Alle inzendingen over practical joke

En Joke van Vliet, die vree toch zo lekker, maar niet te lang, want ze zette de wekker. Ook Nel van de slager op de hoek, die vree als at ze Deventerkoek. Mientje van Loon, dat was een spriet, wat voor of achter was, dat zag je niet. De glorie der meiden is lang reeds voorbij en zo ook onze vrijerij.…

Een hart kan niet jokken: weggestoken achter een stoere ribbenkast laten de tralies toch tederheid door. Een leeuw en een schorpioen zijn we, tezamen een tweeling en een weegschaal, soms steenbokkend of kleurenblind stierig, mekaar bekampende boogschutters maar met pijlen van Cupido.…

Nee, ik herinner mij mijn tante Joke: nadat die in het zwembad was gedoken bleef ze wel tien minuten kopje onder. Daarna kwam ze weer boven, kalmpjes-an. Morsdood natuurlijk, ja, wat dacht u dan ?…

konijnenkeutels in het zand en leg een doornig takje aan de kant er klinken zachte klanken: kyriëleis bij vlagen is het net alsof ik huil mijn neus bevroren en mijn wangen koud mijn stramme knieën kraken, ik word oud ik stap onhandig in een struikelkuil en ik blijf liggen in het groene gras ik wou terloops dat ik een kerstkind was joke…

een nieuw liedje drie liedjes lang duren liet en wat waren wij uitverkoren en een heel klein beetje burgerlijk ongehoorzaam en we bezongen de liefde met onze lenige lijven met de zachte ‘g’ van goed en graag gelukkig en we schonken drie keer het leven aan kleine handjes en voetjes en noemden ons mini volkje met stralende trots Griet, Joke…

1845 ---------------------------------- kladboek - kasboek jok - grap, plezier besje - oude vrouw vauxhall - amusement van een verlichte feesttuin foezel - goedkope jenever…

En zó ook nu, nu ik u murmlend roep, Komt gij rondom mij fladderend zo zoet, Mijn lippe' en wangen strelend, lichte troep, Als werd gij altijd uit mijn hand gevoed, En toch, och alle menschen konde' u lokken Maar enkelen, wie gij laat zó met u jokken.…

Alles wat ik zoal beschrijf, dat jok ik aan elkaar. Sinds mijn geboorte heb ik hele lange lokken haar met slagen zonder klitten in twee staartjes ja een paar, hangend over mijn lippen, voor de lange liegneus klaar. Ik ben het welkom op de deurmat van een kluizenaar, het -Da ik wil- van een Bulgaar, een uitgehuwde tsaar.…

Wanneer ik destijds met Yvonne Iets waarlijks prachtigs was begonnen Dan was mijn kans op jou verkeken Gegarandeerd, dat zou zich wreken - Yvonne, Joke, Pia, Mieke Hoe heette toch maar weer die chique Renate, Isabel, Charlotte Daar waren niet echt van die vlotte - Ik nam ze mee om te ervaren Of zij wellicht de ware waren Constateerde keer…

een dagboek schrijf je vol met jouw gedachten over de dingen die gebeuren, dag na dag en sla je later in het leven dit boekje nog eens open dan komt al wat je leest compleet met geur en beeld jouw geest weer binnenlopen... alsof het nooit is weggeweest…

(verhuisbericht van een oude moeder) ik wil zo graag vertellen maar wou dat ik het wist ik krijg het niet meer helder mijn geest verdwijnt - steeds vaker - in dikke, grijze mist de beelden van herinnering en beelden van het heden lopen in wirwar door elkaar ik ben op reis in het verleden en blijf steeds vaker daar toch, soms ben…

ik sta voor het raam en ben alleen mijn adem wasemt op de ruiten geen vogel die ik al hoor fluiten het is zo vredig om me heen alles slaapt, het is nog vroeg stil dwarrelen vlokjes naar beneden vormen een sneeuwwitwollen laag nog door geen mens of dier betreden maar niet voor lang, de klok slaat zes de mensen zullen gaan ontwaken de dieren…

als Kerstmis nadert herinner ik me weer die tijd van lang geleden de jaren van weleer koude, korte, donkere dagen voor het eindelijk Kerstmis werd en vlak voor kerst werd dan de boom door mijn vader opgezet die kerstboom stond bij ons in huis vlakbij de warme haard heel stevig op een houten kruis mam schonk chocola met koek erbij en…

een mooie, grote, stoere eik staat aan de eeuwenoude dijk in de lente met duizenden knoppen die popelen om uit de tak te ontspruiten en zomers: dan kun je het bloeien niet stoppen weelderig blad, het is niet te stuiten de herfst, guur en koud maar stram staat de eik geteisterd door regen en wind aan de dijk de wind waait, de storm oogst…

ik wandel over glimmend asfalt bruin blad op een hoop gegooid bomen waar de kruin van kaal valt in warmrode gloed getooid koude golf van striemen regen voorlopig heb ik windkracht tegen maar weet dat ik dit heerlijk vind ik houd nu eenmaal van de herfst en ben in vallend blad geboren ik ben een oktoberkind…

