Alle inzendingen over ruimte emigranten

Met vleugels van licht zeilend op sterrenwind navigeren op hemellicht laverend scheren langs sterren en planeten, bij Centauri Alfa overstag laatste blik op thuis het stervende zonnestelsel aarde verzinkt in de zon die z’n kinderen opvreet…

De lijfspreuk van de emigrant is: “Lekker weg uit eigen land!”…

Hij is een emigrant, Uit een ver land Hij weet wat reizen is Wat overleven is als een vis Gevangen in de netten van de visvangst Doorbrekend de barrières van de angst.…

Als we Nederland verlaten is er de pijn van het afscheid, misschien nooit meer terug te zien. Benieuwd naar het nieuwe land, een nieuw begin, aanpassen. Een nieuwe taal leren. Heel vaag in de verte is toch nog Nederland, het blijft smeulen van binnen. Maar als we ouder worden laait het vuur weer op. We spreken weer de Nederlandse taal en…

voor Felix Nussbaum bizar als emigrant niet welkom als Duitser gearresteerd en als jood vervolgd aldus directeur Ralph Keuning van museum de Fundatie om te overleven zou je jezelf in een tekening willen verstoppen of onderduiken in het huis op het doek van olieverf en wachten tot de duistere wolken zijn overgedreven tja... was…

Herzegovina schuilt in Serajevo voor bommen en granaten en Moreska trekt met bandieten op naar Ljubljana Slovenen vluchten weg uit Belgrado Níkolaj Dubrovniks alter eega, hij Serviër, zij een Montenegrijnse geboren uit Albaanse emigranten gevlucht naar de enclave Kosovo Zat na de Balkanoorlog op de blaren met opa en haar…

Ik wil tegen je aanliggen, de ruimte hebben. Genieten van elkaar, Zonder woorden te gebruiken. Alles ontdekken, net zolang doorgaan, totdat we niet meer kunnen. Totdat ik aangekleed ben, met jouw liefde. Totdat de ruimte is gevuld, met onze lichamen, die elkaar net hebben ontdekt.…

Geef me de ruimte! ik hoef je niet meer. Geef me de ruimte! ook al doet het zeer. Je hebt me bedonderd, bedrogen, gebruikt! Geef me de ruimte! ik gooi je eruit!…

‘t Verkleurde licht van sterren roept het universum te weerleggen het tegendeel is ook, beroept zich op zijn recht niet te ontzeggen gepatenteerde feiten nemen de eigen ruimte in, de stelling om stelling, houdbare systemen veroordelen een andre velling donkere materie blijft verhuld voor het oog maar is niet te negeren althans, het vreemde…

Ik zal je ruimte geven het ging je iets te snel Ik doe het echter uit liefde maar ja dat weet je wel Ik wil je niet teveel pushen maar ik ben erg enthousiast Ik wil je steeds overtuigen en haal alles uit de kast Pas als ik zeker ben van jou zal ik pas wat rustiger zijn Je zegt dat je zeker bent en dat vind ik heel fijn…

ik sta tussen verre groene wanden daarachter paarse golven ik hoor niets dan de wind fluisteren in de eeuwige bomen onder de wijde hemel duizend eeuwen geleden deden stormen en zand hier in ijzige koude een spel zwevend in ruimte en tijd voel ik de levenskracht ik ben deel van een grootse schepping…

Ze heeft haar kind begraven samen met het stil verdriet niemand die het ziet terwijl ze blijven draven Ze zwijgt de stilte dood laat geen ruimte voor het lege ik ontwaak en laat achterwege te luisteren naar het bloot in haar ogen, te kijken naar het bloed in haar oor barrevoets in het slijk en afgeweken van het spoor Wat fluistert…

Hier, in ’t Westfriese land, aan de rand, aanschouw ik wolken, dieren, lucht. Al die wisselingen maken dat ik zucht! Het is de aard van de jaargetijden waarvan het verscheiden mij doen verblijden. Ik heb aan dit land mijn hart verpand.…

Dood is maar dertig centimeter weg Nat asfalt glinstert in de zon Daar is de bocht - Trommelvliesscheurend motorgeschreeuw Flits van tandengrijns en stekelhaar Dood is maar dertig millimeter weg O, God! Een bocht....…

als je de kooi bent zonder de vogel komt de ander die de vogel zal zijn durf hoog te zweven als je de zwaan bent de ander in de schaduw kijkt je na zo lang hij kan als je valt wees dan niet bang voor het licht en het donker ik kom uit de schaduw vang je, zonder te vragen, op…

Zij kunnen mij niet horen In de ruimte eromheen Het bos is zonder bomen En de ruimte eromheen Kan de leegte binnenkomen God Wat voel ik mij alleen…

weg wuif je ruimte wil je laat me zei je ik doe niet anders maar zal je nog meer ruimte geven m’ n koffers staan al klaar…

weg wuif je ruimte wil je laat me zei je ik doe niet anders maar zal je nog meer ruimte geven m’ n koffers staan al klaar…

loop naar de maan, zei je en zonder aarzelen deed ik wat je vroeg ik zal de melkweg nemen, dacht ik misschien slaag ik er nog in een ster voor jou te plukken…

het binnenstromende licht biedt een duizelingwekkende ruimte het is niet voorbij ik leer me verzoenen…

Het onverwachte geeft plotselinge ruimte. Het verlangen daarna maakt strijdbaar en maakt het moeilijkste te dragen.…

Ik sprak tegen jou maar je kon me niet horen Ik zocht naar jou maar ik zag je niet Ik voelde me dood, koud en leeg, hier van binnen Soms zag ik het nut van het leven niet meer Totdat jij kwam, jij gaf mij liefde , vertrouwen en ruimte Nu kan ik zeggen: met jou leef…

boven alles uit ademt mijn verbondenheid de wereld is mooi…

Dit vers gaat enkel en alleen, Over alle ruimte om ons heen. Die ruimte berust op het feit Van beschikbare uitgestrektheid De ruimte is van iedereen. Je kunt zelf pas voluit leven, Als je de andere ook de ruimte wilt geven.…

ruimte vol leegte verdriet in alle hoeken de stilte nabij leegte met begrip gevoel tussen de oren op weg naar binnen in stilte vreugde de ontdekking van de roos herboren krachten…

onze bestemming kende een ander station ruimte genoeg dachten wij als geestverwanten het vooruitzicht was te groot voor de waarheid onze ruimte kent nu alleen nog de zonsondergang.…

het heelal of de ruimte eindeloos mooi...…

En als ik nou vandaag door niemand opgebeld, gevraagd, geapt of aangesproken wordt Als ik nou vandaag niemand lastig val of blij maak met mijn opmerkingen, niets doorstuur niemand van zijn of haar tijd beroof met een spreuk, een idee van mij niets probeer te ontlokken dan dan is de dag, de tijd voor mezelf en de tijd voor de ander…

Waar eens de oerknal onze dimensie binnenging, waar de ruimte zich opende en de tijd werd geboren, uit een ondeelbaar punt als ultieme bron. Die immense ruimte waar het sterrenlicht miljoenen jaren reist om naar ons te gaan.…

Is mens' leven uitgetekend in de sporen van de nacht, of leiden schimmen het bestaan van mensen die potten roeren in blokhutten van drie bij drie terwijl het vuur heel snel dooft? De laatste ster maakt de ochtend hoewel vogels nachtbrakers fluitend naar bed begeleiden Voor even stond de tijd toen stil... Duizelend brokkelde steen van…