Alle inzendingen over roes

Een bastaardkat uit Katendrecht had eindelijk het pleit beslecht met Vlad, een poestig doende kater die o zo fobisch was voor water. Hij had die Vlad in ‘t bad gejaagd en vond zijn actie zeer geslaagd maar lag iets later zelf in shock door kattenmeppers met een stok.…

een roes vol liefde die haar gedachten omwolkten op stapels schrijfgerei van rozenkleurende fantasieën met vraagtekens zij wist, dat zij hierin haar passionele verlangens niet kon overwinnen onder de wijde tintelluchten op papieren illusies…

Het middel laat me in een roes verkeren. Maar in de shop begon men te beweren, Dat verkoop zonder pas verboden is. M’n wiet moet ik als klant, door dit gezeur, Nu ook gaan kópen aan de achterdeur.”…

de jaren weten dat de jonge wijnstok meer druiven draagt en betere als hij ouder wordt dat jeugd roes is zonder wijn en ouderdom wijn zonder roes de jaren weten dat ouderen jeugd kenden maar jeugd geen ouderdom dat zorg om prille blik slechts nieuwe rimpels geeft de jaren weten dat je zo jong bent als jij je voelt dat je eerst oud bent…

De danser wervelt om zijn as Maar blijft loodrecht Kromt de rug Geen pees scheurt Geen pijnscheut verzuurt de lippen Reikend naar een roes Scherend over parket of tegelvloer Rekt hij het kraakbeen tot moes…

De roes zie ik als rust De weg is al in zicht Maar waarom al die haast Het is maar dit leven Wat voorbij raast Waarom iets veranderen Als het pad Waar wij wandelen De tijd zal het leren De rest En al die anderen.…

Zag ik mijn moeder in de zwoele zomernacht gekleed in roes van zwarte tulpen met in haar hart mijn zelfportret van hardwerkende handen en boog zij zich tot de kolkende rivier om het haar te wassen in het bloed van de wereld door de adem van mijn heimwee.…

Op mijn vakantie in het buitenland Verbleef ik in een tuin met appelbomen Het rijpe fruit verscheen in al mijn dromen Met zeven Adams, etend uit mijn hand Maar thuis is het snel over met die roes Wel heb ik nog zes potten appelmoes…

een heuvelrug is wat ze ziet wanneer ze uit haar roes ontwaakt... een weg omhoog die is er niet aldus de knooppunt kaart geen enkele reden voor paniek niets is de onrust waart 't is de man een rots van vlees het doel haar bedevaart…

wat een dag een zaterdag in een mistige roes wat nou morgen dan is het zondag nog geen zorgen daarna wordt 't weer hard het geregelde leven maandag weer van start wat kan het me ook schelen deze dag was mij en er komen er velen.... nog veel meer bij!…

Verhagen wil met heel veel praten Succes van andere ministers, aan J.Peetje laten Steek je licht niet onder de korenmaat De Bijbel wordt weer nagepraat Het C.D.A. krijgt de dip wel, later Want na een roes volgt steeds een kater…

O Olympus droom van extatische vervoering roes van mythos een wereld zoals die was O Olympus aangetaste eenheid door een bewogen logos van vervallen rust en evenwicht O Olympus een tragedie is geboren…

Ja, het was in een roes je wist niet hoe dat ging als je steeds maar jong was had je nog geen gedachten van afscheid nemen kreeg je eeuwig spijt in dat gevoelige woordenboek werden er danszalen ingericht naar het inzicht van jouw geestdrift sloofden wij ons uit in trage jurken.…

De boodschap is te hard gedachten te verward niet te weten niet te voelen realiteit vervangen door vergetelheid verdrinken in de roes van zware rode wijn alleen maar drijven onwetend blijven tot het verdringen begint te wringen met elke werkelijkheid…

Ik hou van bier, het schuimend goudgeel vocht, Wild en ontembaar dansend in de glazen, Het is de roes voor wijzen en voor dwazen, Waar ik zo vaak al van genieten mocht. Al kost het binnenkort een lieve duit, Ik breng op deze drank een heildronk uit.…

smelt ik in een roes van tederheid Jij hebt mijn pen gebroken en nu zit ik daar zo leeg ... als 't glas voor me…

