Alle inzendingen over rakelings

Rakelings schuurt de bus langs haar wang, het valt niemand op in het gedrang maar míjn hart stroomt vol, ik kleur er van want die spontane redder is míjn man.…

rond een kerk knielen huisjes ze zijn devoot en houden blinden dicht de buitenwereld slaapt in oude volksverhalen slechts een oogwenk verderop scheert de snelweg rakelings langs trage dijken en daarachter nog een slootkant, met wat riet je ziet dat waar de tijd in stilstand naast de bermen schuilt, je oog getrokken wordt naar meer…

bemorst met het vuil van de adders strompel ik door de polariserende straten van mijn vaderland het ijzeren monster scheert rakelings boven mijn hoofd spant de aders strakker en strakker het bloed stolt de luciferdoos ligt op het witte kleed tussen de twee kandelaars meeuwen bouwen hun nest in mijn haar de olie verslapt…

Meegevoerd op de wind door de lucht suizen; alle kanten op rakelings langs huizen ongedwongen als een kind Hoe zou het zijn om zo gewichtloos te kunnen dwarrelen zonder doel, smetteloos mooi wit en klein? Ik zou best een dagje sneeuwvlok willen zijn……

De trossen gaan los en zilvermeeuwen verschijnen Met sierlijke bewegingen buitelen ze hier door de lucht Zo eindeloos bevlogen tussen land en wad En soms bijna roerloos zweven ze even op de thermiek naar hogere sferen Na een duik in zee glimt hun verenpak als gepoetst zilver in de zon Krijsend vliegen ze rakelings over zilt…

bestendiging van roerloos weten ter kennisgeving, zodat sprake is van bevaarbaarheid als bewijs van zichtbare verte want daar omzoomt verstrooid licht de bosrand priemen goudgerande wolken in het zwerk langs deze snijlijn van het heden gloort de diep verzonken terugkeer in flaptekst leesbaar voor het welwillende oog, teder met een rakelingse…

onzeker, beperkt door metrum en ritme begeef ik mij op het ijs, met als enige steun de stoel van mijn gevoel laveer ik, intuïtief en handig rakelings langs jambe en trachee, dactylus en anapest, doe ik wanhopig steeds mijn best; omzeil, al doende, hexameter - om amfibrachus niet te raken mis ik zo ook alexandrijn - waarom moet…

Ik word zwijgzaam door pijn en leed, zwijgzaam ook om vreugde en geluk, zwijgzaam in niet delen van inzichten die rakelings het weten passeren, beelden van het heden en het verleden. Ik word zwijgzaam om het wel of niet zien, zwijgzaam om zoveel dingen misschien...…

Hier sprongen zij naar beneden als lemmingen in de val opgejaagde vogelvrijen opgesteld in twintig rijen rakelings langs koude keien duizend in het getal Gekwelde zielen dreven zo de stroom af naar een grot alwaar de laatste sterveling nog een keer aan het leven hing alwaar de laatste enkeling zich schikte in zijn lot In de grot van…

door takken vol schimmen mistige flarden schijnt de nieuwe dag haar lila licht heeft de zon zich vergist zie ik door schimmige takken flarden van mist alleen de nacht die zich verschuilt voor de werkelijkheid een tak zwaar en rijp breekt valt op de grond mist mijn hart rakelings mijn god…….…

van de pion die hier schrijft, voeten tillen niet meer maar slijten als verstekelingen die bij verstek niet worden gehoord de weg van adem, vergezeld door kokers gevuld met lood, gaat met lange halen die de vlucht van een buizerd volgt op haar jacht naar het aangeschoten wild schitteringen blijken slechts vonken te zijn van slagen die rakelings…

je doet me denken aan een verdwaalde avond waar melancholische papierprinsessen dansen op lippen in een verlangende vlucht naar uitgestrekte armen je doet me denken aan het stille geluid van platte steentjes die dromen keilen door eenzame nevels tussen smalle sloten van herinneringen rakelings langs het wateroppervlak je doet…

hij is misschien rakelings langs mij gegaan. hij sluipt op zware geruisloze voeten onzichtbaar achter het leven aan. hij is weergaloos laf: hij valt aan in de rug; hij durft niet recht tegenover mij staan; ik zou zijn schedel te pletter slaan. ik heb nu nog, nu nog, een wild ontembaar verlangen naar bloed.…

in deze stad waar de tijd bedremmeld de haast omhelst waar wachten en weggaan elkaar rakelings passeren in deze stad waar bouwval en bouwstenen haastig histories kneden waar werkelijkheid gewillig samen loopt met wanen van de dag in deze stad waar 's nachts het spervuur van woorden verwatert waar de verbinding verdwijnt in oplossende…

