Alle inzendingen over rots in de branding

in de branding de balans van geven en nemen voor ieder duidelijk maakt in wijsheid en kracht als rechtvaardiging van jouw gezag wil melker 05/08/2021…

Rots in de branding vorm van aanranding op z'n minst eenzijdige vrijerij door die status aparte buigen voor de intrinsieke soeverein 'money and monkey' voor 'gibraltaar' De tijd zal het leren van de dames en heren politici van de koninkrijken Engeland,Marokko en Spanje of ze eruit willen komen of elkaar aapjes blijven toedienen…

ik oefen mezelf in afwezigheid denk gedachten die niet helen voel lust die niet wil delen proef liefde zonder zekerheid tabak rookt straf en zindert snel geest en wijn wissen sporen uit Dionysos bespeelt harp en fluit ja ik geloof in een hemelse hel rots in de branding ben ik wel af als grof gruis val ik uit handen deze golf zal zonder…

Samen, als een rots in de branding, onbreekbare familiebanden in hun harten gekerfd. Waar verleden in heden leeft. Krijgt de jongste visser traditioneel de oudste naam…

Mijn Maatje, betrouwbaar, als een rots in de branding. Niet altijd denk ik zo, schieten we beiden in de brand. Klaart de lucht weer lekker op, is er niks meer aan de hand. Daarom blijft ons schip zeewaardig, kan het menige storm trotseren. En wat een ánder daar van vindt, ach, wat kan het ons ook déren.…

Helaas is er geen plaats meer voor een oude eik vlak achter de dijk Hij moet wijken in de vaart der volkeren voor alweer een nieuwe wijk Ik mis hem zeer die oude eik zijn sfeer, zijn bladeren ruisend in de wind Hij stond daar altijd welgezind, als een rots in de branding die zijn nek uitstak hoog boven ons, wat voelde dat…

een vader betekent zoveel dingen voor mij een begrijpend hart is hij een bron van kracht en ondersteuning die mij vriendelijk doordacht aanmoedigend dan wel mopperend corrigerend en vergeeft met zijn eeuwige bereid om te helpen een krachtige berg is hij een rots in de branding van het leven die mij steeds weer de juiste weg wijzend toch…

Zelden riekt het onderwijsveld naar stinkende wonden zachte heelmeesters kent het niet Een onderwijskracht verdient er minder dan zijn laatste syllabe Juist in een stille kracht schuilt de kunst een vonk te laten ontbranden Zij verdient meer als kracht in de storm en rots in de branding de jonge docente Rijpend tot baken…

in de branding, de machtigste eik Ik draai me op mijn rug, starend naar de hemel Zie de wolken, de bladeren en de vogels Ze drijven traag, maar nooit verveeld Ik pak je hand en kus haar rug De wereld zoals hij zijn moet Geschapen naar jouw evenbeeld…

Als er ál wolven waren... zij leerden mij, ook wat mijn weg is. Wanneer duiven neerstreken, had kunnen blijken, op wie ik had mogen lijken... Maar, er was méér, dan dat: onwillig, willig ging ik zó ver, voorbij de grenzen van bekend zijn der beroemdheden. Ik moest verder; dat had ik mijn Lot beloofd. Niemand ooit op aarde, had zó stellig…

Ik, Petra, werd vernoemd naar 'rots in de branding' terwijl ik nu al langer weet, dat het zal stormen om me heen. Ik, geoefend jongleur, liep langs vele touwen en diepte; altijd trachtte ik te volharden, fier, in houden van. Dat wat ik kon. Wat ik kan. Alleen God weet hoe.…

in de branding, helaas nu op non-actief Blijf bij ons (in leven en hart)…

west naar oost door oorlogsnachten fietst op wielen zonder banden om de honger van de winter thuis te verdrijven groots als utrechts jongeling die in het spel van voetbal waar strijd wordt gestreden bij elinkwijk in hoogtijjaren als een leeuw het doel verdedigt groots als liefhebbende echtgenoot die noest werkt en strijdt voor de rots…

De mensen die haasten zich meer en steeds meer, en hebben geen tijd te verliezen, ze zien in de drukte jouw schoonheid niet meer, maar jij houdt ze goed in de smiezen, de fietsers, de auto's, gejakker, gejaag, maar jij blijft de rust bewaren, een rots in de branding, gisteren, vandaag, een stad met grijze haren.…

kleine dingen die ik nog kan betekenen Vriendschap, liefde en warmte geven aan mensen die op me rekenen Ik doe het met liefde, uit mijn gevoel laat ze merken dat ik met hun meevoel Maar mijn hart loopt soms over van pijn om wie ik ben en wie ik had willen zijn Een gezond mens, genietend van het leven zonder de verstarring, zonder beven een rots…

