Alle inzendingen over regen bellen en spat

zo vormloos vluchten de grijze vegen met de nevel regen de graven zuchten dempen droeve woorden die fluisteren rond witte bloemen grond langs stenen boorden het water spat rozetten de chrysanten bloeien de cijferjaren zetten stiltes aan het bloeden die blijven kwetsen al hebben arduinen geen doornen die de aanraking verhoeden…

ik hoorde de lucht leeglopen met een sissend geluid de regen kwam van boven en ik stak mijn handen uit water spatte alle kanten op en vormde snel een tweede huid die mij omsloot intiem deel maakte van de losgebarsten bui ik voelde mij niet nat als eeuwige bijkomstigheid maar zag kringen uitnodigingen zingen door druppels…

ik regen maar de druppels in mijn hoofd spatten niet op ze vallen amper maar vloeien samen in meanderen volgen het hersenprofiel in hun kronkelende systematiek vaag kleurt het visuele centrum de regenboog die buien begeleidt naast de gangbare emoties zoals haat en nijd die mij soms overkomen ik voel wel nattigheid…

Uitbundige hop duizend bellen in teer groen wiegelen klankloos…

Het wordt verboden op de fiets te bellen, Dat is nog slechter dan een slechte witz. Een bel is toch verplicht op elke fiets, Wat hierna komt is welhaast te voorspellen. Die wettenmakers zijn soms niet te temmen, Straks mag ik met mijn rem ook niet meer remmen.…

Ieder gedicht heeft iets van een veertje dat naar het licht zweeft hij is zo frêle dat hij niets van een schaduw heeft zijn woorden gaan door de ijle lucht naar de atmosfeer een kind dat bellen blaast begrijpt dit het beste of misschien onze lieve heer hij benadert immers het onsterfelijke van het woord ik heb alleen lang niet meer van hem…

Zingt met duivelsverzen tot een ongenoemde goddelijke schoonheid die hij, vanwege tijdsverschil, niet bellen mag. Regen maakt de paden nat. De tuinman zat.…

Stel dat je korting kreeg op regen, dat je zegels kreeg op sneeuw dat je airmails kreeg op wind, dat je een staatslot kreeg op storm? Maar als het droog is, zijn we de nattigheid vergeten! Dus zijn zegels nutteloos! Sparen eveneens.…

zeep in de ogen ergens is het recht vooruit hier en daar wat bellen meepikken soms gaat het gaan stromen bubbels van hier naar ginder alsof je in het voortouw staat dan toch nog met loog in de handen tastbaar slipt het door de vingers en wat het dan is, het trekt als het takken met bomen…

bleek en stil het zwarte steile haar iets voor haar ogen zit daar een moeder zonder kind wat in elkaar gedoken haar trein dendert maar door met onverlichte ramen zonder namen schokken vier coupés voorbij terwijl de regen spat geen uitspraak over schuld kan haar nog deren want in haar hoofd rijdt weer de trein de seinen staan…

Nee, het is de regen wonder van water, zacht en glad glippend, niet te pakken maar spat hard op een blad geheimzinnig tussen takken slechts kort een vuurwerk van beweging, een zegening van druppels, alsof niets gedaan, alsof niets aan, maar ik ben steeds te laat met mijn fotoapparaat.…

Het weer in Parijs, voelt aan dat de zon nu met schijnen volop zou misstaan!…

Mensen onthouden al het moois dat ze denken: in Pakhuis Weemoed.…

De briefkaart vergeelt al zo lang Geen contact Ik heb geen adres om er iets aan te doen Bovendien, in gedachten gezegd slibben mijn woorden dicht met voorzichtigheid Wij delen alleen de wind die ons bedekt met zand uit Zuid pollen uit Oost, regen uit West en uit Noord komt de kou Dan trek ik een trui over mijn hart, strijk met…

Mager, handen ruwe huid een schorre groet met gaten tussen mijn zandknarsende tanden: iemand om van te schrikken Ik ben overal want nergens mag ik zijn, geef me schoenen: zolang ik loop leef ik Noem me Job, ik geloof niet dat God me zal redden uit de onderwereld waar het 's winters warm is tot midden in de nacht de deuren sluiten…

