Alle inzendingen over queeste

citeer exegeet A. van Dis - Met intelligentie speelsheid cultuur De barbarij steeds overwint Ook al is het lichaam nog zo kwetsbaar en zwak Juist nu zal de geest overwinnen Als in die koortsdroom Waar beelden vertoond worden van de profeet Anders dan die in die tuin van Gibran Noch als spotschrift maar als zoektocht, een queeste…

In roze wolkjes voel ik mij, schreef het meisje, het kind met de logische ogen. Handen ingetogen schoven een blozend verhaal naar de rand van de tafel. O en nooit sedert Frigga die de wolken spon waren zo teder twee handen. Hoe ik ook mijn best deed het opstel te lezen ik moest: plotseling reizen mijzelf achterlaten in minnen en plussen…

halsstarrig de blik op de horizon gericht reist de geheimenbewaarder langs bergen en door dalen zijn queeste duurt reeds jaren zijn mond en schoenen gapen zijn kleding vervalt tot draden door het lang en eenzaam gaan niet eenmaal ziet hij om zijn blik blijft naar de horizon zijn schatten en zijn leven kunnen geen terugblik velen drie…

De liefde en ontroering die ontstond toen haar lichaam in aanraking kwam met het vooruitstrekkende heiligdom Neem mijn hand, pak hem goed vast Ze voelt haar vlinders op zoek naar een uitweg door de slokdarm om de lucht te vullen Vlieg Vlucht! Laat ze gaan Het zijn maar eenvoudige insecten Ze volgden één voor één tot het hemeldak gevuld…

essentie nog niet doorzie, te veel op de private tekst verlaat, het ene verdicht de ander toe in de maat- en meetlint van de poëzie, fluitend riet herschikt zich in de wind als vergrootglas van een aangeboren verdriet, steeds verder en verbaasd, de scoop van een aangeboren dyslexie die de waarheidszin verplaatst, een zoektocht als queeste…

Hier is dan toch de klepel van pedèl Ja, Oeles lange queeste is ten einde Hij kan weer feesten in de soos van Leiden, Zijn woon- en of verblijfplaats Zwaagwesteinde Waar zijn vriendin woont, of misschien in beide Maar zonder zwarte toga hoor, jawel!…

een maagdelijk schone partituur zijn hart is zwaar van verlangen onzichtbaar valt een haast tastbaar schild om hem heen het is zijn queeste om toondichters in tijd en ruimte te ontmoeten hoe blaast hij adem in de muziek een levende plek in de mensenziel hoe doorgrondt hij de gedachten hoe gebaart hij die aan het…

We vullen en omhullen ons met de pracht, nectar en honing na de queeste, beloning bij de thuiskomst in het veilig nest, een warm cocon van zacht-omhullende armen, lieve Moeder-God.…

De cipier lacht om mijn loodzware queest vindt dat het zo genoeg voor mij is geweest, opent de deur en spreekt: "je bent nu vrij". Maar mijn licht is voorgoed gedoofd in mij.…

. ________________________________ KLATERGOUD Op mijn queeste naar het klatergoud Dwars door de Indianenreservaten Kon ik m'n chautauqua niet langer laten Als Zen, de kunst van 't motoronderhoud M'n Cadillac werd één Koyaanisqatsi Als ik Toronto nader en die stad zie...…

verstrikt verstikt de burggraaf zijn distaal gericht zinneleven in een neuralgisch lijden een paraklaas verzet zijn geest een tantefeer bezet voorgoed zijn continuere strijden de man raakt bevend van de baan hij wordt een arme koksiaan met hang naar raskolniken in zijn jaszak huist een hongerige chinchilla in zijn hand een glaasje oorlam de queest…

Het gebruik van riten en symbolen oneindige creaties van de geest, vaak gestuurd in kwetsbaarheid, een troost of eeuwenoude vloek, is mij om het even, een bestaan tussen mijn uiterste polen, in de draaikolk van de realiteit de queeste van verlossing komt de spiegel van vergankelijkheid voorbij, even lijkt ik te zijn verlost van mijzelf…

En opgewekt hervat de mens zijn queest': het stersignaal naar binnen laten stromen..…

Voor meer informatie omtrent dit inferno Verwijs ik naar 't snelsonnet van onze Theo _______________________________ TITAANTJE De queeste lijkt steeds zwaarder dan we dachten Vier dagen lucht nog voor het ademhalen L'histoire lijkt zich aldus te gaan herhalen Te hopen valt dat de Titaan kan wachten Contactloos op twee mijlen…

De queeste van Ivan I. worstelingen met leven met dood. Vioolklanken van de Kreutzersonate de obsessie rechterlijk verpakt in crime passionnel Op de fiets van hier naar Tolstoi doortrappen voorbij de wereld die ik ken Opgetild uit alledaagsheid lezen met Lev in vergankelijke tijd Blijkt alles hetzelfde alles zo anders te zijn.…

Mijn queeste Gesmoord in fabel Verworden hel GEHEUGEN SPREEK Verzinsels en sprookjes Verdraaiïngen ook Echt lekker stel GEHEUGEN SPREEK Dat jullie in mijn plaats Het archiveren Moeten laten GEHEUGEN SPREEK Dat jullie als vervang Niet ruïneren Echt slechts praten GEHEUGEN SPREEK Jullie waarheid spreken De leugen voorbij…