Dansen is dolen, is derven en zwerven, aarzelend verkiezen en rakelings verliezen, handen in handen staan bij het refrein; zingen en springen, de tranen verdringen: danst om de rozen die raadselen zijn. -------------------------------- uit: HET STERRESCHIP (1979)…

Als de meest lugubere samenloop van omstandigheden keerde alles zich tegen het leven en betekende een noodlottig ongeluk de dood Even als in een flits zat niets in het leven mee alles keerde zich tegen het leven Geen reddende engel slechts de dood onherkenbaar en rakelings snel veroorzaakte het smartelijk heengaan en immens…

Een traan rolt rakelings langs het glas, aangereikt door de zuster, die woordeloos voelt hoe zwaar het was.…

Hoewel ingezetenen der Twaalf Provinciën aangedreven door leringen en predikatiën van ouds in geweten druk in de weer waren met het rakelen blootleggen en opschonen van zonden tot gevoel van schuld en spijt opdat elkeen needrig in zijn schulp kruipt blijkt dit niet genoeg voor de ambtenarij Willen wij al onze zonden in wetspiegels klaren…

zou ik daar de stilte kunnen tekenen of erin verdwijnen met meer dan mijn ogen alleen zal ik mezelf aan de grens herkennen in het weten dat mijn hart heftig klopt (liefde veroorzaakt pijn) wanneer ik naar een laatste wens word geschopt door de hongerige tijd die, zoals mijn duindromen, immer bij mij blijft ziltig in waarheid, rakelings…

verdwaasd dool ik in cirkels, onherkenbaar hier struikelend over resten van 'n verse vechtpartij, kruipt bloed weg achter ontelbare glasscherven die stil getuigen straatnamen zijn onbeduidend, geuren beklemmend rennen plots gehavende zielen rakelings langszij opgaand in een mist van vertwijfeling met de dood in het hart aanschouw ik een…

Tussen muffe kelders en fier firmament is waar ik woon, waar het hedendaagse ondermaanse mij meedogenloos voorbijziet of mij - trap op, trap af - juist breeduit salueert, misschien zelfs rakelings langs een Vermeer of langs licht loensende, zeegroene ogen. 'Er heerst hier veel te veel beneden,' mokt de een.…

Alles op te rakelen heeft gewoon geen zin, daar wordt je alleen maar depri van. Vervelende en leuke dingen gebeuren elke dag, dat 'k daar, met anderen, nog maar lang over schrijven mag!…

O de wind viel en ketste terug rakelings langs de takken van de kale bomen, van boven naar beneden, van de hemel naar de aarde en dook in het gloeiende hart van de narcis en zoog.…

meer, doch rusten ademloos in geopende vrijheid, onze lichamen verdrijven verleden, smelten samen in heden, ontvangen verloren verlangen en willen geven, meer, ja meer, tot de dageraad het ochtendlicht wakker liefkoost volg jij mij in weerkerend vochtig gevoel, zweven talrijke vlinders, vleugelen tintelend en toch weer fluisterend, rakelings…

wrange wangen, koortsgekleurd ogen gesloten, dichtbij zacht hangende heuvels met prinsessenhofjes, strelen rakelings tot prettig koud kippenvel bijkans verteerd, stil verspeel ik met opwinding door precies genoeg te weinig kleding korte adem vleesgeworden droomdrift lijft mij in vreemde handen om jouw middel zachtjes nee dan geschokte…

Tussen de dampen vliegt een vest met gaatjes rakelings langs het vergiet, de mooie gemêleerde draadjes, die zie je in zo’n toestand niet……

Van heinde en verre komt de sippe saâm,                                                                     Een dag per jaar, om met elkander te eten, En op te rakelen wat werd vergeten: Der vaadren veten en hun eigen faam. Zij smullen lang van 't hartig nagerecht En lasteren met argloos om zich schouwen.…

Deze zomer nog zag ik de pollen, hoe ze rakelings over een grashalm streken. Een vroege ochtend in de herfst. De verwondering in één grimmige golf beledigd. ----------------------------------------------------- Voor de bezetters van het Lappersfortbos te Brugge…

Blind en te broos zijn wij voor de ware vruchten van de geest, nieuwe heelallen doemen op in jouw onbevangen oogbollen van profetessen uit een ver, onzichtbaar gebied, blind ben ik, om te zien waar jij uit voortkomt, grens ik wellicht, maar kan niet spiegelen wat op zich te breekbaar is, te zacht, of het kan in stilte, als gebroken riet dat rakelings…

Rakelings het plein waar ruimte om je oren waait als vlinderslag in vlagen van paniek. Neem een k voor in je mond. Een stokkende kade om aan te staan. ------------------------------------- uit: 'Er staat een stad op', 2007.…