Alle inzendingen over rug

Toen keerde ik me om Mijn rug naar je toe. En nog voel ik je ogen In mijn rug boren, Roepende: "Waarom wil je me niet horen!" Ik probeerde weg te komen Keek om. Je stond er nog.…

Achter mijn rug rijdt de wereld rond maar in het bos zingt een merel de Zomer heldere klanken, lied voor een dromer ver van mij weg ligt een tijd zwaar gewond. Achter mijn rug raast het stadsgekerm maar in het water zwemt rustig een eendje zoekend naar voedsel gooi ik vast een steentje: banden van gekken verschroeien de berm.…

Rennend met de angst op mijn rug Heb ik amper tijd voor mezelf, amper tijd voor rust Want ik blijf maar zwemmen naar de zeekust Die weg wordt gehouden door de onrust Door misleiding in mijn verleden tijd Sta ik voor de keuzes om weg te rennen of mijn leven te delen met de pijn Het houdt mij soms klein waardoor ik bekend sta als een chagrijn…

toen zij nog bij hem was kon hij iedereen vertellen van de zee al die druppels samen schelpen in scherven eenzame kreten van zeevogels in de wind een laatste zinkende zonnestraal het leven in al zijn poriën al zijn voetstappen aan de vloedlijn hij draait zijn rug zeewaarts nagestaard door cirkelende meeuwen in het achterland…

mijn koude hersentjes werken traag een gletsjer die het verleden langzaam en onverbiddelijk bedekt met tonnen ijs in dit paleis bewust zonder trui kachel en jammerlijk jou waar leven een overlevingsslag expeditie robinson in het pleistoceen is geworden het moet zijn want misschien was het niet veel maar ik gaf je alles wat ik bezat toen jij…

ik stop mezelf in een bal en rol vlak langs je handen je pakt me maar je koestert niet en stuit me tegen wanden je wilt mijn ogen wel maar kaatst mijn blikken terug ik speel met jou dat spel maar als ik lach zie ik je rug je stapt alleen de wereld in met handen vol verlangen je speelt altijd met tegenzin want niemand kan je vangen…

Mijn handen uren uitgestrekt, maar uiteindelijk op mijn rug geslagen.…

Met haar neusje in de wind fietst zij trots naar school als een echt groot kind klein duwtje in de rug want dat gaat zo lekker vlug. En straks, na school met mama weer terug Een kusje, het duwtje een mond vol marsepein Ze geeft de wind in de rug Welterusten, mijn lief blijf nog even klein…

Zó traag kruipt die slak zeker zeer vermoeiend, met het huis op de rug…

[Haiku] daar gaan de wolken één voor één drijven ze weg maanlicht op hun rug…

ik kroop in je schoot leefde op je rug verstopt in genot was ik schepper naast God…

we lagen op een luchtbed onder een kruisgewelf het zeil strak klapperend om bogen van glasvezel de slaapzak hield ons bijeen rug aan rug versteend woelend in ons ongemak de olielamp bleef branden ik wacht liever nog even tot jij zuchtend kantelt met een schok en een snik tot ik de vegen mascara van jouw wangen lik…

we lagen op een luchtbed onder een kruisgewelf het zeil strak klapperend om bogen van glasvezel de slaapzak hield ons bijeen rug aan rug versteend woelend in ons ongemak de olielamp bleef branden ik wacht liever nog even tot jij zuchtend kantelt met een schok en een snik tot ik de vegen mascara van jouw wangen lik…

Een krijtlijn van heuvels dichtbij rug aan rug. Lichte gordijnen trekken grenzen voor het behang de schemering is bang. Luie druppels worden hard en duizelen als kleine herinneringen. De sneeuw leest haar dagen voorbij onzichtbare banden en wiegt zich in een ondichtbare slaap.…

Rug tegen stam, stam tegen rug. Samen luisteren we naar bladmuziek gespeeld door de wind tussen wiegende takken. Het sap stroomt door mijn nerven, het bloed stijgt naar zijn kruin. Het wordt ijl in mijn hoofd en leeg in zijn kroon. Onder dit knusse bladerkleed, hangt een koele kilte en vouwen we handen in Zalige Stilte.…

een reiger zo droom ik de dagen door een reiger grijs van rug en wit van buik wachtend op een rimpeling…

je snelt mijn gevoel voorbij zo ongeremd maak je mij ontstemd en terwijl ik daar sta en staar naar het zoveelste wegwuifgebaar: je rug keert zich steeds verder van me af ik sta besta en ik zeg: ontzeg mij niet wat je bij me achterliet want dan is het net zo weg als jij kom hier kom terug en keer je rug naar wat komen ging kijk hoe…

Iemand vertelt een oud verhaal over twee eiken die te dichtbij stonden - elkaar het licht wel gunden - maar rug tegen rug verder moesten. Tot eens een herfststorm die nooit voorbij leek te gaan, plaats maakte. Takken begonnen naar elkaar te groeien. Als een late omarming.…

Ik draai me om ze slaapt op haar kussen haar kussen slaapt ook, haar knie heeft een gat in mijn rug geslapen Slaap jij nog?…

wij leggen aan, trekken landinwaarts laten herinneringen voor anker gaan die horen bij een periode, bij een plaats vandaag is zo'n opgediende dag waarop je anders dan anders eens echt ouder wordt geen drama, ten hoogste de gewoonte dat vroeger stil verder van je vaart wat was heeft zich genesteld genoeglijk met iets van weemoed wellicht…

last kan hem niks maken een hond mag z’n baas immers nog uitlaten ook hij is blij hij houdt niet van stampij in een stille levenloze straat en vraagt zich af hoe lang nog voor het gewone leven z’n gang weer nemen gaat het hondje doet z’n behoefte op de stoep het zakje is vergeten de plicht slaakt z’n roep iemand recht z’n rug…

Met de rug tegen de muur onderga ik het geweld van het luidkeels "Stille nacht". Het geschitter en geflikker van miljarden lichtjes doven het licht dat schijnt in de duisternis. De voegen tussen de stenen trekken sporen in mijn rug.…

De handen op de rug, de welgevulde buik vooruit, het hoofd welwillend kijkend, de rug fier recht in zelf voldaan’ tevredenheid. Als dat beeld zo afstandelijk, in zijn voldaanheid ontoegankelijk, is hij nooit dicht bij mij gekomen. In zijn huis heb ik het altijd koud gehad.…

mag ik toch de muur zijn waar tegen jij je rug weer recht voel je vingers zacht bewegen in de vele letters die we samen schreven geen kerkhof of kruis geen groene most om te vergeten jij voelt zo warm aan we kerven weer gaan opnieuw in leven recht je rug want samen kunnen wij nooit stuk…

Mooie ogen Mysterieuze lach Je kijkt vol, in de lens Rechte rug Zelfbewust Hoorde je maar, bij mij…

Papa pad rijdt op rug bruid vast adres op zak!…

te vaak te diep buigen over andermans problemen gaat toch een keer ten koste van je eigen rug…

ik kriebel poes op haar buik ze houdt de nagels in ai aai ajaai zachtjes ligt ze op haar rug…

Wij stikken onder de truttenboog, worden gek van die grijsvakapen met griezelige nakomelingen op hun rug.…

zonder grenzen hart en ziel verkennend oeverloos strelend glijden mijn handen van je rug als een traan die valt…