Alle inzendingen over rotsvast OR mezelf

Het mag niet van de ander De andere De anderen De anderen in mij In mijn hoofd De anderen in mijn hoofd Het mag Niet Het mag niet Ik mag niet Niet Maar ik wil de ander De andere De anderen Ik wil de anderen In mijn hoofd De anderen in mijn hoofd Mezelf laten Laten zien Mezelf laten zien Aan de anderen Aan mezelf Mezelf…

afkomen, de kleur van regenbogen; ik roep héél hard, maar er is niemand die antwoordt, tenzij de echo, stilletjes, oh zo zacht; het is een lange weg naar boven, een diepe val naar beneden, op zoek naar dat beetje geluk, die ene engel of was het misschien een elf, het maakt eigenlijk niet uit, want ik ik maakte een reis naar mezelf…

Ik wilde er een beetje uit want kreeg steeds hulpvragen En wie stond er op het perron? De man die 'k eerder had gezien, ergens blindenstok zwiepend langs ogen Ik hoorde een goede morgen, me niet zo gauw bewust dat het naar mij gericht en wat hij wou en ik zou niet in dezelfde coupe als hij. Toen ik daar zat, in die lege trein…

Ik zal beginnen, nu meteen, met mezelf.…

Of ik je ooit weer ontmoet na een sterven in de toekomst wanneer we zonder leven zijn en het gemis geen pijn doet zal ik vragen aan de herfstvogels als ze afscheid nemen en ik beloof je in aardse sferen tijdens dit herdenken ben ik mezelf en blijf ik aan je denken.…

ben Omdat ik al vergeven ben door mezelf Gesterkt door mijn fouten en mijn ongeluk Ben ik mezelf geworden, zonder het te weten, Heb ik geleefd Vergeef me daarvoor niet Want enkel ik weet wat ik wil Vaak voel ik me verdwaald…

Mag ik mijn eigen woorden tikken ik weet ik ben geen dichter Maar mag ik zeggen wat mij raakt dat door de jaren dit mij maakt Een rijk en ervaren mens Nietig in deze wereld Maar wel over mijn gevoelens de baas…

Ik ben ik, ik ben mezelf, hou van mij zoals ik ben, want ik zal nooit veranderen.…

Je bent jezelf niet meer klonk het als verwijt wie je vroeger was ben ik helemaal kwijt ik stond er even bij stil en dacht wat fijn dat ik steeds veranderen wil denken mag aan later daarin ben ik altijd juist mezelf gebleven…

Gedachten als voorbeeld dat geluk mild en rekbaar is dat het zichzelf moet verdienen maar wegvloeit in de wind die de sporen onwillekeurig zaait in een klimaat wat omslaat, na een plotselinge blikseminslag een geur van littekens achterlaat. Maar in het binnenste wroet de kiem van rusteloze wensen naar ongeboren resten van een vroeger…

Ik ben de enige Die echt goed Voor mezelf kan zorgen In plaats dat een Ander voor mij zorgt Dus kan ik dat beter Meteen zelf doen Zonder omweg En is het ook beter Om de anderen Vrij te laten Om voor zichzelf te zorgen…

Geleerd om mezelf te zijn. Een zeldzame vlinder met vele kleuren. Een diertje met een warm hart. Zo eindeloos vrij en intens gelukkig maar toch ook heel apart…

Zoals mijn moeder rotsvast daarin geloofde, zo geloof ik in de onsterfelijkheid. ------------------------------------------- uit: 'Wakker het vuur niet aan', 1994.…

Zoals mijn moeder rotsvast dáárin geloofde, zo geloof ik in de onsterfelijkheid. ----------------------------------------- uit: 'Wakker het vuur niet aan', 1994.…