Hoewel poëten 'm soms stevig raken en inspiratie langskomt in een roes, die later net zo vlug verdwijnt, pardoes, zal drank nimmer een dichter van je maken. De woorden zelf moeten je pijn verlichten, want met een opener kan je niet dichten.…

laat het voorjaar komen met de bloesem alle vogels het gras in flauwe ochtenddauw de witte nevels over velden fietsers fluitend over dijken mens je gaat anders kijken je klamme kater wordt een roes in de Katzenjammer Blues…

dus zou ze ooit ontsnappen aan die roes? bleef jíj nou bij je vlees’lijk mooie leest misschien was jíj dan toch nog slim geweest…

zoals de worm verzadigd uit de aangevreten appel kruipt loom en lui onachtzaam opgepikt door een hongerige hen weer deel wordt van de keten broos als een net ontloken papaverknop blijkt het leven de roes is kort ad fundum…

Synthetisch verpakt ego in pak Hapklare lariekoek op provisie Verleiden de missie Geïntrigeerd met mijn ogen wijd Gevallen al de eerste keer Onbewust tot de eerste meer Geobsedeerd roes van verleiding Bedwelmd de intoxicatie Ware kwakzalver en vaccinatie…

Wees dan poëzie in stemloos gejuich iets moois, iets onbestaanbaars in tongval van klare stem Vervloeiend in een dwaze roes der zinnen – ingebeeld in zoete adem van verbijstering letters in dromerige aandacht Schrijf me nu, schrijf me nu verhef mijn woorden in sprakeloosheid van taal…

kinderlijk en wat plechtig kust zij licht de envelop als bezegeling voordat deze in de bus verdwijnt door gedachten aan wat komen kan raakt ze in een aangename roes klein gebrek is geen bezwaar, had ze nog geschreven haar handreiking om hartstocht weer in huis te halen niemand is perfect gelukkig…

Walsend op de maat van langzaam dichterbij komende sirenes die de balzaal verlichten met angstaanjagend licht dat ook met ogen dicht blauw doorklinkt in de oren Het is middernacht geweest laat je masker maar zakken het feest is nu voorbij de roes weer veranderd in regelrechte pijn…

het zou overal kunnen gebeuren hier tussen deze woorden van een vrouw die in de spiegel het hart van haar minnaar ziet en die, door de roes van oorsprong zonnezuiver zwaluwen losmaakt uit schaduw en tralienachten bij bloemen spreekt in de wind en tot hem, onderwijl met blosjes op haar wangen het zou ook dáár kunnen gebeuren…

ik van mijn roes verlies en ik?…

Uw vrienden niet meer uw vrienden uw huis niet thuis U kent de mensen die de roes doorbreken die even doen vergeten uw verlies en dan verdwijnen verdwijnen in het grote gat geslagen door de ouderdom wie helpt u dan iedereen is tegen zelfs de man in de witte jas u bent vooral uzelf vergeten…

De roes duurde zo lang dat het wel echte liefde leek tot ik ontnuchterd ontwaakte bij een kille afscheidsgroet Zij had de mijne kunnen zijn had de mijne moeten wezen maar koos voor die ander zonder dat ik het toen wist Iemand stal mijn droom om als nieuw te dromen droomloos bleef ik achter beroofd van weer een ideaal…

niets was het… slechts voor even minnaar verborgen gevoel in roes van leven laaiende vrouw naderend mijn jachtige huid in klaterende begeerte innerlijke stemmen knagend ontmanteld ze streelde me in kwetsend verlangen de smaak van dit fruit bleef achter in bitterheid van mijn mond…

ik heb je gevonden maar had eigenlijk geen besef… je was al die tijd in en rond mij maar… na de roes volgt ontnuchtering onzichtbaar voor ogen van anderen voel ik perfect aan dat dwangmatig denken, en extreem houden van dagdagelijkse dingen of mensen, wel best eens gevaarlijk zou kunnen zijn want obsessies bepalen...…