Alle inzendingen over reikhalzende

geef hun weer namen geef hun 'n gezicht na een zee van tranen in 't vroege schemerlicht breng ze daar waar men reikhalzend op wacht geef hun weer namen geef hun 'n gezicht breng de gezinnen weer samen voor 't rode avondlicht…

Reikhalzend wiegend trekken slanke benen meer publiek. Jaloerse blikken vallen op de buurvrouw met de gladde huid. De muziek stopt. Ze rukt een tak van haar dieet. De microfoon schalt: Hiernaast worden de zeeleeuwen gevoed.…

Op de treden van de schaduw stap ik reikhalzend voort. Boven mij worden in het avondvuur plannen voor de ochtend gesmeed. Op sterrende ramen staan pinksterend de antwoorden van vallende vragen. Ondanks de kortwiekende maansikkel bereiken die meteoren toch mijn oren. Stil weergalmen luid in mij de vreugdeklokken.…

we raken verder verder weg van de wereld een krimpende stok meet de dagen in stoffig zonlicht met dunne armen zwaait de oude tijd als ongeziene drenkeling traag keren gehavende hoofden zich naar de geopende ramen jonge avonden wachten met reikhalzend ongeduld op de nieuwe nachten…

Schaduwen zijn wij langer wordende schaduwen met elk uur blijven wij wachten op woorden die niet meer komen wij zijn een avond die schemerig nadert tot een nacht van eindeloze duur die onze wegen scheidt al kijken wij reikhalzend uit naar verten naar ergens waar wij weer passen in de tijd.…

een ieder moet zijn stervensreis voltooien zwaarmoedig reikhalzend of angstig voor die aankomende dood Jezus troost ons allen straks veilig in zijn hemelse armen en heilige Schoot MAAR de ene mens gelooft in een schitterende nieuwe wereld de ander in niemendal echt Jezus leeft DAAR hier op aarde geboren in Bethlehem…

De aanloop niet langer houdbaar alleen het uitgestelde moment bedwong het verlichten nog van de verwachtingen, onschuldig, vrolijk en minzaam, verdragen meer dan onstilbare honger naar het wollige witte melk, koppen steken reikhalzend bijeen het verlangen naar het schrale zoet van de vroege lente.…

Le Printemps est la natuurlijk zijn er prachtige jaargetijden doch geen één kan tippen aan het voorjaar het jonge leven de primeur van al het nieuwe groen waar we reikhalzend naar uit keken geluk associeer ik met het zó prille maar ook met de allereerste kriebels of liever nog dat plukje voorjaar als rendez vous ergens achterin maart…

ik wil geen duimbreed meer wijken zwerf nu door mezelf heb me uitgeschreven uit deze wereld op reis naar het nieuwe ergens ik had nog een tegoedbon voor huisvuilzakken die had ik ook wel nodig opgeruimd staat netjes ik hijs mij op aan de touwen van het nieuwe vertrouwen reikhalzend in de verte gloort het mooie…

Ik slinger het anker naar jouw onderlip Een wijnrood, roerloos baken En klom naar dat bruisbad van vlokken Genesteld tegen tandvlees Je kon me wegslikken als een kruimel Gisteren nog klom ik reikhalzend in de mast Jouw lendendoek Door stormvingers losgeknoopt Waait tegen mijn gezicht.…

Een hoekje gereserveerd, reikhalzend en hongerig.…

Berijmd schrijven we verzen in melkletters en wijzen reikhalzend. Laat het nog eens winter zijn met barsten van verlangen. Languit rillen en knoppen dragen waaruit wilde bomen groeien. We scheuren loten van het jaar en planten in verse grond. Straks lopen we uit.…

't Is hier, dat hij de dag, die duizend andren vrezen, De grote dag des oogsts, reikhalzend verbeidt; Dan zal zijn smarte zaligheid, En elke druppel gal een druppel honing wezen.…

Vanaf dan zoek ik mijn heil in opgetogen eenzaamheid: al raak ik mezelf misschien wel kwijt zie ik toch reikhalzend uit naar nieuwe dagen. Ik denk wel niet dat ik het redden ga, maar mij zul je niet meer horen klagen.…

Wie kan haar nog tegenhouden nu ze de krokussen kleurt met licht en doet reikhalzen naar groen? Wie kan haar nog tegenhouden nu ze mensen doet groeten en blij gezind doet stappen? Wie kan haar nog tegenhouden nu ze nestjes wil bouwen en blaadjes en bloesems roept?…

