Alle inzendingen over roos OR bij (hommel) OR bloem

ik ben het zat om te zien hoe leven wordt afgevlakt en ingepakt door codes van de media het is geen sturen meer maar pure dwang de hoeveelheid apps en hypes maken mij bang nog kan ik kiezen maar dat duurt niet lang het is een moeten met sociale uitsluiting als boete ik wil weer terug op mijn rug in de wei tussen hommels en bloemen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Bevallig lacht, en met volmaakter schoon, De lieve roos, die we op uw kaak zien blozen: Een storm verniele in veld en bos de rozen, Zijn woede deert geen bloem op zachte maagdenkoon, Doch ook die bloem heeft eens haar' herfst te duchten!…

Geen bloemen wilde zij echt geen bloemen ja, dat had ze ooit gezegd daar staat hij dan met een rode en een witte roos in zijn handen want daar hield zij zo van geen bloemen wilde zij echt geen bloemen ja, dat had ze ooit gezegd wat nu, mompelt hij zacht voor zich uit tot de dood ons scheidt was toch ook niet de afspraak geen bloemen…

De roos verkoos haar eigen lot zij zag die dag haar naam bespot Ze groeit en bloeit, dan weggerukt Niemand wiens hand haar bloem nu plukt Want daar alwaar haar steel verrijst Vertoornd de doorn wie naar hem wijst…

waarvoor ik wil leven mijn alles wil geven het zaadje is geplant een gelukkig mens gegroeid ik voel me als een bloem een bloem die dankzij jou elk seizoen weer bloeit…

ik heb van pure liefde bloemen doodgetrapt die bedoeld waren voor in je haar onhoudbaar zijn de vonken die door mijn neuronen razen en mij dwingen een onbenoemde roos voor je te maken niet zomaar even plukken ik wil haar ontrukken aan mijzelf…

Vaak heb ik in de slaap geplukt Een witte, een rode roos, Knikkende kinderlijk verrukt Naar 't schoon dat ik mij koos. Riep zon mij wakker door het raam, Dan dacht ik: o, de roos; Op 't dek hield ik de handen saam, Maar leeg en liefdeloos.…

kronkelend een kiezelpad waar in de gouden schemering met kalme tred een jongen gaat De zongerijpte zomerlucht die zachtjes fluistert, knuffelt, stoeit de wegen van het leven kent vertelt hem waar zijn Mekka bloeit Dan ziet hij haar, de wereld zwijgt het ogenblik is ademloos maar in zijn hoofd klinkt haar muziek het zingen van de wilde roos…

- ‘Hij is een vriend van schone bloemen: Meer’, sprak de knaap, ‘is me onbekend.’ En toen zij rondreed in haar wagen, De boezem met de bloem getooid, Toen zag de tuinman 't uit de hagen, En blijder sloeg hem 't harte nooit.…

samen hebben we een roos geschapen lieten eerst de achtergrond ontwaken ik lijnde steel jij groende fris de jonge bladeren in de lente van ons leven zacht penseelde jij de knop die voor het eerst weer kleur aan onze liefde heeft gegeven we bloeiden op een oude stam en enten in bestemmen konden onze wortels niet ontkennen soms…

ik roos je roze in het komend wit van de dag korenbloem het donkerblauw dat de late nacht nog even zag zon je warm met de felste kleuren in het schilderij van jouw gebeuren…

Een purperen vlammetje, kreitst en kranst een vlinder, een vuurrode vlinder, en glanzedanst en zwiert en zwaait en licht en laait nu hier dan ginder, doch komt en keert altoos, altoos naar de zelfde roos! Duizend bloemen met open monde, duizend bloemen geuren in 't ronde...…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Zij zal jong sterven steeds weer maar nu vibreert het leven tussen haar flanken nu draagt een zoete wind vol kruidige geuren rusteloze hommels van bloem naar bloem. Een smelleken jakkert voorbij alles in het teken van de tomeloze haast van de korte poolzomer.…

zoemende hommels ontvouwende narcissen de lentezon lacht gele waaiertjes zwaaien naar vertrekkende winter Tanka…

In de zon gaan liggen dor als een uitgemergeld blad groen worden door het gras puntig door het bruin omhoog Een pissebed, net wakker gemaakt zoekt een veilig vochtig huis daarbij een warm plekje in de zon voor zichzelf en wil graag delen De eerste bloemen groeien en de hommels gaan weer zeer belust op nectar te keer Het gaat zoals zo vaak…

klein madeliefje zo kwetsbaar en onschuldig verkracht in de knop ontluikende roos verlangend om te bloeien gesnoeid tot bloeden helende lotus vanuit de diepste modder groeit de mooiste bloem…

Ik word week en vol verlangen dwaalt mijn blik de tafels rond Ik zie mijn kat een hommel vangen en land weer stevig op de grond.…

fijn als tule en de broze breekbaarheid van vleugeltjes des hommels op zondagmiddag in de tuin in alle rust eet ze een taartje in de zon ...zonder weten...…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Waar eerst gedachten konden gaan en komen heerst nu onmetelijke rust. 't Is als de lucht die boven groene bomen door blaadjes vluchtig wordt gekust. Soms hecht ik nog aan wat ik heb gedacht; ik merk de warboel die het sticht. Dan, als een vogel die de dag verwacht, verwelkom ik het helder licht. Het licht dat zuiver binnen in mij straalt…

Er landt een vlinder op mijn blote huid Het groen zie ik, krioelt weer eens van leven Een witte bloem wil wat graag nectar geven Een dikke hommel steekt er nu half uit Kapoentjes naderen gestaag hun buit Een dikke vlieg komt neer en hoe bedreven Er landt een vlinder op mijn blote huid Oranje is het waar mijn blik op stuit Tot drie maal toe bezoekt…

zoekt aan het einde van de dag een hommel nog begerig in zijn dichte snackbar naar de laatste nectar…

Jij gaf me een roos in vervlogen tijden. Ik plukte de tranen, dag na dag. Ik zocht naar een wens, in elke roos verborgen. Wat ik slechts vond was het gemis in de nacht. Enkel de vaas staat nu nog op de kast. Er is geen bloem meer die daarin nog past. Eén iemand is nu wel tevreden en niet zomaar, zonder reden.…

Je gaf me rozen, voor een goed bericht, ik zag aan je glunderende gezicht dat het boeket je meer deed dan een ander beseffen zou.…

De krans van roos en leliekelken, Gevlochten voor uw bruine vlecht, Werd op uw doodkist neergelegd, En zal verwelken. Gij zelv’, die neerligt in dit stof, Aan worm en made prijsgegeven, Verwelkte bloem van onze hof! Gij zult herleven.…