Alle inzendingen over rivaliteit OR mensen OR maatschappij

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

hij loert naar zijn rivaal in wie de ander is verzonken maakt zich onzichtbaar houdt zich onhoorbaar maar spitst zijn oren en als dat roerloze object dat een langdurig onderzoek niet waard is wordt weggelegd door haar die wijzer is geworden begeeft hij zich met één sprong naar de plaats die hem rechtens en natuurlijk toekomt…

zij hebben gepraat met elkaar stranden en zeeën oceanen en rotsen delta’s en rivieren in een alles omvattende eerste mondiale beweging ook van binnenuit gromt de aarde spuugt zijn lava kilometers hoog waar de bossen branden en dieren ten ondergaan aan hitte en rook mensen zijn in shock door hun virale nederlaag ook de…

Maskers lopen mee in de optocht van het leven waar waarheid zich verschuilt achter starre schijn en werkelijkheid verloren gaat in vermeende dartelheid…

er wolkten rode strepen door rekeningen warmte van de zon in lijnen naar onpeilbaar hoog de aarde ging op slot voordat zij totaal beroofd en neergeslagen sterven zou compassie met al wat leeft bleek vergeten wilde men in herinnering niets meer van weten egotripperij was er weer als de kippen bij om met andermans veren te pronken…

vaag lichten zij nog op in matte schittering draden vol onzekerheid zijn gegroeid in lange nachten zonder stem omdat wij naar antwoorden smachten maar formuleren geeft geen rust roept alleen maar andere vragen terug de snelheid is beangstigend zonder oplossing breekt morgen weer als dag ik kijk naar mijn gordijnen die harder…

zij heeft ze zien vliegen vol geestdrift en plezier later schuimbekken van woede nog doller dan een stier een verzameling kleine geesten dronken door bier zelfgenoegzaam in het leven al generaties hier zij die vertrekken missen grote bekken zijn sociaal geslaagd kiezen voor familie en vrienden een plaats die weer weet…

ooit waren mens en maatschappij vervlochten met elkaar maar in onthechten komt het echte op de eerste plaats van het ware is helaas door het ontvlechten alleen het ego nog paraat zodat ieder als verdwaalde door alle lagen van het leven gaat de kuddes zijn compleet herders doen hun kunstjes omdat iedereen hetzelfde vreet…

vreemd dat chaos ineens rechte voren ploegt in een al diepdoorgroefde werkelijkheid waar alles krult lange tenen en een staartje heeft want daar krijgt leven juist de geest het tandje hoger is freewheelend afgezaagd sky de limit ook al vele jaren achterhaald maar in de vaart der volkeren gaan we rücksichlos vooruit graaien wat je grijpen…

Soms snap ik die mensen niet. De ene keer zijn ze goede vrienden en de andere keer doen ze alsof je hun slaafje bent, en dan ben je weer hun beste vriend. Mensen begrijp ik nooit!…

voelde het trekken van de zee in grijsgroene golven zag het trotse schuim breken op het graniet van de rots in de luwten als dank van de wereld het drijfhout en vuil de restanten van leven en geven voortijdig al afgeschreven ook wij spoelen aan in een maatschappij die alleen de besten leert staan ik voel het trekken van…

ze bloeien allemaal maar de grootsten staan altijd vooraan prijzen zich met kleur en blad de hemel in wat achteraf in minder goede grond de kleinen saam gedromd wachtend op het licht een fletse gloed op het door strijd getekende gezicht een enkeling tracht op de kale rots te overleven bloemen hebben zij niet weg te geven…

het zit vastgelijmd aan den hand ieder bushokje in de tram de trein en in de bus komt het verschijnsel voor, er valt niet meer mee te communiceren daar men door middel van dopjes aangeeft in-gesprek te zijn of hun oren gewoonweg vol proppen met te harde muziek mensen die hardop (lijken te) praten in zichzelf nee, het is geen schizofrenie…

herdenken wij hoe mensen werden ontmenselijkt toen van huid en haard verdreven toen in kampen opgesloten toen de wereld met lede ogen toekeek toen nu worden mensen nog altijd ontmenselijkt vandaag zijn miljoenen mensen ontheemd vandaag worden ze opgevangen in vluchtelingenkampen vandaag spelen zij die heersen monopoly met…

