Alle inzendingen over rijzende

Wie niet doodvalt op een duppie, inziet dat minimal music wordt overschat, popmuziek behekst wordt door reclame, motorfietsen horror produceren om zich af te zetten tegen wat hoort, beseft: velen vallen voor extreem genot. 'Verdien jij doodgewoon je brood?' Fraaie begrippen om te doorgronden. Voorlopig vertaald: ieder z'n aard! Kijk…

duisternis waait over de witte huizen tezamen verbonden met één hemelzaal spreekt ze tot het volk in ‘t suizen van de wind dalend en rijzend naar de blauw zilveren morgenstond het zonnegoud van de Koningszaal waarvan de zon op en ondergaat…

Oosterse feestnacht, geluksballonnen zoeken de rijzende maan.…

De rijzende Zon Op rijdende horizon Bestrijdt het ozon.…

In de beerput schijnt de zaklamp op de massa's -- Rijzende maden.…

[Haiku] opengevouwen geven de bloemen zich bloot aan een rijzend vuur…

geen uitbarsting van woede berusting bij oude Fuji timide rookpluimen een stille traan van magma de zoon van de keizer moest gaan bij het licht van de rijzende zon naar kolkende krater aan vreemde stroom een strelende voet veroorzaakt eruptie bescheiden glimlach en buiging van rijzende ster…

Babbelende kabbelende zee; krijsende rijzende meeuw geschater geschetter, geklater gekletter, en ik, ik stroom mee……

ik deed de aarde vandaag schreef de maan telde zwarte schaapjes door een traliewoud ik zag een meisje kastanjes wrijven tot het spiegels waren waarin ze danste met een parasolzwam droomde over heksen zure appels en vallen als een rijzende ster…

Doemdenkers zwaaien : 't gaat naar de haaien in het Land van de Rijzende Maan !…

Eens groeide ik op met de rijzende zon een lichaam dat nooit viel uit heilig hemelschrift, in serieuze tekens, die ik niet wijzen kon, daarbij mijn redding pas na premeditatie gelicht.…

In het land van de rijzende zon floreert het eeuwelingen-bastion. Onderwijl klinkt bij 't kraambed gehuil met de pet ... Als pensioen wacht straks de voedselbon.…

bloei ik in rijzende halmen als niets ontbreekt waar zon en water mij overgieten met stralen bloei ik bij jou als mens als jij mij roept en ik in jou mag verdwalen…

vierhoekige laden in koloniaal dragen elkaar van onder naar boven elk draagt een ovaal slot van staal dat herinneringen beschut tegen beroven ze zijn als mijn opgebouwd geheugen iedere ruimte gevuld met ontweesde dracht ongeacht de kleine waarheid of grote leugen veel is naar een gistend onbewuste gebracht de toren draagt een kroon van ronde…

Lente is hier al lang niet meer zo licht en zonnig neergedaald zó vrij nu ontspannen speels lustig en vrolijk fladdert ze in 't rond jaagt warm de koude weg ver van oranje violen en zacht beroert ze snaren zo pril..…

Met zeer hoge felle golven stroom jij net als een zee met bestormende kracht daarna verzacht, want dan komt je wat bij Je keert je om en ontremd in de nacht stoot je naar daar waar het zenit jou wacht, waar dromen die jij steeds meevoert leven, het perfecte is, dat nooit wordt gegeven, alles en niets heb jij daar in jouw macht. Telkens…

O fortuin veranderlijk gelijk de stand der maan groter wordend en steeds hoger neemt dan weer af veracht het leven dat nu moeilijk is maar gaandeweg betijt (Fortuna, uit Carmina Burana; vrije vertaling) Zie ook het snelsonnet van vandaag, van Nico Noorman... ________________________________ De maan, zo blijkt uit al dit soort…

bloei ik in rijzende halmen als niets ontbreekt waar zon en water mij overgieten met stralen bloei ik bij jou als mens wanneer jij mij roept en ik in jou mag verdwalen…

in het zachte oor van de ezel valt de avond in de muren de rest van de zon valt de schaduw langer en langer in het trage gebaar van de rijzende duisternis ----------------------------- uit: Formentera (1984)…

Een zoetgevooisde strijkersromance een sonate in d grote terts tempo allegro vivace Godelieve Maria theodora deodata metamorfose ener nocturne in de rijzende zon...…

in kille winterrust nevelt de hemel begrenzend over de wereld stil en statig staan daar sparren hun toppen zijn uitgeveegd door kille grijsheid tussen de rijzende stammen is het mistige niets van de winter…

De rijzende zon - zelf bloedrood - wast in zee de lansen waarmee zij de nacht als een everzwijn heeft doorspiesd. Op het strand zit ik met scharlaken spatten op mijn gezicht ten teken dat ik deze slachting heb aanschouwd.…

rijzend en dalend zichtbaar tastend lijkt het grijze zich vlagend uit te dragen boven een in zichzelf gekeerde wereld waar enkel schaduwen wemelen ontdaan van oude weelde…

Geuren en kleuren steeds weer een ander accent de pracht van de herfst Kleurrijk geritsel op de tonen van de wind klaar om te zweven Rijzend uit de grond als een blinkend schoon sieraad draag je het najaar…

Onbewust in schemerduister halfverscholen half geloken begint zij ongemerkt haar gang door vocht omstuwd en nevelwolken Onmiskenbaar trekt zij zienderogen hemelwaarts rijzend in een baan om aarde een welving in haar lichtend spoor Voor Majka…

Rijzend uit donker-koele vijvergrond, heeft zij het licht gevonden en ontsloot toen blij het gouden hart. Nu rust zij peinzend op het watervlak en wenst niet meer...…

voorname bruine pracht je vleugels bevrijden je moeiteloos van de aarde je hoort wentelend wiegend en wendend in de blauwzilveren voorjaarsluchten vol beloftes stijgend en rijzend boven de sluimerende zachtgroene lentebossen tot je bent opgelost in de hemelkoepel…

heb licht gevangen zag het hangen aan kaarsen en lampen pas in de ochtend ging het verdampen in de rijzende zon keerde weerom in duizenden kleuren van bloemen en planten heb pigmenten gemengd schilder met verf die in licht haar vrijheid weer vindt…

Toen ze heen was zei hij weinig niet veel wel genoeg de kleinste gedachte riep, ik zweeg als rijzend deeg zag rozijnen en krenten ’t aanrechtblad het zilveren pincet karmozijnen tinten, ‘k zag moeders aller mooiste beste kleed…

De rijzende zon in de late winter verspreidt gloed over de besneeuwde daken en over de stenen monnik die mediteert in louter bewustzijn zonder namen in aldoor bloeien zonder sterven Mediteert diep als het wolkeloos blauw waar langs de namen drijven het spel van de tijd…