Alle inzendingen over robotvis OR vervuiling

Te vaak is het niveau lach of ik schiet, Het is een vorm van milieu vervuilen. Wat men daarmee bij mij weet te bereiken: Ik weet precies waarnaar ik niet moet kijken.…

Men slaat alarm, vervuiling in de Maas! Hier is geen drinkbaar water van te maken Vandaar dat men de inname moet staken En dat is echt niet voor het eerst, helaas Toch hoeft men nog geen dorst te lijden want Er is nog volop Gulpener en Brand…

Als ik 's middags liggen wil om m'n hoofd rust te geven wordt het weer een bittere pil. Plof ik op mijn divan neer begint buurvrouw aan de vaat buurman voor de zoveelste keer keihard orgel spelen gaat Mien, even verderop stofzuigt plinten van de muur ergens blaft een hond non-stop iemand timmert aan z'n schuur. Nergens in huis één…

Verdriet om wat er niet is, is enkel het vervuilen van je eigen humeur. Plots is ook de schriele lentezon overtuigd hiervan en zingt even door de longen van elke kleine mus of merel of zelfs duif.…

Vervuiling. Kapping. Mensen. Water. Zee. Rivier. Olie. Vervuiling. Leegroof. Vissen. Dood. Hoelang nog? Tot Sint Juttemis? Nee. Veel eerder. Als we zo door gaan. De lul. De mens. gezond- heid. Schadelijk. Niet leuk. Voor gene- raties na ons. En nu al. Verschrikkelijk. Dood. Dood. Dood. En de mens op het verkeerde spoor, zo vaak.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Nu zijn gezinnen in Amerika In wéér zo´n soap van huidskleur aan het ruilen Zo blijven ze de beeldbuis maar vervuilen En steeds komt iets waanzinnigers daarná De enkeling die nog zichzelf wil blijven Zal men vanzelf ooit tot een soap verdrijven…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

oliegolven die de zee bedekken de zo zeewaardige en aardige vissen en vogels nekken land moeras en stranden vervuilen als aanklagende gedenkzuilen ondertussen blijft moeder aarde lekken in slagaardelijke bloeding haar levenssappen ter nagedachtenis hoe wij...…

soms hangt het achter wolken in een ongrijpbare blauwe zee achter mist van vervuiling diep tussen de halve maan mensen gekenmerkt als mieren zo ongrijpbaar dat het lijkt. zoveel miljoen lichtjaren vertekend dit enorme gevoel…

Agrarisch Nederland stond in de kou toen ’t CDA, hun innige geliefde, vervuiling door hun mest niet langer bliefde. Dus zagen we opeens weer ‘Boer zoekt vrouw’. Met Caroline een nieuwe Haagse koers? Dat niet. Wél is ze uitgesproken boers.…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

met daadwerkelijke beleving maak ik mezelf los los uit de wildernis der gedachten los van zielsperikelen los van geestelijke vervuiling los van dwalend verstand los van vooroordelen los van iedere onaangename band want met het besef dat niet alles vast staat voel ik mij losser dan ooit…

vederlicht klinken de woorden die jij opleest van donker papier ze horen anders omdat je handen ze sturen met esoterische gebaren de kleuren in je blik en hun intensiteit doen diepgaand begeleid je streelt niet nog beveel je maar wij worden schokkend diep geraakt juist op die plaatsen waar panische onzekerheden leeftijd…

voer haar zure regen en vissen worden uitgespuwd over hoofden en akkers bedek haar glooiende boezem met een oliejas haar buik zal onweer baren laat molens wieken op domme kracht wee de ribben van het jongste skelet offer zwijnen en ontvang parels uit een zingende diepzee…

Op wie zou onze aarde wachten om zich van haar pijn te ontdoen Bevrijdt zij zich al in gedachten, gewapend met menselijk fatsoen Op wie zou de wereld nu hopen om ’t pad naar boven in te slaan; De eindjes aan elkaar te knopen Wie kan met haar op weg gaan? Om wie zou onze aarde draaien om zelfs nog enkel te overleven Allen met elkaar naar…

door bruine waterlopen drijft plastiek met hopen alles komt terecht in zee blikken, bussen, flessen thee olie, smetten, allerhande vetten spannen synthetische netten vissen sterven onnatuurlijk zeeën voelen onaanvaardbaarheid maar mensen blijven instinctief herhalen stomme dingen positief ik blijf hopen en ga opzij de verloedering...…

Je sprak met mij via de bomen, groeiend achter met helmgras bedekte duinen, sluimerend langs stille verlaten wegen, bloeiend in plantsoenen, diepe binnentuinen. In het geritsel van bladeren en twijgen was helder de klank van jouw stem te horen, maar die werd omgebogen in hortend gefluister, werd minder vitaal, ging langzaam verloren. Door…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

geen strepen die het blauw aftekenen met ongewenst verblijf zie hoe de natuur met stof en as het menselijk vervuilen nu bestrijdt weer terug werpt in de tijd van grondvervoer de snelle globetrotter op retour eindelijk zien gods ogen door het blauw een witte vlinder fladderend in spartaanse ochtendkou…

De mensen zijn bezig de aarde te vervuilen met uitlaatgassen en rommel op straat. Het is echt om te huilen. Moet de aarde zo mooi blijven. Zorg er dan voor. Begin bij je zelf en geef het dan door!…

Langs de betonnen besmeurde wegen Kom ik talloze plat gereden kadavers tegen Die eens zo bontgekleurd in boomtoppen zaten Hoelang gaan wij door deze wereld uit te baten Waarschijnlijk tot we als mensheid zelf ten ondergaan Verwoesten wij hem en vervuilen met gassen Overtuigen wij ons zelf altijd maar weer Niet in deze schitterende wereld te…

je wiegt als altijd dun gesteeld op de rood oranje tonen van mijn innig geliefde klaproosmuziek tussen hoog opschietende siergrassen in de kleurige wilde bloemen plassen langs de bermen van de snelle weg goedendag omdat jij nu bloeien mag want de lichte waas van fijnstof geeft in vervuiling helaas geen jaarlijkse regelmaat…

zij heeft na eonen vervuiling het water gewassen kristal heldere druppels spatten schoonheid in plassen verontreinigingen en gif zijn eindelijk terzijde gelegd zij deelden zich uit in eten drinken en ongewassen fruit de opslag in vet is al benut door de werking van lever en nieren water gewassen voedsel geschoond mensen…

wij willen alles kopen verteren, consumeren bergen eten, stapels kleren een auto, een huis, veel vertier we kopen de luxe we kopen 't plezier als wij zo doorgaan met gebruiken, verbruiken de centen te ruilen de aarde vervuilen roept eerlang iemand "stop" gedaan nu met kopen de wereld is op…

wij hebben ze te vroeg gekapt voor vliegtuig weg en mensopslag als biomassa met miljardensubsidie vervuilen zij nog meer dan steenkool van weleer er niet bij nagedacht dat er miljoenen bomen en struiken moeten komen om co2 uitstoot in te tomen voor het klimaat is deze jonge aanwas nu al veel te laat onder de huidige stikstofdeken…

Vervuilend was het voertuig niet, waarmee de vrouw de man verliet. D'r vliegtuig imponeerde Lex. Per bezem vloog ze in de lucht. Ze keerde niet op deze vlucht. Hoe blij was Lex: hij werd d'r ex.…