Alle inzendingen over reikhalzende

doornroosje - ontwaak wrijf de slaap uit je dorstige ogen sper ze wijd- wijd open en zuig naar leven met volle teugen er is geen prins die je zacht wakker kust je hoeft geen honderd jaar te slapen als je de moed hebt kun je nu ontwaken leg hem maar af die dichte doornen droom verjaag de moeheid uit je bange handen geef je over strek ze uit reikhalzend…

dichter bij de bron nog maar net half gevuld de strekking van de stroom heeft een volledig verwarrende weg open gelaten medaillons nog niet half verslagen hebben het leven op zich statig verder gedragen met tussenpozen geprobeerd glans niet te verliezen de natuurlijke loop der dingen te achterhalen haar gezicht terug trachten te geven reikhalzend…

uit de stand van de zon het moment kromt uit willekeur en zo is mijn vel versneden tot daar is het leven twee meeuwen vinken de horizon af het velijn van het zijn zout' 't water tot een zilte lijn de golven klauwen aan de dijken het zand geeft zich over bergen naamloos zonder getal alles verstrijkt zover je kan kijken de lijken reikhalzen…

Wat kan krinkelen en zeuren wat kan je opbeuren breekt bij jou herhalend als weet dag en nacht binnen nu 't reikhalzende minnen nooit meer zo zal herbeginnen. ©…

Het gekke is, vandaag mis ik je niet meer, maar kijk ik reikhalzend uit naar jou terugkeer. Zo verlangend naar het moment dat ik jou weer kan zien, na zoveel dagen van soms verschrikkelijk afzien. De pijn ebt nu gelukkig heel snel weg, en weet ik, begin jij vandaag nog aan de terugweg.…

bij vertrek van de winter staan de dichter en de lente te trappelen van ongeduld mensen moe van koude en duisternis kijken reikhalzend uit naar het licht en groei van 't jonge leven terwijl ik buiten lammetjes zie dartelen blijft het gemis aan tedere woorden pijnlijk doorhameren in mijn hoofd woorden krom als spijkers slaan een bres in het…

as tot glinsteren dwingt en na de stilte en de storm breekt het door de wolken, soms als een schitterend conclaaf van open en gesloten lettergrepen statig schrijdend rij na rij een winterbos van steels gesprokkelde taligheid om het gemis een naam te geven altijd al heb ik mij willen koesteren in de schaduw van dit woord dat zo reikhalzend…

Lieve Vriend, je verloor helaas de ongelijke strijd Ondertussen ziet een blinde kennis van weleer reikhalzend uit naar onze volgende ontmoeting: hij moet en zal mijn stem weer horen En, lieve Vriendin uit Nieuwegein, we waren pas nog wel bij je, maar moet ik echt tot oktober wachten?…

beelden in de vormende aarde tussen buigende takken wentelt zilver sterrenlicht in fonkelende ogen Melodieuze echo’s wervelen in nachtelijk leven als een rivier en tijd stroomt rustig kabbelend voorbij Overspoeld door gevangen genot licht als een veertje door het tijdloze gegeven moment uitkijkend, verlangend Ontwaakt de dag en reikhalzend…

Van op de grond der zee reikhalzend stijgen en snakken naar de lucht, het licht, het leven, en aan der wanhoop ijskorst blijven kleven: daar aâmloos tussen leven, sterven hijgen .... 'k Ben droef te moede als een, de borst vol tranen, met 't naar gevoel van nimmermeer te wenen .... April 1888…

Het blijft even behelpen nu hij nog herstellen moet Want met zijn vers als inspiratie vorderde het goed Reikhalzend kijk ik uit naar zijn terugkomst en zijn schrijven Hij zal nog wel een maand of zo niet hier kunnen verblijven Maar zelfs als het een jaar nog duurt, zal hij hier welkom zijn De slingers liggen klaar alvast voor lang' of kort…

De witte zwanen zwerven om haar heen, die reikhalzend de vleugels strekken, zweeft zij mee omhoog naar niet ontdekte streken, er is iets - in haar aureool wat haar naar de aarde trekt, Wat later staat ze onbewogen, vol verwachting aan haar venster op de lippen fluister ze een naam, er welt een ster in haar blauwe ogen, een Messias…

zonnestralen gezwind je wangen warmen, ze zo blinken van lichtweer, twinkelend de vallende sterren aan je voeten, in hun nabijheid ver, zinken ze, zoals ze in je slaap woekerden, bedreven, geladen toonloos en aanbiddelijk in hun ligging, wilvol dauwfris, en verstrengelen zich met je hunkeren; je staart; voelt, dooft de suizende pluimen: tuurt reikhalzend…

Eiken roesten met bleke kroon, geteisterd in storm - doorweekte regennachten, reikhalzend over zwart satijnen grachten, waarin zomers licht onverbiddelijk voor het najaar zwicht, wacht - rood en geel - geslagen bladgoed op de laatste dolkstoot van de wind, onwetend hoe die op te vangen om naderend onheil te verzachten, de maan in…

als jij Tanja Afra Maria anders zou heten dan zouden we nog altijd aan je denken we zouden niet zwijgen misschien zocht je eerst als een hinde je schichtige weg maar dan fiere Tanja veroverde je de wereld dat zou jij doen thuis Tanja de steeds veilige thuishaven waar je ouders blijven wachten reikhalzend naar je uitkijken en…

