Alle inzendingen over rook op het water

weinig en stil dat weet ik wel ik heb nooit geweten wat die lieve heer van me wil met elke richting die ik heenging was er altijd even twijfel of dat kaarsje mij nu van de verdoemenis redden zal betwijfel ik dan ook verbrand mij na mijn dood doe mijn mooiste kleren aan brand dat kaarsje, kijk naar buiten misschien zie je witte rook…

Adembenemend die smeltende poolkappen mag ik een vuurtje?…

zoals ik struin langs oester en blikken fanta hangt mijn geest reeds aan het verderf van moed te zwieren gelijk die witte reiger die me beziet vanaf de rijsdam tot aan de in verval geraakte steiger het is de overvloed die het lijden voedt met een onleesbare handschrift wiens tekst mijn mijmering in zwartgallige woorden in herinnering…

Het water troost. Ondiep. Onze rok. hebben we hoog opgetrokken.…

Zijn karakter is dus zwak Rookt z'n shag uit balen En voelt zich eigenlijk brak 's Morgens hoestend uit z'n bed Snel de trap af naar beneden De vlam in 't eerste peukje gezet Dan raakt hij weer tevreden Hij rookt bij koffie en bij thee Hij rookt ook buiten de deur Zn sigaretjes gaan altijd mee Kan het niet missen, die geur De rook…

Aha, men kan dus worden onderscheiden voor dingen die men juist níet heeft gedaan. Da’s mooi, dan bied ik mij bij deze aan voor wat ik weer standvastig kon vermijden: Niet-fruitplukker, niet-surfer, niet-Hongaar, niet-fagottist, niet-jager van het jaar. ... Nieuwsfeit: Erica Terpstra is uitgeroepen tot niet-roker van het jaar 2005...…

Tot in elke uithoek verbannen In de hoek onder een afdakje gedrukt Nog even en er is geen minuut over met de laatste plannen De uitstervende roker gaat onder onbegrip gebukt Gezond leven is het motto wat oprukt Niet roken, gezond eten, geen alcohol, alles in kruiken en kannen Niet meer genieten, alleen nog groenvoer in onze pannen Waar moet…

vitrage bolt door open venster mollig danst ze met de wind in een fluisterende raamscène zachte lijnen als een balletpak sierlijk wervelt haar doorzichtige rok om haar heupen in een sierlijke boog…

Je weet het wel, je wilt niet ziek worden en toch... het is zo lekker, zo ontspannen zo gezellig eentje kan geen kwaad twee is altijd nog minder dan vier later stop je er echt mee nu hoeft het nog niet je bent nog jong nog eentje dan, om het af te leren...…

Ik vraag me af bij het paling roken. Aan welke kant hij wordt aangestoken.…

Het is u vast wel opgevallen dat De versjes die ik zoal heb geschreven U lang na lezing toch zijn bijgebleven Zo actueel, verdiepend en gevat Maar zegt u: ‘Nou, niet veel van opgestoken’, Dan wordt het tijd dat u eens stopt met roken. ---- Hersenonderzoek wijst uit dat rokers steeds dommer…

Dan gaat ze stilletjes, in haar eentje naar buiten, om er twee of drie te roken. Kijk, daar zul je haar net hebben. We groeten elkaar. Zoals de uren komen, zo komen de dagen - volgend jaar wordt ze zestig. Twintig jaar geleden was ze 40 jaar.…

De wetenschap komt weer eens op de proppen met dit voor vrouwen hoogst belangrijk feit Het is dus zaak voor hen om ruim op tijd, dus nu meteen, met roken te gaan stoppen Respect voor vrouwen die na veel adviezen uiteindelijk voor hun eigen tanden kiezen…

Als ik mijn sigaretje opsteek gaan bij sommigen de haren omhoog En dat zal me worst zijn ik eet heel gezond Neem ik ooit een frietje bij een kraam dan zie ik hele dikke personen staan Als ik een drankje ga kopen zie ik personen kei bezopen Wie zijn zij te bepalen hoe je leven te leven Van elke sigaret die ik rook gaan kinderen studeren…

Later als niet Jij het leven Maar het leven Jou heeft losgelaten Heb jij niets Om naar terug Te verlangen Want alle idealen Waar je voor Gestreden hebt Zijn in rook Opgegaan - Onzichtbaar vergaan In de lucht die Jij geademd hebt…

