Alle inzendingen over rozen OR gebroken liefde

Onder het gaas schuilt een ragfijn viooltje dat eerder krimpt dan groeien wil een gebroken spiegelstukje, dragend zijn eigen wonden doorsneed de tere bloem liefde leek ontoereikend voor wie zijn geschonden gebrokenheid is wat hen heeft verbonden. Geschreven bij het gelijknamige boek van Paolo Giordano…

stem en zucht, gebroken liefde dat is wat iemand aan zich bindt…

onbegrip voor wat hem overkwam is wat hem roerloos blijven doet terwijl de dag aan hem voorbijglijdt net als het leven de lijnen in zijn gezicht lijken dieper gegroefd als het vale schijnsel van de maan op zijn bleek leeg gezicht valt er zit een man op een bank in het park in zijn samengevouwen steenkoude handen ligt zijn hart gebroken…

Ik zie de schaduw van een gebroken man. Naast hem sluipt traag het gitzwarte vlak en vertelt dat ‘t laatste restje in hem brak zijn lijf hangt, geen spoor meer van elan. Er geurt het zoete bitter van manillatabak, het was ooit samengeluk, hij huivert ervan.…

Er hing een kraai in de lucht toen je me brak toen je me stak met het touw dat klom als ik zong bij de buren huilde een kalf met scheurende uithalen om zijn moeder en ik lag in duizend delen tussen de melkplassen die in het blauwe uur jouw kleine huis besluipen. Wee je lange benen als je vergeet een stukje op te rapen. ----------…

Het steegje loopt een beetje krom net als jij huisjes, klein, gerimpeld als oude handen zomaar een steegje doodlopend, keitjes gebroken door de tijd…

Alleen en in elkaar gekropen onzichtbaar in zijn handen bange ogen verstopt achter de woede de spot wie ziet me in het donker wie hoort mijn tranen gesmoord in mijn bed van schaamte wie hoort mijn schreeuw verloren in de nacht hier lig ik dan voor altijd achtergelaten ik en mijn gebroken lichaam…

Net als het woord “gevoelens” Elkaar nu niets meer te verwijten Enkel het gebroken glas is wat er overblijft.…

Vliegen wou je, met gebroken vleugels. De wereld voor jou te hard. Los, liet je alles, terug naar het begin. Vrijheid, na zo lange tijd.…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Droom aan flarden Als een zeepbel gebarsten Je was zo dichtbij En dan plots zo ver weg Totaal onbereikbaar Tranen borrelen omhoog Onmacht verstikt me Gebroken hart Wat doet het pijn Het sprookje is uit Zonder happy end…

gebroken dromen wenen duizend illusies verdronken op het pad van verlangen Nee ik ga niet meer huilen gebroken ziel, gekwetst duizend gedachten gebundeld hun weg zoekend in dit gedicht…

ik voel me als een gebroken ei en dat op pasen ik kan niet meer geverfd worden want de kleuren zouden mijn eiwit vreemd doorvloeien en door weten te vreten tot mijn dooier die niets vermoedend ze binnenhaalt en als toverbal ten onder gaat…

levenskracht sijpelt langzaam uit haar lichaam in bloei ze was in de kracht van haar leven totdat ze gebroken werd in de knop…

Gebroken In de nacht Is elk beeld scherper Elke herinnering dieper Aan Hoe je plots verdween Zonder afscheid De pijn voelt ruw En kerft genadeloos Rond in mijn hele zijn Ik blijf verstomd achter Gebroken in de nacht…

Leven voor altijd en eeuwig gebroken. 22 mei 2017…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

in haar vleugje parfum neem ik wilde rozen waar het aroma van de wind haar onstuimigheid bedwelmend zacht in dat frêle bekoren duistert zij haar lach de verleiding nabij en sluit ik mijn ogen haar liefde toe raak ik die rozen elke nacht…

Zonder liefde wil ik niet leven. Als het leven de rozen niet plukken kan die opvallen in het onbeperkte veld. Wanneer ik als mens geen mens meer kan wezen, omdat het leven voor mij dit soort rozen nog niet heeft besteld. Zonder liefde pluk ik slechts een dag waarop ik slechts het gemis in frustratie kan plukken.…

Gebroken gedachten laten mij in verwarring achter als ik zoek naar herinneringen in mijn geest dan weet ik dat er pijn maar ook liefde is geweest alleen nu veel zachter…

Liefde is een bos rode rozen En druppeltjes ochtend dauw. Liefde is glinsterende sterretjes En luchten hemelsblauw. Liefde is jouw glimlach Jouw armen om mij heen En tedere momenten geheel voor ons alleen.…

Even, was ik dichtbij die roze gloed even, heel dichtbij die overvloed heel even overweldigend liefde.…

Alles mag op 14 februari rode harten, rode konen, rode strikken rode rozen. Of je liefde nou geheim is, verborgen, of je verstoken bent van, of je normale liefde of kinderliefde, openlijke of heimelijke, voorliefde of kalverliefde als werkwoord gebruikt, liefde op Valentijn, mag.…

O die sterren en rozen voor mijn verzen gekozen. Sterren en rozen die de liefde immer weer loven zij het in vreugd zij het in smart de roos geeft haar kleur de ster geeft haar kracht. Aan de hemel bloeien de sterren die mysteries haarfijn uitleggen en verliefde zielen vragen om raad of de liefde komt of ze weer gaat.…

Verleidend verklaarde hij me de liefde, Ik keek hem aan en zoende en zoende hem. In gedachten.. Mocht niet, mag niet Zij met een gebroken hart, huilend Hij bedrogen en alleen.…

Als een bloem zo mooi en pas ontloken, zo heb ik jou gekend voordat je was gebroken. Een leven vol liefde heb je gekend, en werd door hem met van alles verwend. Tot eens op een dag hij niets meer kon geven, een ongeluk overkwam hem er kwam een eind aan zijn leven.…

Gebroken hartsdingen kan men moelijk lijmen, brokstukken in scherven vallende liefde vererven. Meest bekeken emotioneel uit balans zonder woorden. Pijnlijk getroffen aanvoelen, obsessieve gedachtenmolen. Liefde verteld gebroken, heeft een stervend hart gehad.…

zoveel gronden om te liggen in een veld van lavendel op een pindakaasvloer of op een tapijt van porseleinen zonnebloempitten neerstrijken op vloeiende vloeren van blauw roze en perzik of op het witte tapijt lig je graag op een met zout bestrooide vloer of land je liever op gebroken vensterglas het is een kunst om de…

downers up down at the end of lonely street maar, om heel eerlijk te zijn moet ik onhoudbaar janken wanneer Elvis gospels zingt deze man geloofde echt geloofde oprecht in de liefde van zijn god en ik, ik nu ook ================…