Netgedichten

netgedicht (nr. 7.958):

Nieuw leven

Gedijen in getijden
Door het tikken van de sikkel
Wiegend door haar rijs en dalen
Omringd door klotsend gulg

Alle kennis losgelaten
Geketend aan het nieuw
Drachtig onderdeel
In een nieuw bestaan

Door zintuigen gevangen
Gebonden door verlangen
Zonder weet van weten
Wat geweten is en wordt

Zinderend vertraagd geluid
Doet horen voelen worden
Rimpels doen geen steen vermoeden
Als het water slechts nog deinen doet

Enkel door ruimte en tijd verstoord
Doet een cocon verbreken
Nog niet gekende krachten
Brengen golven tot een vloed

Laten spieren overspannen
Kraakbeen knarsen
Handen die grijpen in het niet
Ogen bollen puilen

Twijfel tussen angst en wil
Strijdend om wat liefde heet
Verlangend naar wat liefde geeft
Onontkoombaar aan wat is

Een niet te stuiten gang
Gelijk dansende sjamanen in extase
Berst het leven naar haar recht

Een steen valt als een veer
Een veer valt als een steen

Een nieuwe zoektocht is begonnen.