Alle inzendingen over poezie OR stilte

laat je raken door het duister in het licht red een leven van vergetelheid laat vergeefsheid glanzen laat poëzie door voetnoten schijnen spaar marginale woorden uit laat oorlogsscherven hardop spreken leer onverbloemd te dromen laat stilte de toonzetter zijn…

muziek is een klein stukje tijd dauwdruppels vroeg in de morgen de stilte ver in de nacht en de zomerzon overdag muziek is een klein stukje poëzie ondoordringbaar maar toch mooi muziek is een klein stukje ellende rauw maar onmisbaar muziek is een klein stukje kunst…

hier slaapt een dichter dromen woorden verzen verzuchten regels stilte buiten jakkeren de beelden daar gutsen buien ideeën stormen emoties aan zee gieren zenuwen het land hier rust een dichter lijmen gedachten zinnen bindt poëzie het papier…

soms kan stilte alleen maar bedrieglijk zijn net als rust afgekocht met zwijgzaamheid of als verlatenheid verborgen onder glinsterende sneeuw we verbeelden ons tot diep in de nacht een weg door een landschap dat alleen in onze dromen bestaat we waken over de grenzen tussen poëzie en geweld…

hoe kan ik spreken over het zelfbedrog van de dageraad als wind woestijnen blaast uit hoge torens naar het blinde denken van zwarte honden, die in de nacht zich van gehuil onthouden omdat stilte een wereld achterlaat; een neerstrekken van verbijstering waar vrijheid en poëzie breken in de dood om woorden die eenmaal waren en…

wie zal het duister klaren als eenzaamheid opkruipt uit de grijze straten wie zal je vinden als je zand in ogen strooit het ijs ongebroken laat wie zal je blik scherpen als je de verbeelding aan de wilgen hangt en onleesbare poëzie liggen laat wie zal van je houden als de stilte in je woorden klinkt en je voorbij bent gegaan…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or naar de binnenzee van een onvermijdelijk ooit…

legt een vraag zich neer in poëzie de dood met besneeuwde lippen aan woorden likt het blijft een bewegen al is de avond net hetzelfde en lacht een kind om honing aan moeders hand ween ik dan om de vreemdeling die in de schemer de stilte binnentreedt * ik tik tegen de binnenkant van deze verzen en ruik angst omdat er liefde…

De poes van de buurvrouw krijgt hopelijk voor heel even de schrik van haar leven Haar langdradige poëzie met miauwende decibellen begon me gruwelijk te kwellen Toen ze met veel kattengejank haar werpselen wilde uiten rond middernacht in de tuin buiten De stank is niet meer om te harden te zacht om op te tillen rottende sheba uit die…

In stilte van dromen zwemmen zwanen naar het liefdeseiland bij ’t spiegelmeer genot drijft op wolken, in maagdelijk wit onvergetelijk blijf je in de droomvakantie met je hart als ontvanger van het zonnespel schrijf je poëzie voor je gebruinde minnaar die in zijn korte broek nog even een brood haalt en op aardse voeten naar de klok kijkt.…

je bent het heimwee meereizend in ons hart de stilte die we dragen in innerlijke lagen het onbeantwoorde van die septemberdag de dag van je weggestorven lach je in verlorenheid koos voor het grijs toen, ja toen zweeg voor jou elke vogelwijs * ik schrijf in poëzie onze gedachten dichtbij breng naar de stenentuin wat woorden…

dichterlijke zegen het zwijgen in de woestijn dat is poëzie, niets anders dan poëzie…

het maanlicht schijnt haar ratio over de doodsadem van jouw poëzie.…

op Franse ramen bleef jij tegen mij praten en ik luisterde de oude pendule aan de muur tikte zijn seconden strak omlijnd zijn het momenten uit je leven van heden en verleden waar stilte zwijgt in alle talen bied poëzie troost uit licht en schaduw waarover je niet schrijven kan het blijft zich hullen in nevels van stilzwijgen……

poëzie' 'of een gedicht'?…

Langs de uitgetreden duistre weg Bouwt, om de tuinen te versperren, De oude ruige beukenheg Haar zwarte wal tegen de sterren,- Het dorre hout ruist in de nacht Als een eindeloze klacht. Van onder kaal en afgetrapt, Vol puisten aan haar arme stammen, Is zij aan alle kant gekapt En wuift geen tak meer uit haar kammen,- Van buiten is…

Kind van wonden, Dat een stonde Als een bleke sterre beeft, Voor wier luister ’s Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde leed, Wier geflonker Uit de donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen Met de morgen Van uw leven leven moe, Gaan uw ogen Als de hoge Bleekgeworden…

en ik vloog hoog met jou schaamteloos los van de aarde wijd op stromen van stilte en ik ving licht met jou jaren verder dan poëzie en de waterbron ademde zacht melkwit langs woordenwegen de openheid van bewegen binnenin breek uit, riep je toen de allergrootste sterren cirkelden je mij omwond met de kosmos…

is het de spanning op het mooi makend papier van woorden in een lentekrul die geen regen of sneeuw kunnen verdragen op kletsnatte voeten zit de winter dan niet vol poëzie in een ochtend van glazen lelies bewogen door de zeldzaamheid van stilte ik zie bomen, vogels, vorsten in wit en maanverblindend licht en…

je kunt brieven schrijven naar de grote poëten die zullen trachten naar eer en geweten antwoord te geven op al uw vragen tenminste dat hoop ik maar doch dikwijls zullen de dichters het af laten weten blijven in stilte verzonken ze zijn het vergeten poëzie is zoeken en vinden zoals braille bij blinden steeds op de tast van muurtje naar…

Woordenzon in mij, poëzie waarin de kleur veranderd, verankerd lief en leed tot een homogeen verhaal, verslaat vergetelheid tot over de grenzen van moraal of een ander woord gebruikt als de toekomst zich ontsluit, geweven melodie, compositie van de stilte, boreling van het zwijgen waarin ik zoveel meer te zeggen had.…

Ik vorm je in de groei van nevelig licht dat valt in de stilte van een deuropening. Open je mond vol lach, luister naar mijn veelkleurig stem- geluid - dat beeld geeft aan je donkere omlijsting - en kus onze poëzie naar nieuwe streken.…

ik zag je dichter het was eind mei in voorjaarswarme poëzie rijpten je woorden uit je mond voorbij de zonsondergang je liet alles dragen in de eenvoud van stilte je liet je hart fluisteren in de eindeloze gratie van aantrekkingskracht,wendbaar in toekomst vederzacht in warm perspectief zelfs jouw straat staat vol beschreven met liefde in…

een waterval woorden stroomt naar zee op oeverloze vakantie geen kanalen geulen en bedding maar in vrije expansie nog is er wind met zijn vlagen draaien en hozen buitengaats komt er rust in de golvende letters dichters vissen naar stilte hebben soms beet maar om te scoren moeten zij poëzie laten horen in hun leefnet…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Waar pracht en praal Daag'lijks hoogtij vieren En zelfs het duurste Horloge met Kerst geen Voldoening meer geeft Daar is het heldere Kaarslicht vanavond Stille getuige in de tijd - De stille nacht Die warmte geeft In kille eenzaamheid…

Niemand heeft ooit poëzie gehoord. Poëzie bestaat niet. Als iemand sterft is hij dood. Er rest alleen honger.…