Alle inzendingen over reikhalzende

Als arme rijke keek ik reikhalzend naar de rijkeren onder ons, tot ik besefte dat rijkdom niet reikhalzend bekeken hoeft te worden, want pure rijkdom zit in mijzelf.…

zij kust de tranen op zijn wangen hij streelt teder haar gezicht knuffelen zij innig vol verlangen in het vroege avondlicht zeven lange jaren moest het duren voordat zij elkander zouden zien telden steevast alle uren veelal dagdromend bovendien hoe de zon volop schijnen zou zij door 't gras zouden springen kleurde de dageraad korenblauw…

rondom zon, maan en sterren blik dwaalt gevoel achterna het reiken buiten langs binnendoor achterom… terugkijken draagt de jas van warm herinneren een hart klopt tweemaal in dezelfde slag en ooit- ooit op een dag zijn jij en ik…

steevast kijkt zij in de richting van waar hij gevlogen is hopend op een teken werpt de tand des tijds vruchten in haar schoot nog altijd kijkt zij in dezelfde richting…

de mooie lichtstralen als plooien gestreken bijzondere kleuren op een fluisterstil veld o, wat kan ik verlangen naar het lentefeest de knoppen aan de nu nog schrale takken naar het Kiewiet-Kiewiet luid en duidelijk het uitgestrooide zaad in de vorens van de akker - ik zou de warmte willen meenemen onder mijn jas de kou laten…

Als een zonnebloem reikhalzend naar de hemel zoekend naar het licht…

Verlegen blaadjes Reikhalzend naar licht en zon Bestaan in schaduw…

[Haiku] in modder gegrond reikhalzend naar het zonlicht twee lotusbloemen…

Reikhalzend wordt ze gretig groter - de huppeldepup – aan mijn hand ; nog even. Zingend zoekt ze met veel noten zin - een streep gedachten – in haar hoofd ; al even.…

Ik kijk reikhalzend uit naar de finale Al zegt de voetbalsport mij ook geen bal, Maar ik ben heel benieuwd in dit geval Wie straks de overwinning zal behalen En wie het af moet leggen van de twee: Of de supporters ofwel de ME.…

wanneer je denkt het geluk binnen handbereik te hebben blijkt 't verder weg dan ooit zo zal het altijd gaan je kijkt reikhalzend naar iets uit en voordat je het beseft rest de herinnering…

Vandaag is het weer Complimentendag Reikhalzend heb ik er naar uitgekeken Of u mij ook waarderend toe zou spreken 'N schouderklop, 'n vriendelijke lach.. ..Ik ga er maar van uit dat groot en klein Weer net zo wild als ik over mij zijn.…

je staat nu even wat te lezen maar weet je wat zo leuk zou wezen zet jouw gedachten eens op papier en hang het dan een keertje hier als ik zelf even niet kan schrijven zal er toch altijd wat te lezen blijven dus maak een ander deelgenoot van je gedichtjes klein of groot ik kijk reikhalzend uit naar het moment dat ik…

Ver van de vernieuwende ooievaar zweven reikhalzende zwanen in een lente-oord vol zadendragers. Zoals zeebeesten zich nestelen aan het strand vinden hoogpotigen hun plek in weidsheid van land. Lichtzinnig scheppen wij ruimte bedden ons in onder een hemel en planten nieuwe troostzaden.…

Ver van de vernieuwende ooievaar zweven reikhalzende zwanen in een lente-oord vol zadendragers. Zoals zeebeesten zich nestelen aan het strand vinden hoogpotigen hun plek in weidsheid van land. Lichtzinnig scheppen wij ruimte bedden ons in onder een hemel en planten nieuwe troostzaden.…

een ondeugende herfstachtige wind doet rokken bollen zomer nog de schalkse wandelaar in de Haagse schilderswijk kijkt reikhalzend naar half ontblote dijen snelt zich naar huis om daar met zijn dame te gaan vrijen…

toen ik verwachtte dat het avontuur van mijn leven op elk moment kon beginnen keek ik reikhalzend naar dat ogenblik die dag die nacht zoveel later weet ik dat het avontuur niet meer op me wacht zie ik dit ogenblik deze dag deze nacht niet over het hoofd…

de lezer die hier paginalang reikhalzend naar heeft uitgekeken blijft warempel ietwat verbluft hangen aan de regel die voor even de dienst uitmaakt…

Reikhalzend naar een nieuwe dag, een zonnestraal om te verwarmen, gekwetter en een lieve lach. Ik leef…

Goede morgen klinkt het zonnig het fluisteren van de wind doet bladeren ritselen getjilp klinkt van uit de boomkruintjes kleine open gespreide vogelbekjes roepen hongerig ouders vliegen af en aan wurmpjes in hun snavel ze voeden hun kroost het lijkt nooit genoeg onder de boom zit poes Minoes ze kijkt wat scheel maar reikhalzend naar…

Reikhalzend als een toren, spits ik mijn oren en vang gefluister, als ik luister. Duizenden stemmen, een geheel. Een symfonie van gekrakeel. Dit is ons collectief geweten, opdat we niet zullen vergeten, wat was en wat er komen gaat, ik sta paraat.…

Reikhalzend kijk ik naar wat komen gaat vragend, vol verlangen, dromend ben ik nu al stil je schoonheid weer bewonderen doet me zweven Zal ik straks sterven, badend in het zweet of zal ik morgen verder leven Als ik het verschil dan nog maar weet.…

de winter schreef geschiedenis het voorjaar waar wij reikhalzend naar uitzien laat vooralsnog wat op zich wachten ik noem dit tussentijd een soort gevechtspauze waarin wij op zoek zijn naar warmte dus kruipen voor even behaaglijk tegen elkaar aan…

de verlossing voelt nader nu zij de wind niet meer tegen de haren instrijkt niet dat ze dat ooit gedaan had maar toch zachtjes priemt de dagvorstin door het wolkendek om vergeten verhalen te openbaren die van liefde en troost waar al even reikhalzend naar werd uitgekeken eindelijk komt zij thuis…

zoals zij telkens iets meer uit haar lange donkere nacht tevoorschijn klimt haar monsters verslaat een voor een zoals zij zich opnieuw in verse groene bladeren kleedt die zij ontkrult een voor een zoals zij aarzelend maar reikhalzend tot bloei komt weer bloem wordt en vogel.......…

Slechts de scherpe blik verraadt Reikhalzend leven, Een wak in de wereld, Niet harder dan een blauwe plek.…

je liet met je sollen kreunen deed je, tollen reikhalzend naar nieuwe vlagen waai dronken, pronken met je volle wieken maar,...jonge wind wichten worden ook oud, alleen de wind heeft het eeuwige leven.…

toch keek ook ik reikhalzend uit maar rekende op niets…

De eenden zijn met lucht alleen, zij reikhalzen naar water, zij eten van de lage kant en samen duchten zij de wind. Uit waar ze dreven weggejaagd spant vluchten hun verwachting strak op zoek naar nieuwer water dat zich aan ze koestert, poten bindt. ---------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1997.…

de kinderdromen achter glas waar ik als kind mij blind op staarde in winkels vol bijeen gepakt het gaf eigenlijk geen pas en met een soort van zelfkastijding gaf ik weerstand aan verleiding toch keek ook ik reikhalzend uit maar rekende op niets…