Alle inzendingen over poezie OR roem OR boezem

De glans van een ander De stijl van de tweede Hem, zij, ik verander Zo ben ik tevreden Tevreden in leegte Een gapend gat Verborgen met een spiegel Waan, woestijn, waardeloos, waardevol Een huls Niet van mij Mij is vermeden Mij is versneden Tot gruis In stof Verwijderd, verdrongen, vergeten Wat is eigen Wat is ik Ik is verdwenen…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Het keyboard lonkt bij aankomst en geniet van haar eerste slag en als een volleerd musicus begint zij deze dag Haar vingers beroeren vloeiend de toetsen der poëzie en langzaam verandert haar aanslag in een eigen symfonie Nog voor het avondvallen heeft zij haar lied gespeeld maar helaas voor deze kunstenaar wordt geen roem of glorie toebedeeld…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Kleine donshaartjes onder zonlicht bedolven. De zomeradem laat je lichaam langzaam golven. Een goudroze kleur vraagt of ik je wil strelen en twee zachte glooiingen vragen of ik kom spelen. Een warme schaduw die tussen hen waakt stopt bij een jurk die aarzelend je huid raakt. Zodat er nog zoveel te raden valt en voor mij nog zoveel te wensen…

deze vrouw boezemt mij vrees in lijf en geest torenen boven mij uit slaafs dien ik betaal ik al haar ideosyncrasieën op goed geluk…

bepalen tot de waterspiegel hen vindt De witste seringen uit het verhaal tonen de geurigste kleuren van het avondrood in het groenste kroos gaan ze ten onder in de ademnood van de onvoltooide dingen De hemel richt zijn bühne in, trek een blinddoek voor de zon, hier is geen souffleur voor nodig de mijmeringen te vinden langs de boezem…

Zijn niet de rozen rood van liefdelust? En trillen niet, gebaad in maneglansen, De hoge popels, die het meer omkransen, Wanneer de wind hun smachtend love kust? Zoekt niet de vlinder heil- en honigkansen Bij elke bloem, waarin hij zalig rust? En tintlen niet, hun godd'lijk schoon bewust, Doorgloeid van zonnevuur, de blauwe transen? -'Natuur…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

weerloos en nog groen doden het talent op weg naar roem…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

als ik laat in de avond thuiskom, met in de verte nog net het rood van de ondergaande zon, ruikt de tuin naar vochtig gras en kruiden, en voel ik verlangen naar ’t verleden. de klank van kinderstemmen, zachte vogelgeluiden van zwaluwen en grutto’s, de jonge eenden die schuw langs de rietkraag zwemmen. Je bent zo dichtbij als ik…

Voeten spreken esperanto binnen kalklijnen waar in vage lagen kunst krassen kerft de schaar soms verknipt klieft verlies van evenwicht zijn gezicht, stuitend mooi straalt…

Zelfs op de stoeptegels van de eeuwige roem zie je weleens een hondje pissen…

En voor hen die roemrijk stierven en een gouden nagedachtenis na hun overlijden verwierven; gloort iets van doublé dat net iets uitsteekt boven de vergetelheid van de anonimiteit; de anonimiteit die de illusie van de roem bij de voortgang van de tijd verslijt.…

Veldslagen, helden van vroeger, een eerbetoon – aan moord, schaamteloos.…

ze kende geen roem.…

Men hield de deur voor je open, men schudde je de beide handen tot vervellens toe, prees de boezem van je vrouw, je had altijd plaats op trein, tram en bus en hoefde die nooit te nemen, de citroenen in de buurtwinkel waren eensklaps gratis, net als het expresso-apparaat twee deuren verder en de lift twee verdiepingen hoger, het eigen stuk…

Bij eb schreef ik een regel op het strand. Met daarin heel mijn hart, heel mijn verstand. na het tij keerde ik weer en hurkte neer. Niets dan onwetenheid in het rulle zand.…

als dichter/machinist ben je pas beroemd wanneer fans jouw naam om de honderd meter op de dwarsliggers kalken zoals ze dat bij een klim naar de top van de Mont-Ventoux met de namen van heel grote wielrenners doen want met de neus gedrukt op je naam moet je wel in jezelf gaan geloven (of je wilt of niet) maar vooralsnog zijn dichter/machinist…

de lezer is de koning de dichter is de nar die hem bedient en na gedane zaken weer naamloos in het niet verdwijnt hendrik…

levensgroot naast pragmatiek en rede en op eenzame hoogte lijkt te staan, de spreuken bij de snoeverijen in te lijven, kritiek betaald met gelijke munt en op de blote borst te slaan, met een sloep vol passies, op een dichterlijke meer, in tegenstroom te bevaren, geroeid met riemen gedoopt in de droge inkt uit zwarte poelen, waaruit de roem…

Roem is als 'n reuzegolf op de Caribische zee die na haar hoogtepunt definitief weer de diepte inrolt, zij is als een prostitué dat het op vele orgasmes heeft gemunt maar als bejaarde niet meer wordt nagehold.…

zijn boezem zwelt, Hij droomt, hij dorst... Waarheen hij zich wende, Niets geeft verpozing aan 't bruisend gemoed: Hij wil, hij zal in zijne armen u drukken, Die uit de bedwelming, uit de slaap Der zinsverdoving zijn ziel kwam rukken!…