Alle inzendingen over rozenblaadjes OR doornen OR begrafenis

Wit kanten kleed liefde spreekt boekdelen tranen verraden intens verdriet dood ---------------------------- 'Elfje'-dichtvorm…

Dat een begrafenis in stilte moet verlopen waarom? waarom in alles stilte? waarom niet wild doen uit verdriet? het tragische op zich heeft toch al zoveel kilte Waarom geen fel brandende fakkels? of wel bijna zestig bongo's op een rij? waarop heftig huilend wordt getrommeld? de doodse ... doodse stilte ... gewoon voorbij?…

Verlaat het rijk van de rot waar monden die koud zijn als was rond de tafel kauwen op wat van je rest - handen klapwieken trage motten rond je schedel, liefde duizelt als sigarenrook omhoog tussen de onscherpe messen van woorden - en ga de tuin in. Daar lopen ze ook. Ze zijn jong hun dunne armen wit en onhandig. Ze zien je niet. Graaf…

Een begrafenis, we staan stil bij de dood Maar het gewone leven gaat daarna door Toch blijft het verdriet zo oneindig groot Daar zijn geen troostende woorden voor. Maar gelukkig is de dood niet het slot Want we komen thuis bij de HEER We mogen zingen voor de troon van God In de hemel, daar zien we elkaar weer.…

Bij jou vluchtte de stilte, Niet meer meer dan een vage herinnering. De muren waren voor jou Niet meer dan dingen die je kon afbreken, Als het je maar dichter bracht Bij het eiland waarop ik verkeerde. Je tranen zijn dolken op een wang, Je lichaam dat een laatste groet brengt, Je hart dat niet langer naar mij verlangt. De stilte immer weer…

Het lijk ligt in de kist, Gewassen en geschoren, Met vals gebit en bril. En bril? Ojee... die bril staat scheef. Zal ik het doen...? Ik steek al een vinger uit... O, nee dat durf ik niet. Ik ga maar zitten. Misschien doet iemand anders... Die bril staat erg scheef. De mensen drupp'len binnen, Ze kijken in de kist, Misschien doen zij…

Geen bloemen Haydn, Bach koffie veel sterkte en jij lachte je dood.…

Vandaag zag ik een moeder huilen Haar zoon lag in een kist En ik dacht heel even God heeft zich vast vergist. Vandaag zag ik een moeder huilen Om het afscheid van haar zoon En ik dacht heel even God dat is toch niet gewoon. Kinderen moeten ouders overleven en niet andersom En ik dacht heel even God wat bent U dom.…

Een begrafenis, we staan stil bij de dood Maar het gewone leven gaat daarna door Toch blijft het verdriet zo oneindig groot Daar zijn geen troostende woorden voor. Maar gelukkig is de dood niet het slot Want we komen thuis bij de HEER We mogen zingen voor de troon van God In de hemel, daar zien we elkaar weer.…

Stond daar in de regen Een pad, kruislings langs de bomen Ik kom er namen en getallen tegen Stenen tonen het einde onzer dromen. Wandelend, wenend met kop en staart De hoofden in treurnis gebogen Gaan allen, zo stond het op de kaart In kleurloos zwart; de dood is opgetogen. Aan het einde: het is toneel Lachen, grienen, een traan een stem…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

men waant zich jong en sexy maar onverhoeds moet sectie worden toegepast om te voorkomen dat een begrafenis prematuur wordt uitgevoerd…

in tere vleugeltjes zo klam en koud zo op zoek naar jou Kust de rozenblaadjes en reist mee tot waar jij schijnt als ster in de donkere hemel eindeloos ver zo ver een jaar alweer en ik mis je zo zo koud zo kil zonder jou…

De zachtheid van rozenblaadjes laat haar verlangen naar teder samenzijn verlangen naar verleden nog voor haar leven verlangen naar toekomst voorbij haar leven vele rozen geteld in de tuin van heden vol hartepijn…

Onvervulde verlangens Naar vervlogen gevoelens Voor ver verleden liefdes Zweven als gepijnigde geheugensteuntjes In een dwalende blinde deken Van bijna gemiste echte onzekerheden Bedekt met donzige rozenblaadjes…

In Memoriam Anton van der Giessen *19 april 1952 - +4 maart 2014 Langzaam, Stapje voor stapje, Adem voor adem, Ben je bij ons Weggegleden Jij die ons zo lief Bent, grote kleine broer, Onmisbare schakel in De kring van onze familie - Jij verbond iedereen Met iedereen, was De spil die niet Viel weg te denken - We laten…

Roos, je leek liefdevol attent charmant maar nu allemachtig de doornen die ik voel doordringende doornen boren tarten mijn levensdoel mijn verweer ‘Jij krijgt geen water meer!’…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

rozenblaadjes die een pruillip trekken vooraleer ze vallen de lichte aarzeling van een vlam net voor het vuur dooft de zon die zich langzaam wegsleept uit de wolkenloze hemel het lijkt alsof niets met zekerheid deze dag wil beëindigen…

ik ken het scenario , eerst sterven dat moet nadrukkelijk eerst en dan de reis vanonder het witte laken naar een kist als alles meezit -want die is duur, ik vond die van de Paus knap zie je- verder blijf ik gewoon rustig dood en de begrafenisondernemer helpt altijd daar kan ik op vertrouwen, de stoet ook, en toch…

ik ga voorwaarts, de linker voet eerst kan ook de rechter zijn, 't is om het even een schrede die men voorziet en beheerst en traag een afdruk in het steengruis ververst zoals de dode even de adem mocht beleven het spoor naar de laatste toekomst wordt getrokken in de stoet vergezeld van verstilde zwarte kraaien zij kennen de mimiek van een…

in schril contrast met de stille schare verzameld rondom het nog open graf overstemt het lawaai van een vliegtuig de stem van de spreker die gehuld in een donkere jas met zorgvuldig gekozen woorden een arbeidsverleden tracht te beschrijven dat als we hem mogen geloven zou hebben bestaan uit het met veel succes werken van de één naar de andere…

bij zijn begrafenis weende de zon en vierden de duivels feest wat mij verbaasde want ik ken geen vromer of braver man in de kerk ondernam een spin een tegenoffensief ze weefde een ontsnappingsdraad van aan zijn kist tot helemaal in de nok misschien hoort die ook bij het pakket zoals de lijkbidders, de prentjes en de koffie achteraf…

Ontdaan van elke waan brak de maan in tweeën en zag de zee de liefde genadeloos vergaan Rozenblaadjes van geluk de laatste adem van stil begrijpen fluisterden zacht; 'hier eindigt onze nacht'…

En als het over rozen gaat waarom dan al die doornen, stekend in mijn gelaat? Mijn pad is echt geen rozenpad Maar, zou ik dat wel wensen? Want aan de rozen zitten stekels die ik dan toch zou verwensen... Ik zou pas van een roos genieten als die geen doornen had dan zouden ze mijn pad mogen plaveien met alleen maar rozenblad...…

pluk de rozen één voor één door de roodheid hou je me dichter vol verlangen uitgekeken naar het moment dat je me versieren zou opgaand in de zoete geur spreekt mijn glimlach boekdelen het regent rozenblaadjes wat onze liefde bezegelt…