Alle inzendingen over ruimte en tijd

te weinig tijd in de wereld en te weinig ruimte in mijn hoofd voor ik tot stof wederkeer kies ik stof die mijn geest aanwakkert tot lopend vuur…

En toch maakte ze ruimte en tijd voor mij, ze kwam ooit in mijn leven, als boei als mens als liefdevol persoon en nou: is ze er niet meer, 'k weet zo gaat dat gewoon maar weet je: ze kwam ooit in mijn leven 'k was amper veertien, nou is ze er niet meer 'k heb haar niet meer gezien.…

teken en taal heilige eik heeft gelijk samen deze strijd de ruimte voor tijd nog tijd genoeg snuiters als ruiters blijf koel en kalm het hart klopt nooit meer bang het symbolische tegengif help mee aan het grote geheel heelal gil dans spring de mens is onsterfelijk Marci luni insula sum kom Phoebe weer vol wild die wind zink niet…

blij is met mij als ik bel Angst heeft tijd en ruimte nodig worden we verrast is er geen tijd vallen we terug op ons instinct omzeilen het moderne verstand *** Gedicht gebaseerd op verhaal ‘Tweede kans 1975’; Zie Nederlands.nl Custor…

waterland, weiland met duinrand Ganzen dansen in het akkerland Lieflijke dorpen en oude stadjes Het leven is er soepel en gladjes Monumentale gevels, bruggen en grachten Een rijke historie herleeft in gedachten Kanalen, dijken, plassen en weelen Stille plekjes en vogels die kwelen Rietkragen, inlagen, schorren en slikken Licht, ruimte…

Wij, die elkaar in dromen minden, Buiten de dwang van ruimte en tijd, hoe zullen wij bevreed'ging vinden in dezë arme werklijkheid? Uw hoofd, in mijne arm gedoken lijkt als een vrucht zo broos en klein; gij houdt uw ogen vroom geloken; kan daar mijn héle wereld zijn? Er ligt een troost van rustig weten in uwer handen vaste druk.…

Opeens verzwinden ruimte en tijd, Er is geen toekomst en verleden. Wij leven in een eeuwig heden, En ik ben durend waar gij zijt. 't Al hullend en doordringend licht Verbergt u niet voor mijn gezicht, Ik streeft tot u door glans en luister.…

en tijd, van ergernis en razende orkanen blijkt een lullig fluitsignaal toekomst versteent aan weerhaken, voorlopig, hangende mijn flessenhals zo vraag ik me af, tot ooit, later, als ogen verdrinken in vluchtig tranenwater…

De herfst hinkt op haar laatste been December binnen Ik wil ook naar binnen Dus draag ik scherven Naar het spiegelpaleis Waar ik een mozaïek voltooi En een matglazen poort vergrendel Door een valbrug Ben ik met het gewemel verbonden Ik maak mezelf wijs Dat daar ruimte en tijd en stof Een achterhaalde orde zijn Die je herschikt Kneedt…

en tijd en takken, als armen reiken naar mij verlost van mijn angst in omhelzing gevangen ben ik eindelijk vrij…

O om 't vertrouwde pad dat leidt Weg uit de ban van ruimte en tijd En wake zonder doel of baat, Poolzon die nimmer ondergaat, Lichtwijn die in zichzelf verslaat, - Terwijl de onafgeloste geest In 't eindloos boek der sterren leest Om heul die buiten slaap geneest, En in zijn diepe nood gepeeld, In aandacht goddelijk verveeld…

Boven 't vlak des oceaans, boven ruimte, boven tijd, staan wij in der geesten strijd, in weelde, in nood, trots krijg en dood, Drieénig groot, Groot-Nederlanders.…

Het hemelse vocht doet je zweven tussen ruimte en tijd en maakt dat het leven in eindeloze verrukking gedijt Een goede wijn is als een gedicht daarom alleen al op vreugde en plezier gericht Het drinken van deze edele drank mogen jullie mensen beschouwen als je plicht Als we dan toch vergaan, neem een lekkere wijn mee naar je tweede bestaan…

klotsend gulg Alle kennis losgelaten Geketend aan het nieuw Drachtig onderdeel In een nieuw bestaan Door zintuigen gevangen Gebonden door verlangen Zonder weet van weten Wat geweten is en wordt Zinderend vertraagd geluid Doet horen voelen worden Rimpels doen geen steen vermoeden Als het water slechts nog deinen doet Enkel door ruimte…

' Wind polijst ons optimisme, de verten juichen luid, bomen weten het zeker: Een ingetogen, stenen koor door ruimte en tijd bepaald, zal dun illuster zingen dat de aarde ademhaalt.…