Maar Ware Liefde, hoort mij aan; Nimmer zal ik mijn queeste verzaken, Want het is de zoektocht, niet de vondst, Welk mij in gelukzalige verliefdheid doet geraken.…

Onze geprezen ziel sterk of zwak tot aan de Achilles hiel gemeenschappelijk gebruik van riten en symbolen oneindige creatie van de geest, vaak gestuurd in kwetsbaarheid een troost of eeuwenoude vloek, is mij om het even, een bestaan tussen uiterste polen, de draaikolk van de realiteit de queeste van verlossing die ik zoek, altijd…

OK, ik speel des duivels advocaat Stel dat de BBC en Hollywood Ons hele Nederdiets gedachtegoed Van negen eeuwen zó verdwijnen laat Dat wie naast lezen ook 't schrijven ontbeert En als een nitwit feeling mist voor taal En functioneel analfabetiseert: Een taal van Frans en Duits en zelfs Latijn Een schatkamer voor 'n queeste…

hoe zijn handen het orkest meenemen naar bergen ravijnen wolken en water gesloten ogen de plooien in zijn gezicht de diepste lagen voelbaar maken hoe hij de smalle handen op het hart legt het koor smeekt om elk woord te bezielen de lange armen langs het schrale lijf hangen terwijl zijn hoofd zachtjes wiegt heen en weer hoe…

Niet langer waart zijn ufo rond cherchant la flamme d'une femme zijn zoektocht was een queeste bedeeld heeft amor hem met twee reëel fysieke vlammen geen schone schijn van vlinderende geesten…

een queeste met flonkerend floret naar het schimmenrijk waar engelen geduldig offers roosteren boven zachte vuren een reis naar hoge hemelse vlakten van euforie en wanhoop tegelijk hoekige stormgoden gewapend met kokers vol rechtlijnige pijlen doemen in bruin-grijze tinten op waar is boven wat onder en opzij verre melancholische klankdichten…

ben ik je zeer nabij, vandaag en morgen, geboeid in vrij gevoel, in woord en gebaar, bijzonder bestemming waar we zijn gekomen, pantoffels sluipen naar de laatste dag, voor elk klokslag bloeit een nieuwe roos, gesnoeid door het uurwerk van de oude tijd geoogst, gemodelleerd in spiritualiteit, door mondiale dromen uitgedicht, een queeste…

ben de haat die de minnaar verteert ik ben de idee van vrede op aard ik ben javel die de hemel verklaart ik ben de kalmte die woede bedwingt ik ben het lijf dat vol van liefde zingt ik ben de moeder die de maan vergat ik ben de naam die het kind opat ik ben de oorzaak die zichzelf verzet ik ben de praatvaar in het bed van de pret ik ben de queeste…

Morgen reis ik naar de Oekraïne Naar Poltáva om precies te zijn Daar waart Maria's geest nog rond die Poesjkin Tot leven bracht in honderdeen kwatrijn Ter bedevaart naar Poesjkin, groot poëet Kwam ik voorbij gedenkstenen en graven Verloren strijd en oorlogs-monumenten Een lange queeste naar Maria's geest Maar 'k werd op het verkeerde…

De aangevreten bundels folianten Verstikkend in het rime riche perkament Gedecoreerd beslag over het leder Tussen de Hades en de Styx gevangen Bijeengepakte kuddes olifanten Hiërogliefen in de mummiekamers Eclips van farao's in koningsgraven De pieken van de Kölner Dom - een queeste Naar luchtkastelen in de Middeleeuwen Nu staan in…

We kijken in het spiegelschrift waar geen waarheden staan het wakkert aan de geestesdrift vet onderstreept met rode stift waarheen de weg zal gaan het leven schrijft de nieuwe dag we horen het verhaal verstoten door de arguslach begraven we ons oud gedrag en queesten voor de graal we geven alle hoop het licht maar eenzaamheid verblindt…

Zijn queeste van het ‘weet ik veel’ is thans geleden. Op naar de verre velden vol vergeet-mij-nietjes. Wat rest van Queetnie wordt er in de grond gestopt, op een speciaal perceel – er staan daar weet-ik-nietjes. De zerken halen er gestaag hun schouders op.…

En het doet goed als een verouderde pelgrim, die teruggekeerd is van een uitgeholde queeste en uitgehongerd een zoete en sterke boterham eet. Eindelijk droeg de maan haar volheid doorheen de aarde tot aan de zon en zij bedankte en trof de aarde met haar gouden gelaat. Willen wij dan gaan, traag en weloverwogen naar daar waar vuur zacht is.…

Ik heb een brief geschreven, aan een mens die ik in de spiegel tegenkwam, een spiegelbeeld, een zwakke configuratie van yin en yang, queeste naar cognitief evenwicht, slaat door naar een optimist, die uit de goede vijver vist die ander zich tooit als een populist met z’n ego naar binnen gericht en de quota van de waarheid mist ,…