Alle inzendingen over poespas

In dit oude kruideniersland Neemt men iedereen de maat Ieders recht wordt afgewogen Elke knik wordt rechtgebogen We zijn ten slotte democraat Dat geldt niet voor ons keuningshuis (Ze doen het zo leuk op de buis) Zie de refo vrouwtjes juichen Dweepziek zwaaien, nederig buigen Ja, we verheerlijken de troon Ze zijn immers zo gewoon Willem…

Natuurlijk heb ik gauw dat blad gekocht. Ik wilde graag het oude naakt aanschouwen. Zo strak gebleven, zonder te verbouwen, Dat is iets waar ik steeds naar heb gezocht. Alleen al om wat mensen ervan vinden, heb ik me lekker zitten op te winden.…

at dat er alleen lag en niet snapte dat ik berenhonger had Na twee minuten vissengraat was al het fraaie weer verdwenen doopte ik mijn tien geboden in een kommetje met nat wat niet zo mooi bleek - achteraf toen ik wat beter had gekeken want het was de bouillabaisse die zo helder had geschenen maar het boeide mij niet meer ik was die poespas…

Volgens de Europese poespas sieren straks 5 opdrukken uw glas. Elk glas wordt gekeurd, aanvaard of verbeurd. Straks reglementeert men ook uw plas.…

Zachtjes in mijzelf ben ik een heidense ridder of een antiheld roep ik luid dat ik niet geloof in al die poespas en dat zingen Zachtjes in mijzelf ben ik een stille aanbidder van het wonderbaarlijke mooie dat in mijn vizier verschijnt, tot de meest eenvoudige dingen…

De poespas die wij ons voor hen getroosten geeft hen geen gelukkig thuis.…

Voor Kelly en Lee niet zoveel poespas Hun mooiste dag gewoon zonder kleren Hoed en boeket om te camoufleren Dat het begin maart toch wel wat koud was En komt er een breuk dan volgt er geen leed Want er wordt gewoon niemand uitgekleed ...Kelly Clinton en Lee Wiggers traden naakt in het huwelijk...…

de man aan de zelfkant voorbij alle sprookjes wil voor zijn arme donder nog wel in een vallende ster uit de ruimte geloven, zonder poespas de hemel als strohalm, redding misschien in de ster die eraf waait, suizend het firmament achter zich laat gloedvol repeteert hij zijn wens en staart in een leegte voortdurend…

weglaten van poespas sleetse rituelen ontmasker wat zich verschuilt oh jee wie raakt mij aan eenvoud en stilstaan leef voort mag ik even tussentijds komen leven!…

In stilte is hij weggegaan Hij liet zichzelf cremeren en al die poespas hoefde niet dus zó moeten we het accepteren...…

Ik kan je niet meer volgen je hebt alles eerlijk verteld maar de waarheid heeft gevolgen Je vertelde me van alles waar ik niet blij mee was je had het over drugs en nog meer van die poespas Een opgevoerde brommer o, wat prachtig vond je dat toen je die bekeuring kreeg lachte ik me slap Toen begon je over roken "anders hoor je er…

op de landkaart volgen onze vingers de kronkelende blauwe lijn van een stilgevallen rivier we lezen de namen van steden in miniatuur we beklimmen de bergtoppen met wijs- en middenvinger zonder poespas dribbelen we over stippellijnen van de grens waar een ander papieren land in zakformaat onze verbeelding tart we schuiven de kaart opzij…

in jou schuilt een paladijn die mij staande houdt jij laat taalschoonheid ontspringen uit wat dat dan ook het slaat niet Pruisisch blauw kopergroen uit is geen stoffig filoso-vies geneuzel omtrent levensstijl nee jij maakt dingen bespreekbaar flexibele dat maakt veel duidelijk zonder al te veel poespas jouw insteek en inzet van steun…

Blij verlaat ik deze dronken poespas met ronduit chic gedoe van niets, ik eet nog liever gras dan iets van zoiets.…

in koeterwaals spreekt ze roerend zonder poespas of dure woorden lieert ze klanken uit het noorden mij naar it marrenlân vervoerend vlak aan het water droom ik haar bij ’t paviljoen, naast pottenstrand waar de zon het startersland verbrandt en ik zwijgend naar haar schaduw staar dichten dansen mij lokkend naderbij talen mij in tomeloos…

Ik droom wel eens weg naar een betere wereld zonder poespas Dan concentreer ik me op een stukje echte werkelijkheid waar ik anders geen oog voor heb Ik vouw mijn leven open uit de verdeelde aandacht van de tijd, dat gevoel van weglekkende energie naar dit en dat, deze en gene van nu en ooit later uit de netten van mijn herinneringen…

vacht kleur beige en bittere chocola kon paraderen in die chique dracht met meer gratie dan een catwalk diva de pluimstaart elegant gebogen veroverde ze iedereen compleet met de blik van haar helblauwe ogen ze was amper twaalf toen ze overleed al telt dat aantal in zo’n mooie jas misschien voor wel tachtig mensenjaren ’n kat met minder poespas…

Als ik toch eens een vrouw geworden was in plaats van de man die heden toch ben Dan hield ik net zoals nu niet van poespas en was ik misschien wel slank als een den Een schone vrouw had ik dan willen zijn eentje met heel schitterende, lange haren Dan schreed ik iedere dag in zonneschijn; hoefde ik niet voor de oude dag te sparen Dan zou…

God is mij eindelijk te hulp gekomen en de vrouwelijke poespas faalt, het blijft bij erotische dromen, verleidingen zijn tot rampen gedaald. En zelfs de dromen worden spaarzaam waarin een vrouw mij nog verleidt, ik zeg tabee aan heel die santenkraam, ben reeds in het hier en nu bevrijd.…

Een dag als alle andere, een dag als gewoonlijk, een dag dat je denkt: d it is een gewone dag, een dag zonder poespas een dag zonder nare dingen, een dag dat alles soepeltjes verlopen mag.…

Gewoonweg echt lichamelijk zonder poespas? Klik me niet zomaar weg!…

Het is niet om jou en de jouwen, maar gewoon principieel begrijp je wel, even eeuwig niets meer van die verdomde poespas.…

Schaamte voor de nabijheid van het lagere deel, waar wij heimelijk mee spraken achter de gordijnen van diverse pastorieën vol hartverbrijzelende angst, zonder die poespas was ik vrolijker geweest.…

Wij denken dat het vroeger allemaal beter was Meer blijdschap, geluk en meer gezelligheid Meer zorg voor elkaar en verantwoordelijkheid Niet zoveel haat en nijd en helemaal geen poespas.…

kopje drammen Beledigd en de rug toekerend Daarna lekker spinnend en met alles concurerend Je blik en je geur Je koppie, je pootjes, je staart en je intens zwarte kleur Een lege plek,een groot gemis Een fijne herinnering is al wat er nog is Dag lieve Morris, bedankt dat je er was Bedankt voor alle mooie jaren, bedankt voor al je lieve poespas…

De voetbalvrouwen staan dit jaar te boek: De Ballon d’Or werd ook aan hen gegeven. De winnares was daarnaast heel bedreven in ‘t omgaan met een zeer misplaatst verzoek. Ze sprak eenvoudig: Nee. Daar zei ze alles mee.…

Zo snorkt de poespas huis aan huis, - Blageur heb 'k niet gevonden! - Je bent in eigen huis niet thuis En, Holland, dat is zonde. Weet, Hollands, Hollands klinkt niet fijn In oren, die verbasterd zijn. --------------------------------------------- uit: Neerlandia jaargang 13 (1909)…