Alle inzendingen over ratio OR liefde

Ze ziet een man zitten met een duister verleden maar ze ziet hem niet resideren zoals hij er eenzamer bivakkeert er zijn geen sentimenten in zijn ratio of eerzucht geen leedvermaak of wraakzucht er is een stilte in zijn binnenste en hij zit ermee dat ze hem zo ziet brommen alsof zijn duister verleden niet meezit in zijn vertoeven.…

aalmoezen om de schimmen te vergeten of geef je mij een gemeende hand bij het meer, bij de boom op ‘t platteland omdat heuvels steeds meer bergen lijken en alle dromen reeds waarachtig blijken en is nachtvertedering een oase vakantiedorp in de nacht een intellectuele illusie om ratio te wenken.…

ik streepte zwevend weg in straffend raken wist van mythische figuren bouwstenen te maken voor mijn komend rijk gegrondvest op de rede geen dwaze luchtkastelen versierselen en ornamenten maar transparante treden op de ladder naar omhoog zonder losbandigheden aan het einde van de regenboog toch zijn er rafels in de krochten beneden…

Hij heeft een jolig gezicht, Zoals die modieuze menen Heeft een zeer gedegen auto En heeft het voor het zeggen Zijn gezin is heel erg blij Papa is toch zo’n goeie Hij geeft geld en macht Doordat hij zo hard werkt Totdat vader doodging En zoonlief bedroefd was Omdat wat zoonlief sierde Rond hem louche heen lag Wat de gezonde geest…

In het verleden van jouw menselijkheid bij een gecalculeerde rationaliteit op een eiland, tijdens een feestje hielp je mij bij de verwerkelijking van een waarheid, die ons samenbracht en stevig vasthield in de nacht die zich manifesteerde om ons heen met een geroezemoes van stemmen in herhaling van dromerigheid als een oneindige dialoog uit…

We voelen steeds minder en minder we rationaliseren meer en meer we glimlachen steeds minder we bezeren ons keer op keer Maar door middagje muziekgevoel van het Goddelijk koor 'Amphion' laten we even de boel de boel want emotie draait de ratio om Door de klanken van piano en koor gaat ons gevoel weer weken voor!…

Tastende handen om me heen grijpt naar de randen van hetgeen Van het wat waarom en dan te lopen pad een levensplan Waarom ik ben en mijn bestaan het weten ken en waar vandaan Bespeelde gedachten met de ratio die me brachten als een adagio Begin en eind grijp ik vast en zo omlijnt het denken past In blindheid ontstaat de…

zo schamper kan men zijn licht van bestaan in twee ijle lijnen zoals spiegel met zwaan maar het verstand kan trekken zoals lood aan een vislijn zwaar buit halend van de bodem bezwaard bloot te staan spiegel met zwaan en brood de maan en nog meer lasten drukkend tot zelfs ademnood het ijle breekt in het kluwen van dwingende lijnen…

Irrationele ridiculiteit Tautologie danwel een pleonasme Is pleonasme een tautologie? Wat is verdacht - alwat ik hoor en zie Van dit of dat, van deze hier of die? Is alwat ik bedacht voor jou 'fantasme' Niets meer dan maya, irrealiteit? Wat als er nergens nomina bestonden Voor mensen, feiten en fictieve dingen Wat als wij…

Tussen huisstof en memorie las zij zichzelf terug in tijd Een handgeschreven jeugd in puberaal moeras waar ratio verdwaalde en kalverliefde toekomst las Memento mori voor haar dromen die ooit staarden naar de sterren maar nooit verder dan de zolder zijn gekomen…

abstracte dingen en denken komt vermoedelijk voort uit de woekering van mijn geestesziekte zij die geen houvast meer hebben aan de dogma’s van religie of het paternalisme van de linkse papegaaienkerk maken zich los door authenticiteit van de massa en bevinden zich in woekeringen van de vrije geest die zich zonder erkenning door de ratio…

Rood is de horizon door gefluister van wind gevangen in jouw ziel in jouw taal bloeien chrysanten bruin in een kroeg omgeving stelt zich voor aan vriend, droom en ratio beweging neemt iets terug van denken, voelen, tasten een droomseconde hier vandaan ligt een oeverloze droom te genieten in het zoeklicht.…

Je schildert jezelf in natte tranen uit de fles wegen boren zich een leegte achter kale horizonnen waar lust met liefde copuleert gezichten van alle kanten bekeken vervagen helder in abstractie stillevens in kleur verflauwen een wereld zonder ratio verleent zich een gevoel de rivier fluistert verhalen over jouw naam en jouw hart…

Je schildert jezelf in een leegte achter kale horizonnen waar lust met liefde copuleert van alle kanten bekeken helder in abstractie stillevens verflauwen een wereld zonder ratio verleent zich gevoelens rivieren fluisteren verhalen over jouw naam, jouw hart onmacht versus kunde in nieuwe natte lagen zware contouren boomranden…

Groots in dadendrang Maakt iedereen elkaar bang Gevoel schreeuwt om vergelden Ratio hoort men nog zelden Verloren, tegenwoordigheid van geest Onvoltooide haat is wat men leest Open groots het hart Aanvaard verdrietig 's werelds smart Besef dat alleen door vergeven Tegenstellingen zullen sneven…