Ruimte en tijd tezamen gesmolten aan elkaar gevlochten met woorden overspoeld door eeuwige schoonheid Dwaze fantasien en uiterste vaagheid. Een harmonie van emoties opeenvolgend Soms verontrustend, altijd onwaarschijnlijk Hevig stormende patronen van hersengolven voorbij razend met de vaart van bloeddorstige wolven.…

Ooit keren we allen terug, naar vanwaar we allen kwamen. Naar het kind dat ik destijds was. Terug tot de stof waaruit ik ontstond. Verbonden in de geest die we samen zijn. Daar blijf ik wie ik ben en altijd was. Een dier zoals alle dieren waren. Als toeval dat bedoeling werd. Als kind van ons heelal.…

De sleutel tot een nieuw begin ligt veilig opgeborgen De zandloper loopt de uren door tot aan de dag van morgen Tijd en ruimte gevlochten ineen spoeden zich door eeuwige paden Kosmisch gezien het rijk alleen grenzeloos vlecht het zijn draden Waar de aarde tolt zijn eigen baan de zon schijnt jaargetijden Dag en nacht, zon en maan…

Ruimte om je heen. De tijd gaat er dwars door heen. Die heb je te leen.…

Hier, vanuit tijd en ruimte Wordt aandachtig geobserveerd Hoe het met tijd en ruimte staat Of alles is gecatalogiseerd. Al die onzin over dit verschijnsel Over wat je hoort en ziet Alles uit de lucht gegrepen Je gelooft je eigen oren niet.…

hoe sneller de omzwerving, hoe tijdiger de buitengrens -zie het contrast met een onbewoond vertrek in vrije ruimte de nadruk ligt op de deur waarachter lawaai schuilhoudt indien nodig herhaald waarmee hoopvolle gedachten zich aandienen aan betekenis ontleent elke zin zijn woord totdat het tegendeel is bewezen zetten we het verstrijken voort…

In de nacht tikt de klok de tijd door. Dooft de adem als een kaars. Het zwart hemeldak oneindig met daarin verzonken sterren en maan. Ongrijpbaar en niet te vatten het ontstaan van dit heelal. Waar tussen hemel en aard ieder zich vast houdt tijdens een vrije val.…

Mijn reis door de ruimte, werd onderbroken, door de tijd. Op aarde kon ik landen. Moeders waren hier al. Hier werd worden zijn. Zo durf ik aarden. Onze reis door de ruimte, zal worden voortgezet. Niemand weet hier hoe. Niemand weet wanneer. Eeuwigheid wacht. Zojuist schreef ik dit gedicht. De meeste mensen slapen.…

'Jij mag alles in mij kwijt' zei de ruimte tot de Tijd. 'En? Wat moet ik dan beginnen?' 'Waarom kom je niet eerst binnen?' En zo zeurt het stel al jaren zonder dat het komt tot paren. Moraal: Als de tijd het al niet kan, lieve lezertjes, wie dan?…

in een lied wat nooit stopt beukt de oerknal tegen de wind en tijd in deze materie waar in wij bestaan beukt een oer drum van maan tot maan van bos boom tot muur en stad deuren gaan open open zelf het raam voor hun die al eeuwen dichten zingen zij zijn herboren in de realiteit en verbeelding sla het op neem met mee leer te leven de…

tenminste als men de voortekens leest ontdaan door de lege ruimten van de tijd nog onwetend waar de reis eindigt of begint, de toekomst diep verborgen in zijn binnenste rolt de mens zijn eigen loper uit.…

Hoe jij mij hebt begrepen en verstaan, gekend en geweten als momentopname van waar ruimte en tijd wel of niet bepaald waren Maar ondanks alles blijft het lichaam drijven in een bad ergens tussen vrijheid en geluk terwijl mijn hart en ziel proeven van uiteenlopende geneugten; een eenzaamheid nabij.…

Artistiek en creatief kruisen elkaars wegen waar het geluid stroomt op wisselende snelheid in een open luchtruim Geleidelijk zullen de dieperliggende gevoelens worden blootgelegd Menig luisteraar krijgt ruimte en tijd voor het oproepen van eigen beelden.…

Het wijst vooruit in wijde ruimte en tijden buiten mijn vermogen. Vroeg gedroomd, nieuw gezongen, gedurig verzonnen. Ik trek naar buiten zolang de vleugels slaan, zo ver ze me dragen, zo diep de droom dringt.…

Vertaling van het Catalaanse origineel De zee en de tijd De zee is een ruimte van tijd de uren gaan voorbij maar tellen niet, de meeuwen spelen samen met de koppen van de golven hun spel.…