Moeders aller mooiste kleed
Toen ze heen was
zei hij weinig
niet veel
wel genoeg
de kleinste gedachte riep,
ik zweeg
als rijzend deeg
zag rozijnen en krenten
’t aanrechtblad
het zilveren pincet
karmozijnen tinten,
‘k zag moeders aller mooiste
beste kleed
Zie ook: http://www.annemiekes.punt.nl
Schrijver: annemieke steenbergen, 18 oktober 2009
Geplaatst in de categorie: afscheid
dood 3.0 met 12 stemmen 
728
728
Geef je reactie op deze inzending: