardigheden komen we op een wijds veld van wuivende kleuren De kinderfanten gaan ze proeven en pletten…

Zie ze daar in net pak staan op eigen verhoging aangesteld hard ellebogen is wat hier telt die cursus hebben ze vaak gedaan Daarin cum laude geeft de waan dat een dure diploma iets vertelt of bakken bullen onschuld stelt wanneer ze over lijken gaan Lees de vette koppen pletten wanneer de score uit de hand wordt afgekat door schapenland…

maar als het de vage geur van een roos wil opsnuiven voelt het pas neusgaten met klodders snot verstopt het levend lichaam danst rond het gevoel van ellende en in de zwakke plekken van de rug en lendenen stuitert het steeds terug het levend lichaam sterft een vervreemdende dood gaat het met de melk weg of komt het toch weerom als koe plet…