Uit menig oog kwam in de stoet Op Driehuis Westerveld Een krokodillentranenvloed Want men dacht aan zijn geld Er werd gesproken bij de kist Zij stonden in de rij En niemand kende zeer beslist Een beter mens dan hij Gesloten nog het testament De inhoud daardoor niet bekend Zodoende bracht men enkel hulde Terwijl de hebzucht alom brulde…

hoe vervreemd ben jij van mij of waren we nooit dichter daar jij verkeert in kringen waar ogen mij de deur wijzen of is dat mijn vooringenomenheid of berust deze op eigen ervaring hoe vervreemd ben ik van jou of waren we nooit dichter daar wegen lopen een weinig kruizen tot het punt dat we oog in oog staan tja, wat dan…

altijd als ik met jou verkeer voel ik iets van de mystieke sfeer van hemel waarin goed beter en best geboren lijken te zijn en helaas ontsnapten uit de schepping om een eigen rol te spelen jij bent een edelsteen met vele kwalificaties in het topsegment zoals volmaakte schoonheid in getal zeldzaamheid en schaarste in bestaan…

het tweede leven blijkt in de praktijk geen sine cure te zijn maar meer een reprise van het eerste dat zijn continuering in genoegzaamheid te vaak onderbroken ziet worden door allerhande irritante toestanden die de uiterste houdbaarheid en garanties al lang voorbij blijken te zijn en ook na dure reparaties niet meer in deze…

nog heeft de wereld zijn schatten niet verloren nog steeds worden er kinderen geboren gebeuren kleine wondertjes waar je over struikelt zonder ze te zien omdat het zo gewoon is stukjes hemel tegen te komen in eigen dromen toch zijn vele jaren vergleden hebben ernstig onder desinteresse geleden omdat wij ze niet hebben geprofileerd…

ik luister kijk vol verbazing naar de wereld om mij heen deel die maar met wat ik ervaar in het menselijk deel maakt mij onzeker bang om verbinding aan te gaan waar participeren noodzaak blijkt te zijn om niet buiten gesloten te worden dus meegaan in het het restant van normen en waarden dat geschonden uit de overlevering is gekomen…

de grootste fout die wij als mens konden maken is het depersonaliseren van het unieke in de mens tot groep zonder talent eigen inbreng ongekend alles graag in dezelfde aanpak en lijn in eenheidsprotocol opvoeding opleiding maatschappelijk positie om voor ieder uur alle dagen maanden en vele jaren dezelfde eenheidsworst te mogen garen…

de ochtend spande had rode tuikabels om het blauw van de hemel te dragen liet wolkjes hun wit als schapen door ze te laten grazen de idylle van een vreedzame aarde klokt enkel vroeg op de dag daarna verpest haast en stress stilte en rust en stroomt verkeer weer van groen naar rood ik schouwde als bezoeker de stad zag in wakker…

er waren zoveel beelden jouw uitstraling is als schoonheid zo in vele vormen gegleden geen eenheidsmodel maar nog net de laatste vingerwijzing in een kleine maar pittige aandacht bel er is al zoveel authentiek en karakter dat het extravagante boven alles uitgetild wordt het subtiele nog te ontdekken gebied zonder categorie en…

nog ben ik niet uitgetreden maar ontmoet steeds vaker stukjes verleden die zich laten zien pas nu kan ik de puzzel lezen die ik toen niet kon maken omdat ik de harmonie van verbinding niet had mijn heden is een rokend spektakel van korte lontjes bosjes rafels die nog aandacht eisen omdat ze niet klaar zijn en mij de tijd en…

Haast je mensen, ga op pad Zoek de rode draad Laat achter wat je vroeger had En vind een surrogaat Haast je mensen ga op weg Het is nog niet te laat Wees maar nooit verwonderd Als je in de file staat Haast je mensen recht vooruit Er zijn nog gaatjes vrij Leef sneller korter efficiënt Zo is de maatschappij Haast je mensen doe gerust…

De wind waait en bepaalt de stappen die ik neem De regen valt, de druppels stromen langs m'n lijf, maar gek genoeg voel ik niets Of het nou dag, of nacht is, Ik merk geen verschil De mensen zien mij toch niet Ik ben een schreeuw in de leegte, Ik ben een schim in de maatschappij…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Lekkende gedachten ontmaagden witte regels met vallende woorden naast verdampen als nooit bestaan schaduwen bezwijken bij beweging tussen verlangen en hoop het went emotie en verstand in rivaliteit ritme en klank wissen en laten de pen de hand de schrijver de dichter bevrucht willens en wetens schijnzwanger of buitenbaarmoederlijk een chaos…