soms als ik voor de spiegel sta en kijk in vreemd groenbruine ogen die ik, zo lang al, heel goed ken is ’t net alsof ‘k een ander ben te mooi om waar te zijn soms als ik naar die ander kijk - ze staat dan naakt en fier voor mij - voel ik de bewondering ik vind haar best een lekker ding te mooi om waar te zijn wacht eens: ik zie geen slanke…

de tijd vrat aan het oude schoolgebouw de verf is weg, de deur piept oud maar binnenkomen ruikt vertrouwd: de geur van toen, van kindertijd van potjes inkt en schoolbordkrijt volwassen mensen in een klas niet één zoals hij vroeger was maar strak in ‘t pak, ‘gearriveerd’ en al met al voelt dat verkeerd toch, ruik ik nog die fijne geur…

onkwetsbaar en niet bang bereid 'om mee te spelen' ze lokt je met haar zang naar felrood overspel ze liegt zich met jouw waarheid naar wat je maar wilt delen en zij is al die tijd waar jij haar niet verwacht…

ik zag een vrouw op de tv die huilde om haar dode lief gestikt in een inferno hij was vluchteling en gij mevrouw Verdonk hebt hem gehuisvest in een barak op Schiphol het einde kwam door vlammend rood nu is hij dood en eindelijk ‘vrij’ ik schaam mij dat ik Nederlander ben en vraag me af: schaamt u zich ook?…

het lijkt of ik steeds cirkels maak rondreizend door verloren land zonder begin of einde ik ben voor eeuwig onderweg en voel me nergens thuis de vijand sluit mij langzaam in geen enkel veilig huis ik dool door dit verloren land en ken de grenzen niet ontmoet slechts pijn en het verdriet van leven niets voldoet aan de verwachting geen…

Zaterdagavond 4 november 1995, ik ben alleen thuis en zet de tv aan. Het is bijna kwart voor tien. Over vijf minuten begint Sonja en zij heeft een gast in haar programma die ik beslist wil zien. Dan… geen Sonja maar een ingelaste nieuwsuitzending: Premier Rabin is neergeschoten bij een bijeenkomst voor de Vrede in Tel Aviv. Ik kijk verbijsterd naar…

ouder worden is de (on)zin van 'bestaan' ontdekken je ziet het licht en bent opeens de enige bij zinnen met om je heen een land vol gekken die zich met koffers vol bagage haasten naar het grote niets al ben je nu een machtig mens uiteindelijk bereik je niets je vergaat tot louter stof stof de huisvrouw haalt de bedden af wast lakens…

een jonge man, bedroefd, met tranen op zijn wangen hij trouwde gister, maar is nu aan rouwen toe zijn ogen groot en zwart in onmacht zo gevangen verward vertelt hij zijn verhaal, hij oogt hondsmoe zijn feest werd drama; door de dood bedrogen zag hij zijn hele wereld wreed ten onder gaan Allah keek toe en zag daar voor zijn ogen dit kind van…

een vrijstaand herenhuis met dubbelglazen ramen waardoor de zon moeizaam haar warme stralen schijnt dit huis is kil, wij wonen er nog ‘samen’ mijn lichaam is aanwezig, maar mijn hart verdwijnt ik wil naar buiten en me gaan bekwamen in het weer vrij zijn, niet meer aangelijnd jouw glitterwereld en het glamourleven ‘t is niet wat ik wil, ik kan…

wat zou het prettig zijn geweest als ik vanmorgen wakker was geworden in het bezit van slechts één zekerheid: dat ik nog maar de helft van liefde over had dan had ik kunnen gaan ik had de deur van onze toekomst zacht achter me dichtgedaan met deze zin: 'de groeten schat' En ik was lekker solitair gaan leven Maar 'k hou nog evenveel, misschien…

een onschuldige mus uit Leeuwarden schoot men zonder achting aan flarden 'vanellende' gebood zijn werknemer schoot dit drama vind ik niet te harden…

ik dronk je als een goede wijn voelde me zwaar verdoofd mijn hart en hoofd deelden de pijn want in jouw jaar van bottelen bleken, wat ons betreft althans de druiven zuur te zijn zodat ik niet meer bliefde slechte wijn behoeft een krans ik leg hem zachtjes op het graf van onze korte liefde…

ik gaf je leven, liefde, warmte en de toekomst leerde je eten, lachen, praten en nog meer je leerde lopen en je kreeg het in de gaten je liep al verder weg, maar kwam terug, steeds weer zo hoort het ook te gaan, je groeide en je leerde je ging naar school en aan het werk, je eerste baan steeds meer ontdekte je; je werd volwassen en plotseling…

er was een dag dat alles leek te stoppen er was geen weg terug en geen vooruitgang meer jouw hart hield op, het mijne bleef nog kloppen maar vol verdriet, mijn liefste lief was er niet meer ‘k keek niet vooruit dat maakte me te angstig en een terugblik naar ons samen deed me pijn maar naast me kijken voelde veilig, ‘k zag daar vrienden die…

soms kan het gebeuren op een kilmiezerige dag dan zit je zomaar naast me op de bank jouw ogen, hemelsblauw, kijken me aan je lacht jouw stralend brede lach je kust mijn tranen met jouw zachte lippen weg net als ik zeggen wil: ‘waar was je nou’ ben jij alweer verdwenen maar even, slechts heel even maar heeft in mijn stille eenzaamheid…