Toen mijn oom in een benarde tijd, nog geen enkel vloeitje had, maar wel een oude bijbel bezat, scheurde hij de dunne blaadjes zonder spijt. En met zijn dagelijkse oost, na wat drogen en vermalen, kon hij weer kuchend ademhalen, die tabak was zijn enige troost. Zo is hij de oorlog doorgekomen, om daarna in de bevrijde tijd, te trouwen…

Nog één trekje van mijn laatste sigaret Oh wat voel dat toch goed Bijna net zo goed als jij in bed Na al die jaren weet je heus wel hoe het moet Even een momentje met mijn laatste sigaret Het is verworven met mijn bestaan Na deze is toch echt klaar met de pret Maar wat heb ik het toch graag gedaan Twee tellen, voor mijn laatste sigaret…

rook stijgt roerloos van de dorpen op de verre nevel daar is waar de mensen wonen honden blaffen in de diepte van de stegen uit de hoge moerbeiboom kraait de haan geen dag geeft je een tweede ochtend het water wervelt om het fort een miljoen voor een brief van thuis…

We laten ze lappen voor flessen water en alle ellende komt als geklater over de drinkers heen. Naar bed naar bed zei Duimelot, niks meer drinken want da's veel te kort!…

niet bewegen en er was nog geen 'wacht der wegen' We stonden ernaast hulpeloos ten einde raad en zelfs verlegen Een boerin met een keteltje water 'n reddende engel bleek uren later.…

Nu de waterstanden zijn gedaald, is de nood zodanig hoog gestegen dat men, bij gebrek aan zoete regen, zoute spoeling binnen heeft gehaald. Wie weet wat ons misschien nog meer bedreigt Als straks de droogte tot de lippen stijgt.…

Verijsde wensen ontdooien wanneer het water vriest. Berijpte takken, wit, bros en breekbaar zwiepen niet. Verhard het water tot verdraagzaamheid. De koude zal ons wakker maken, mettertijd. Witte rook ontkringelt de warmte, stijgt recht omhoog. De lichte grauwheid van de lucht bevalt het oog. Is dat het teken?…

We zijn als een rok en een broek, en toch als een stel samen. We zijn als water en vuur, maar onafscheidelijk, kan ik beamen. We zijn als een pen en een potlood, en toch als een schoenenpaar. We zijn zo verdomde anders, maar kunnen echt niet zonder elkaar!…

Het groene bootje glijdt traag door het meer tussen bergen purper Op de oever in 't gele huis schijnsel van vlammen rook geur van turf Het klotsen van water gerust smelt de tijd bergen bootje en huis in de stervende gloed van de Ierse schemer vergleden…

, ’t is levens- gevaarlijk, denk aan je gezondheid, aan de longen waarin rook wordt opgezogen – Toch gek die combinatie van ’t Verhevens en grote kans op kopje onder gaan.…

Eenzaam staart een vrouw Naar het rimpelloos water Van een plas in het veld Vocht vult ook haar ogen Waarachter herinneringen Zich geleidelijk opdringen Het verleden rust als as Op de vruchtenloze bodem, Haar hemel blijft zwart Als de rook van toen En haar tweede afscheid Fluistert lieve woorden: “Dag moedertje…”…

Haar sieraden beschermen niet wanneer ze door hoog water waadt in karmozijnen rokken naar heuphoogte getrokken Wat ginds op Golgotha geschiedt wanneer goed bloed de aarde raakt is aan haar blik onttrokken maar ooit zal het haar schokken Dan roept zij hem die alles ziet voor haar beladen werd met smaad en vraagt dan onverschrokken haar…

De voetenhuid van schilfers schoongehapt, Ik wou dat hoogstpersoonlijk wel beleven. Een reden mij naar Artis te begeven, Daar ben ik in zo 'n vissenbak gestapt. Alleen met die piranha ‘s had ik pech, Mijn tenen hapten o, zo heerlijk weg.…

'k ben de druppel in de oceaan 'k ben de zandkorrel in de woestijn 'k ben onzichtbaar voor wie me niet wil maar druppel of zandkorrel, ik blijf: van m'n leven niet stil.…

Mens van natuur, water bomen bloemen wat een mens maar wil alles kun je opnoemen, maar water denk ik stiekem en stil: staat bovenaan de lijst! Of het tweemaal de douche is, die ik me veroorloof een kinderbadje in de tuin een spuit flacon met verkoelend windje het is meer dan een fortuin net als die schitterende zee!…