Muziek neemt je mee op reis naar wat was lang geleden langs emotie en ratio, geloof en hoop; muziek geeft je ook de kracht tot het realiseren van jouw dromen waarvan je nooit dacht, dat het nog werkelijk zou uitkomen. Muziek kan jou laten vliegen; ze zal zelden liegen... Ze heeft mij lief, zoals ik jou liefhad.…

ze kan niet kiezen tussen wit of rood en eigenlijk maakt het ook niets uit haar avond eindigt toch gifgroen de jaloezieën staan op stekeblind een stand die vastgeroest elke ratio met duisternis omzoomt met het mes op haar lippen snijdt ze zichzelf in de vingers door inktzwarte uitspraken pas in het nuchtere ochtendlicht bekent ze kleur…

ik fluisterde het is nooit of nu toen wij onder de paraplu in het gutsend regenwater huiswaarts liepen je keek me aan zag je ogen voorzichtig heen en weer bewegen gevoel nam ratio eens goed de maat in doorslag geven je lachte ja suste mijn gefluister met een kus die het hele universum sloot toen ik dieper in je mooie ogen dook…

Lange tijd hield jij een spiegel voor mijn ratio, die zich beperkte tot mijn binnenste, ik fleurde op verwijderde mezelf uit jouw boek mijn verleden, en jouw bladzijde totdat de leesvijver bevroren was en nu je dood bent werpt een schaduw zich over de alfabetische rivier die meandert over alle bladzijden van het onzichtbare levensboek…

, egocentrisch, Katholiek ze moest haar verhaal kwijt ononderbroken, er was nooit tijd die kleine dingen waren belangrijk voor muren die mijn oren waren en ik heb haar nooit meer gebeld vanuit mijn isolement hadden buren geen ogen er was geen verklaring een ziekte, wanen van een droom geestelijk gestoord een woeste storm in mijn ratio…

Een sereen winterlandschap schilderde je vanaf je hand in verte van een lange winter en het drong niet tot je door dat iemand je op afstand lief had maar door de dood was heengegaan in het koude landschap van de ratio bevroren jouw intieme gedachten hield de radiostilte het zwijgen aan totdat alles verdween in absentie en wat de dood…

Een sereen winterlandschap schilderde je vanaf je hand in verte van een lange winter en het drong niet tot je door dat iemand je op afstand lief had maar door de dood was heengegaan in het koude landschap van de ratio bevroren jouw intieme gedachten hield de radiostilte het zwijgen aan totdat alles verdween in absentie en wat de dood…

ze kan niet kiezen tussen wit of rood en eigenlijk maakt het ook niets uit haar avond eindigt toch gifgroen de jaloezieën staan op stekeblind een stand die vrijwillig elke ratio al duisterend in de kiem smoort met het mes op haar lippen snijdt ze zichzelf in de vingers met inktzwarte uitspraken pas in het nuchtere ochtendlicht bekent…

Anders dan jij hecht ik geen waarde aan verzonnen vlinders waarmee de ratio wordt weggeveegd. Ik wil niet vastgeprikt in een glazen huis. Geef mij maar aarde, dan maak ik vingers vuil zoals het weerbarstig joch dat maar wat aanmoddert en het gewicht van regenwormen in z’n handen weegt.…

Plotseling zag ik een zinnig woord tussen al jouw dubbelzinnigheden was er opeens die essentie van geest in ons en samenzijn een brief schreef je met de hand van een man een postzegel plakte je met de maan van een vrouw en in jouw verborgen intellect ontdekte ik een ratio, de grenzen voorbij alsof onze held nog leefde de kogel overleefd…

Nu jij jouw ratio toetst aan de werkelijkheid is waarheid uit vergeten boeken overbodig je straalt zoals de zon straalt op een lentedag met de mystiek die de natuur doet groeien het is jouw beleving die mij doet verlangen naar alles wat het leven brengt aan realiteit het gruwelijke grauwe en het prille groen tot droom verheven door jouw gulle…

schaduw in het park voelt als een oase even voel ik dat je naar me kijkt je weet tegen wie je praat want vroeg of laat komt afscheid nemen het waarom waardoor we uit elkaar fladderen is zoals de stille geheimen van zwaluwen in de zomer het gesprek verwaait met de wind woorden dansen in spelonken steeds meer mensenvlees in de ratio…

Vriendelijk en beleefd Charmant en onpartijdig Nimmer zag men hem nijdig Dus met niemand echt verkleefd Bij frictie immer afzijdig Elk advies wat hij begeeft De inhoud volkomen smijdig Met valse ratio doorzeefd Een stoomboot in de mist Het midden van het debat Maar een standpunt dat hij mist Vlees geworden tegenstrijd Hij die geen…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Ik ben de ratio verloren! Mijn hoofd slaat op hol! Ik ben mezelf niet meer en kan niet anders dan aan je denken en naar je kijken. Ik wil niets anders dan over ons dromen. Je bent zo lief Zo ongelofelijk lief God, wat ben je lief! Lief, ik weet het zeker! Jij bent het. Jij bent de ware. Jij en ik, wij horen bij elkaar.…