Ik houd van de stilte van de warmte en het leven hierin; niet van de kilte als ik luister maar niet naar woorden proef ik het leven dat niemand ooit hoorde ik luister dan naar alles wat zich afspeelt in 'mijn mooie ik', er wordt mij weer een ervaring toebedeeld.…

het is niet een paard dat hij zo bewondert zij is zijn vriendin met een warme huid ogen die hem altijd volgen in een hoofd vol nieuwsgierigheid die ieder keer weer tegensputtert bij het sturen waardoor bochten langer duren zijn kameraad die rotsvast naast hem staat in hem gelooft ondanks zijn stoere taal natuurlijk verstaan…

om er naar te kunnen kijken rotsvast maar misschien onvindbaar roep ik jou eenvoudig, zoals de dagen en de handen waarmee je me liefkoost met niet meer dan wat dromen plekjes waar ik wil zijn waar ik je kan omringen, warmzacht bij de waterval en tussen de wilde bloemen die, door hun dans, ons willoos meevoeren naar de uitgestrektheid…

een gedicht waar vleugels en schaduwen elkaar verknijpen in poëtiek ik wil het niet maar ik hoor en zie ganzen in een lucht vol vleugelslag schaduwschuivend over het land meer dan ooit overboord het rotsvaste van zachte zandkorrels op geopende hand een wervelwind blaast en neemt ze mee zoals tijd het leven neemt of geeft aan…

jouw hand, mijn hand vele handen ze kunnen iets bereiken handen bij elkaar bouwen rotsvast beschermende dijken een open hand zaait bloemenvreugde tussen ’t weidegras schenkt een zomer wenkt glanslibellen naar een grijs moeras een verzameling van gestapelde stenen wordt een steunpilaar jouw hand, mijn hand vele handen ze…

De rotsvaste overtuiging als gebeiteld in steen.…

Condens als wolken vermagerende strepen lijnen in de lucht…

hij wiegde een grote boterbloem tussen sprietig gras dat schuurde net als constante irritatie over ongemakkelijke buren zij gingen voor een eigen pad dat voor een ander onbegaanbaar was omdat geel te heftig domineerde en zij in overleg en toegeven nooit iets zouden leren vriendelijke mensen maar met rotsvaste overtuigingen en…

glanzend zwart afgekante deining dwingt de delta in broei tot glanzend kwel amper verholen in zilte zindering wacht op ademwarme wind gestrand in tongrollende vlagen vederlichte vingertippen toetsen over rotsvaste toppen en prikkelzacht zeewater doet schokkend ontdekking van stralend witte kleuren die blanke flanken doen verschieten…

ontroerd ondergaan wij de beelden uit het vrouwenkamp Ravensbrück ruim 60 jaar na dato ziet een mens en wat voor een met afscheidsbrief en loden last van wat eertijds was diep neergedrukt niet klein gekregen gebogen gedaante in de kille regen ongebroken en onvoorstelbaar vief vrouw en moeder van twee kinderen te vroeg weduwe rotsvast gelovend…

Blakend is je wit gezicht of druipend van de regen trek je aan mensen jong en oud zij voelen 't kraken van jouw hout en de schaduw van jouw stenen Je wieken reiken naar de lucht vangen onze toekomstdromen toch sta je stevig en rotsvast laat je niet imponeren door geld of macht en evenmin de pijn van het verleden Het gaat je niet om…

laten we proberen er samen voor te gaan van onze fouten iets te leren maar nooit stil te blijven staan en rotsvast te blijven geloven onze dromen worden waar vertrouwend op de toekomst op onszelf en op elkaar laten we proberen om altijd dag na dag ons niet te laten storen door elke tegenslag maar laten we genieten van wat het leven…

hoorde ik als kind zingend brullen, door lallende ,dronken carnavalvierders in mijn geboortedorp in de toen nog, rotsvast gelovende kempen. nu bedekt gras alles. de slagvelden in de westhoek. de tuinen in de wijde omgeving van tjernobyl, de kerkhofgraven in de concentratiekampen van breendonk tot buchenwald.…

De weg is vlak gebleven en, tot nu toe althans, boven rotsvaste twijfel verheven. Mijn weg is op schrift gesteld als vermaak doch ook lering, zo staat ergens vermeld. Een deviatie van een planetaire twist, meer stelt mijn weg niet voor, bovendien in een oogwenk uit eeuwigheid gewist.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

vriendschap geeft afstand ogen stilte een stem is onafscheidelijk een kind - een poes leeuw, hond of kabouter vriendschap biedt houvast aan de eerlijke spiegel die waarheid spreekt uit sympathie en empathie begrip ook en medeleven vriendschap kent geen erfenis van lastige vragen over fout of vergissing omdat zij havent in rotsvast…