Iedereen kent vandaag wel iemand die straks in de stalen vogel zal stappen reikhalzend uitkijkend naar het verboden land. Want zo zie ik het nu. Overal waar we gaan of staan loert de dood. We hangen vast aan een bengelend touw juist nog niet aan onze nek dichtgesnoerd. Op het nippertje ontsnapt omdat er eentje werd betrapt.…

prikkeldraad waaraan schapewol, de haan die kraait, het knusse koepeltje waarin je terugwil, en wij die jou volgen en je daar kijkt naar de ondergaande zon, naar je inslapen ga ik terug, hoe ik je dan lief vind, zoals een slapend kind je vertedert, hoe je kadootjes in mijn tas gooit, naar jouw gedrevenheid op tafel, je aanwijzingen, je reikhalzendheid…

lichtvoetig treed zij voor het voetlicht danst zichzelf tot gevleugelde zwaan reikhalzend vliegt zij voorbij de werkelijkheid en waan van dit aardse bestaan alle ogen, op haar gericht tot het doek valt en zij eenzaam huiswaarts gaat in een nacht zonder licht thuis toont de spiegel haar vermoeide gezicht de weegschaal kroont haar tot…

gewelf voedde met de leuzen uit haar hoofd merkwaardig zoals wolken botsen en de donder zijn pijn ver-licht, zo kon ze zijn zoals het weer de piano bedient op de toetsen van bladerdeeg een broche op haar vest en krulspelden die de volgende strijd ging voorspellen, langzamerhand werd dit syndroom de stelling van de dag, een thema om reikhalzend…

1 in de arena zwellen de geruchten tot een gifwolk de keizer keert zijn vlakke hand een halve meter boven de schoot een wenk die kwade tongen sust onder hem een ovalen bekken de walm van ranzig zweet zuilen stutten de gevels met een krullend blad bekroond gieren staan vleugel aan vleugel te reikhalzen naar het aas dat nog wemelt…

de stad Waar de adem van de trompet deint Waar snaren veelstemmig trillen (Het warrelig loflied van lover in de wind) Waar volkse helden sporen dragen En een draak spartelt voor de genadesteek Dagen verbruiken me Wazig als een spiegelbeeld in het uitstalraam Hol ik door het tumult, graaiende menigte De anderen die de nood lenigen Enig, reikhalzend…

Later zal ik het herinneren hoe wij lauw en lenig over het vloerkleed rollen Jij met klevende wimpers, reikhalzend naar het zuiden, Een zwaan die landt en de vleugels vouwt, Jij die struikelt en mijn fouten schrapt.…

Witte zwanen, zwarte zwanen, Zij reikhalzen bij het hoogste lied. De diva van de opera zingt over sterren, Die je zo zelden lachen ziet. De oude eik tussen de olmen, Is pas geveld bij de laatste slag. Een wijze uil zal pas slapen, Als de nacht plaats maakt voor de dag. Zwaan kleef aan, Wat heb ik met mijn tijd gedaan.…

Reikhalzend zie je uit naar je zestiende jaar, het moment voor een bromfiets of scooter is daar. Eindelijk wat echte echte snelheid met een mooi meisje achterop, vanzelfsprekend beiden met een blitse helm op de kop. Snel komt weer een nieuwe droom bovendrijven, iets met vier wielen zou je zeker beklijven.…

Reikhalzend gaat in hem het wolfje huilen. Meneer Jeronimo 8…

'T walmende graan reikhalzend uitkeek naar zuivere handen. De steden waren kooien verworden met vlammen her en der naast puin waar de dood blonk en luchtalarm steeds klonk. Ze leken herten waarop men mocht jagen ook in die nadagen door waanbeelden die men in ogen, oren en mond uitdroegen.…

jij niet lang hiervoor zelf de weg al zag gaan naar de overkant van tijd niet even stond je stil bij jouw ziekte of welzijn uit alles wat jij vertelde bleek het mooie leven jou klaar en voltooid bang voor het afscheid het los- en achterlaten vertelde mij de hoop die jouw ogen blikten was jij stellig zeker niet eerder keek jij reikhalzend…

de hora ruiend op het einde ziet van oud naar nieuw op versleten laatste benen reikhalzend het jaar uitzien naar blanco nog de nieuwe tijd met daar aan de overkant sterren stralend ons herinnerend die vele vrienden en vriendinnen de ouders ook en de kinderen die ooit ons de weg plaveiden met dankbaar vol de knapzak voor hen die ons…

Maart nadert Geluiden wekken de driftige geest jagen zuurstof door mijn aders Ritselend lover Reikhalzende hemel Kriebelend zonlicht Voel maart naderen. Ik juich van een bevende begeerte die nog zwellen moet Een lichtbundel spoelt mijn huid een prille belofte kondigt zich aan. Maart nodigt ons uit. Wij worden popelende gasten.…

De jager, vervoerd Reikhalzende, loert. O jagerke, staak wat uw gangen: Ras is er een haaske gevangen! Maar breder ontsluit hij het vonkelend oog, Verzuchtend. Als de uchtend Zo blozende, toog Heel zoetjes, Op voetjes Zo aardig en kleen, Een lieveke heen. O jagerke, spoed wat uw gangen: Ras is er een haaske gevangen!…