Kind in katoenen badpak met een Rokje, zonovergoten ben je Bruinverbrand Donker je huid, maar weet van hoe je Vader voor De Gordel van Smaragd Vocht Heb je niet Zorgeloos stoei je met omslaande Golven, gulzig drink je Limonadegazeuse, eet je wit brood Met boterhamworst Zand knerst tussen je tanden, rots in De branding je vader, maae weet…

hij en ik gemaakt zijn om elkaars zwijgen te begrijpen Armen die mij dragen die geborgenheid brengen Als ze om me heen worden geslagen, tijdens de donkerste dagen of in de kroeg, tijdens het mooiste levenslied Een sterke rug om op te zitten na een lange dag Als hij mij naar huis draagt na een drankje teveel Een brede borst als een rots…

Een dal is nooit te diep Pas als je hebt gevoeld Hoe diep je als mens kunt zinken En wat er wordt bedoeld Als muziek niet meer mag klinken Hoe leeg je leven kan zijn Zonder liefde, emotie en gevoel Achteraf doet het veel pijn Als je beseft dat je hebt geleefd zonder doel Agressie, prikkelbaar en oneerlijk ben ik geweest, 2 jaar lang…

waar is toch die ene rots tussen al die basaltblokken die schuimend liggen te klotsen in de branding voor mijn kust…

De cadans van jouw zacht pulserende golfgeruis, zee, het neemt me mee, naar tijden van onbezorgdheid, lang vervlogen. De kust de boezem waaraan ik in een zoete zeeslaap val.…

Een rots in 't hart der zee, Die, hoe de branding slaat, Onwrikbaar tegenstaat; Zó zij uw hart in 't kwaad! 2. Eéns effent zich de zee, Eéns wijkt gevaar en nood; En 't loon der deugd is gróot, In leven of in dood!…

Je bent mijn rots, ik ben de branding jij bent het anker ik de grond jij bent het diner ik het toetje jij bent het huis en ik de deur. Wanneer er niemand meer voor me is, zul jij er altijd zijn want jij bent mijn tweede ik!…

Flarden Oorlog voerend In het brein Ongelijk de strijd Van mijn ik Met de andere Vormen van zelf En eigen die wonen In dezelfde mens Zwaar het gevecht Uiteind'lijk aangeland Op de rots die in De branding vrede is En 't nieuwe leven gekust…

Ik denk rots. Ik voel koude rillingen tegen mijn klippen botsen. Ik denk de branding die mijn lippen blust. - geruisloze omarming tussen twee stranden - Ik berg het zand en verleid een albatros tot mij zijn. Ik ben wit en waak over het zout dat met je ogen speelt.…

als een rots bood ik weerstand tegen de zuigende branding op de rand van de leegte die je in me liet tot ik kantelde en in dit dieptepunt roerloos als een rolkei in een kuil traagzaam gepolijst wordt door de tijdloze rivier verweerd door winterse vrieskou geblakerd door zomerzon seizoen na seizoen na seizoen tot ooit misschien een spelend…

Ze kwam ooit in mijn leven, 'k was amper veertien, ze had veel zo niet meer van de wereld gezien, dan ik dat ooit deed. Ze kwam ooit in mijn leven als echte reddingsboei kon bij haar schuilen, kon bij haar huilen ze stond aan het hoofd van een prachtig gezin. En toch maakte ze ruimte en tijd voor mij, ze kwam ooit in mijn leven, als…

mijn golven beuken tegen weerbarstige rots keer op keer probeer ik haar te bewegen een baken in zee dat branding ontlokt aan het stromend getij zij is alleen durft eenzaam te zijn zonder pijn geen aanbidders of vrienden die enkel zichzelf bedienen van haar aanwezigheid jij hoeft niet te breken wil je alleen laten weten…

Liefde is een steunpilaar, in de branding een rots. Liefde is geven en nemen, zij die vergeven kan. Liefde is alles omvattend, zij is meer dan houden van.....…

Een plek om onder vleugels, om sterk, gedreven, leven door te geven, om in zachtheid, humor je te hullen, om te voeden en te hoeden, om te strijden, te beschermen, om de schoonheid zelf te zijn, om rust te vinden om opnieuw, ja steeds opnieuw weer te verbinden om trots te zijn en rots te zijn in de branding om stil te staan bij onze ziel…

mezelf in het hier van gisteren, uren en dagen berichtten wie ik was verdwenen in het schuim van een onbekend lichaam, de onmeetbare afstand schokkend geschuwd uitgespuugd door meedogenloze wijzers weerkaatst de tijd dichtgeknoopte gaten en herhalend geroep misschien leidt morgen me naar wie ik gisteren was…