Jij, omdat jij er bent je mij dus kent help me Zie je, heel de dag ben ik van slag van alles klopt er niet Ik heb geen fut, geen zin ik heb haren op mijn kin en vlekken op mijn bloes Er is geroezemoes het maakt me zo moe ik ben er slecht aan toe Ik droom fragmenten ik heb geen overzicht help me…

Eenzaamheid, dat gemis had ik niet goed begrepen: het is geen gevoel maar een neiging die ik misschien heb ondanks mijn goede leven Het is zo ongrijpbaar hoe belangrijk ik ben voor de lieve mensen die belangrijk zijn voor mij maar hun eigen leven levend afwezig zijn voor mij in de avond, de nacht en wanneer de dag begint en ik…

Eenzame mensen lopen tussen de mensen -- stil te verlangen.…

Wat werd er geroepen, alsook geklaagd de afgelopen dagen, of waren het weken, een ieder die je hoorde had het over: de regen die smakeloos naar beneden viel! Wat werd er gemopperd en ook wel gevloekt als er opnieuw een bui omlaag kwam de zoveelste al deze keer, jemig: wanneer stopt het eens een keer?…

Toch heeft de regen mij wakker gemaakt, Zacht spettend op de plavuizen In onzen tuin. - Hoor toch, hoor! Men schiet! Het ronken van motoren! 't Eskader breekt de wolken door, Er spatten vonken in het ochtendgloren! Daar voor ons raam ontbrandt de strijd. Lief, laat ons vluchten, het is nu tijd - Mijn God! Dit teeken! Waarom dat!…

Zo'n zondag waarop de zon zich niet laat zien, dat het 's morgens zo lang donker blijft dat je beter de ochtend in bed vertoefd? Zo'n zondag, waarop je niks doet, waarop alles mag? Ken je zo'n zondag? Ik nu wel, en ik zit me heerlijk in mijn zondagse vel! Om jaloers op te worden, dus maandag; kom maar op, ik kan je hebben…

Fel vliegt de gans op, volgt en slaat de aalscholver, die steeds onderduikt.…

Elke doodsschreeuw wordt er opgenomen en stijgt omhoog terwijl de kelen zinken, zich voegend tot een net van wolken waaruit de regen spat over de stervelingen. Maar nergens kun je dieper staren dan in de spieren van de golven en je een tijger van een kerel wanen of met verdronkenen verkeren die zingend op de bodem wonen.…

Hoe schuimend spat dit zoute nat alsof de zee in iedere druppel wordt herboren, en duizendmaal een nieuw verhaal aan elk die luistert wil doen horen.…

Bloed spat op als ik ronddans op de plaats van misdaad en jouw lijk omlijst met een vrolijk overwinningsritueel Lach, zinder met mij, ik heb je in het stof laten bijten, geniet van de smaak van ijzer die mij naar de lippen stijgt om jou Bloed spat op en schildert mijn gelijk op de uren in het heden vol verlangen naar een muur van eeuwigheid…

De grijze wolken zien er onheilspellend uit. Dan een regenbui.…

Op haar fijnst spat zij uiteen de zeepbel…

Ring, ring, he waar ben je? Oh wat leuk wat doe je daar? Nee je meent het hij knipt een stuk van je haar? En daarna wat doe je dan? Ik kom nog even langs als ik kan Ring, ring, hé wat doe je? In de trein op weg naar huis voel ik me niet echt thuis het gering en getetter het luide praten en geschetter "Nee, ik ben nu bij amsterdam" "Ja…

Daar staat hij dan, hartje centrum, Tussen het winkelende publiek - Dat vooral op koopjes jaagt - Bellen te blazen, als voetballen zo groot; Ouders lopen door, hebben er geen boodschap aan, Maar kinderen komen huppelend van vreugde En schaterend van plezier aangelopen, proberen hun Grootste geluk, zo'n zilverkleurige ballon, In hun…

En zo zijn spelletjes nu wel uit den boze, heb ik ondervonden, behalve eentje dan: door kleinzoon uitgevonden: Ik kreeg een potje in mijn handen geduwd met de woorden: Blazen Oma en omdat ze het allemaal hoorden, Zat ik op zondagmiddag in de tuin, net als toen, bellen te blazen, zie je wel, dat ik toch nog een spel van "toen" kon doen?…