Alle inzendingen over rode OR blosjes

Naast Rode Kruis en Rode Halve Maan Helpt ook de Rode Ruit in noodgevallen, Al weet ik sinds een kijkje op de Wallen Zelf al geruime tijd van het bestaan: Daar zat een vrouw achter een rode ruit; Die zag er heel erg hulpverlenend uit.…

waai mijn blosjes weg bevries de glimlach breek mijn lippen is er meer ijzig is je adem je kille stem verschraalt mijn lijf waarin verliezen huist muren zonder kamers handen afgekapt ogen die verbouwden alles wat ik was je ruimte stond me aan ze liet me gaan ik droom niet meer om koud te wonen…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Zij gaf haar schone leden, Zij gaf haar tintelende oogjes, En blosjes op de wangen, Zij gaf haar, trots der mannen, Een vlug vernuft, en oordeel. In ’t kort, zij gaf haar alles, Wat maagden kan versieren. Maar jammer is ‘t – zij weet het! -------------------------------------------- uit: Gezangen mijner jeugd (1782)…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

waarom, voel ik jou soms zo dicht bij me raak je even teder m'n wang en haren voel ik me ongedwongen, vrij en blij waar en hoe valt dit toch te verklaren? Als ik 's avonds voordat ik mijn ogen sluit jou met mijn woorden dit probeer te geven denk ik het is soms net een beslagen ruit veeg je ze schoon, krijg je alsnog de strepen. Niets veeg…

Rode wijn.…

een politieman die kookte van woede werd hij rood ook toen het licht op groen sprong en hem een variatie bood…

Zij is zo mooi als nagellak rood kan zijn als rozen van gisteren gesneden en in een vaas gezet ondanks schijnbaar verzet sneven met restjes rood als hele kleine rosse bloemen op blanke nagelglans Een gedicht gaat op en onder in haar lach, zo zacht als was en harder dan de hardste diamant…

Ineens was daar een rood van mij dat jij ontkende. Wij lagen samen bloot op vreemde oevers toen mijn moeder zei dat het niet mocht.…

mijn hart heeft weer wat pijn doorstaan dus legde ik een wit en strak verbandje aan doch onbewust prutste ik wat letters uit de wonde nu stromen woorden bloed eruit wit verband wordt steeds weer rood…

aardbeien om te stelen lopen rood op van het wachten om geplukt te worden…

als had het iets devoot dat sappig rijpen in het rood dat ritselen dat plukken boven verweerd stro op knieën in een zon van lood…

wankelt nog wel enk'le keren maar 't lukt, oh schoen met rode lak en haar dochtertje keek opgelucht en gaf mama twee zoentjes en zei toen met een diepe zucht mag ik ook rode schoentjes?…

vanuit het niets komt het zwaard neer zweeft ontknoping tussen mensen en witte muren ontwijken ogen de waarheid en spelden wij vandaag voor het eerst een rood lintje op onze jas…

onder het gehemelte van rochelende woorden sijpelt angst in herhaling om het smeekgebed gelaten in de helse dood te graven het ontvleesde sterven in de nacht gebrand trekt benen in een stuipend baren wanneer het einde in een nooit meer begin rumoerig in enkelvoud nadert…

Wanneer zij de trap opgaat vangt vroeg morgenlicht haar spaans rode haren voorzichtig maar verbeten neemt zij de laatste trede alsof de zolder gevuld met haar stralende lach alles kan wissen dozen, gestapeld met vergeten jaren verbergen niet maar weten muren verdwijnen uit het zicht alleen haar diploma hangt nog aan de muur…

Ze staan er mooi bij die jonge beuken rood van opwinding lijkt het mij…

Kan ik je bekoren kan ik je donkerrood zwarter nog dan rood rond op rond morellenrood kan ik je kan ik je bekoren…

uitblust vertel mij dat u beter schrijft jij ook weer blij Vertel mij alles wat ik al weet dat u recht schrijft en ik zo schreef Vertel mij dat de taxichauffeur ff wacht Stappen wij uit in het maanpark deze nacht Vertel mij dat je kunt lachen in dit leven zonder te wachten Op de dood vertel mij over een roos zo rood…

Mij stond het rode licht weer toe te stralen, ‘k zat opnieuw geduldig op wacht, maar van mij hoor je geen klacht, al zat ik gruwelijk te balen. Nu is dit verhaal niet zo bijzonder, maar toch, ‘k was er reuze treurig onder.…

kleur mij kleur mijn dag mijn lippen in rood schilder mij schilder mijn blik mijn ogen minder dood schets mij schets me dan mijn leven mijn zijn in roze met rode rozen en ik ik beloof je leer je zweven over de wegen tot aan de hemel tot aan het blauw…

Een rood appeltje knappend om in te bijten spannend in zijn vel…

Rood licht ... Plankgas, ogen dicht eind in zicht ... kreunend metaal, brekend glas ... ... wou dat ik het slachtoffer was…

Als ware zij verschroeid onder invloed van veel regen koolzwart aan haar randen maar naar binnen innemend rood…

rood licht komen te staan…

De kaart voor elk gebied kleurt donkerrood Maar wat betekent dat voor mijn vakantie Want het wordt tijd dat ik een ander land zie De reisproblemen zijn straks levensgroot Dit heb ik in mijn tuinstoel overdacht Het valt best mee als je niet veel verwacht…

zelfs aan de bomen draaien de vruchten als zij weten dat jij zal komen de mooiste blosjes op lentefluweel maken een plaatje van het fruitig geheel in deze schitterende mêlee van geur en kleur dans jij langs lange paden door boomgaarden waar blauw uitbundig zomer schijnt en wind warm zwoelt bij een plaats die op de hemel…