Zwervend door jou, nachtenlang proef ik avontuur dat meeging als belevenis een opgetild zijn in volkomenheid iedere nacht kijk ik er reikhalzend naar uit de tijd, die meereist telt de uren, de dagen en de jaren samensmelten is een wonder een stap teveel en het werd gemist waarom zal de maan nooit de zon kussen?…

ik schilder en strijk strepen met een gezicht in mijn gedachten laat ik mij volledig meeslepen reikhalzend verlangen, eerder... smachten. ik schilder en droom strepen het gezicht krijgt stilaan een gelaat maar ik kan enkel in mijn dromen dwepen als ik lachen wil, terwijl ik even... met je praat!…

en in het vroege voorjaar 't reikhalzend uitzien naar het allergroenste groen samen de voorjaarszon voelen op de nog zo blanke huid... zo zou het eigenlijk moeten blijven het gemis voorgoed daargelaten dat alles blijft zoals het is zodat alleen het groot verlangen kan worden uitgewist…

Als amulet om nekwervels raspend schuurde ik de luwte stram - in een door storm afgetopte kadans, reikhalzend, smachtend. Hier en nu, in vers geweven, smijt ik mijn laatste greintje tederheid op de bühne, omgeven door sneeuw en hagelstenen - En u... U verstopt uw stiften achter zonnebrillen, en pulkt mijn hulzen tot purschuimgedichten.…

de liefde gaat teloor in dit vergeten huis duikt weg, verschuilt zich achter dichtgevallen deuren want niemand waagt zich langs de stille wachter bij de poort zelfs niet meer in mijn tuin tussen de rijkbloeiende rozen waar avondkoelte lokt met wijn, muziek reikhalzend als een goede vriend met weinig woorden hoe zal ik dan nog kunnen…

Het is niet jouw fluweel jouw verlangende orgaan je reikhalzende nachtkus je zelfgemaakte portret wat je continu blootgeeft Ik heb geen heimwee naar jouw dynamiek jouw extroverte attitude je onverstaanbare gedrag dat aan je karakter kleeft.…

vroeg de meeuw aan een voorbijvliegende zwaan een vis, een rups, een handjevol vlierbessen vervolgde de meeuw zijn verwaaiende vraag en de zwaan zweeg en keek reikhalzend uit naar het meer dat aan de oevers van de stad lag.…

Een sterrenrestaurant in Leidsenhage Exquise als in Herman Kochs Diner Bood voor de goedgevulde portemonnee Een zalm, speciaal voor reikhalzende magen Te elfder ure arriveert een gans In zwart gehulde tafelheer bij mij Met bord waarop, verscholen achter prei Een mootje zalm, daar leek het op althans Enfin, protesten mochten niet meer…

De bliksem ontwijkend, reikhalzend kijkend, Naar dat geweld van de zee. De golven slaan genadeloos neer. Hun stemmen gedragen door de wind, die zijn bestemming niet vind. Verbroken is het radiocontakt, de mast gebroken en geknakt. Geweld op zee,een scheepje in nood, zij vechten voor hun dagelijks brood.…

De laatste klanken tussen ons verklonken planten zich voort over de velden, reikhalzend naar de grens van hun mededeelbaarheid totdat de laatste echo’s zijn verdronken voorbij de drempel der oneindigheid.…

jij voelde hoe bloemen struiken en bomen hun dromen kleur gaven geaard en reikhalzend naar de hemel met energie en licht je glimlachte naar de prilheid van knoppen en blaadjes ontlaadde hun spanning door ze in warmte te laten ontluiken had oog voor het struikje tussen tegel en muur dat bij iedere bui leek te verzuipen maar al…

Stevig geworteld, reikhalzend strek je je onwankelbaar uit. Je groeit en bloeit, takken zwaar bevrucht. Een last even en dan loslaten. Je krimpt ineen de wind waait verhalen door je bladeren. Je schudt ze van je af ? Of laat ze met de regen zachtjes gaan ?…

Jij kijkt reikhalzend naar me uit begroet me steeds al voor de deur wijd open gaat. Je volgt me altijd op de voet likt zelfs mijn hielen ongevraagd waarbij je alles maar verdraagt wanneer ik maar bij jou wil wezen. Je ligt te ronken op mijn schoot vertrouwend dat ik helpen zal.…

Want hij weet dat hij, straks met April, weer vrolijk wordt als de lente zal komen, dat hij reikhalzend uitkijkt naar de zomer. En hij tranen huilt... tranen van geluk.…

De verte in bergen, is niet te zien Mijn reikhalzen leidt tot niets Te weten waar 't noorden is Dat is de kunst Ik draag mijn woorden op te gaan Over die verten Naar het noorden Naar jou waarvan ik intens hou…